ငါတုိ႔ရရွိခဲ့တာ
ေဝးကြာျခင္းနဲ႔ ေကြ႔ကြင္းရျခင္း
ငါတုိ႔လုိခ်င္ခဲ့တာ
ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ ပန္းတုိင္သရဖူ
ဘဝမွာ
ဘာမွမစံရေသးခင္
အမိေဝး အဖေဝး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေဝးေဝးေတြနဲ႔
အေဝးစံေနရတဲ့သူေလ
အႏုပညာကိုျမတ္ႏုိး
အမွန္တရားကိုခံုမင္
အေပါင္းအသင္းကိုၿငိတြယ္
မၿငိတြယ္ခဲ့တဲ့
ေငြစေၾကးစေတြကိုေတာ့ ပစ္ခြာလုိ႔
အမွန္တရားလမ္းေၾကာင္းထဲကို
ရဲရဲဝံ့ဝ့ံ
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တာေလ
ကိုညိဳေရ ....
မ်က္ရည္စက္မ်ားကို သိမ္းေခါက္
မတိမ္းေမွာက္တဲ့
ငါတုိ႔ႏွလံုးေသြးမ်ားနဲ႔
ဒီအာဏာရူး
စစ္ဘီလူးတုိ႔
သိမ့္သိမ့္ေမွာက္ေမွာက္
တုန္ခါေစရမွာေပါ့
ကိုညိဳေရ ....
ေလာကကို သက္ေသတည္
ေႏွာင္းလူမွာ
ရာဇဝင္တြင္ က်န္ရစ္မယ့္
ငါတုိ႔မ်ားရဲ႕ “ကုိညိဳ”
ကိုညိဳေရ ....
ယေန႔ယခုခ်ိန္မွာ
ပန္းလုိေႂကြ ေျမမွာဝပ္စင္းေနရေပမယ့္
အမ်ားေတာင့္တခဲ့တဲ့
ဒီမုိကေရစီေအာင္ပြဲႀကီးဟာ
မေႏွာင္းေတာ့မယ့္
အ႐ုဏ္ဦးနဲ႔ အတူ
ဤ အာဏာ႐ူး စစ္ဖိနပ္ေအာက္က
ငါတုိ႔
လြတ္ေျမာက္ရမွာေပါ့။ ။
မုိးမခ
ေထာင္အတြင္းမွ ေထာင္အျပင္ေရာက္ခ်ိန္အထိ စိတ္မက်န္းမမာ ကိုယ္မက်န္းမမာ
ျဖစ္ေနေသာ ကဗ်ာဆရာညိဳမင္းထက္ (ခ) ကိုညိဳေလးသို႔
Saturday, 19 September 2009
ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲႀကီးထဲက ကိုညိဳ
အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ သြင္းကုန္ခြန္စည္းၾကပ္ တံတိုင္းကာရံျခင္း
The New York Times
Published: September 12,2009
တ႐ုတ္ျပည္မွ ကားတာရာ တင္သြင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နာရီပိုင္းအတြင္းခ်မွတ္လိုက္တဲ့ သမၼတ အိုဘား မားရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ေတြက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္ သြယ္မႈ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္က်ဴးလြန္တဲ့အျပင္ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ ယွဥ္ ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္းမရွိလို႔္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားသံုးၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ကာကြယ္ေရးမူ၀ါဒကို က်င့္သံုးျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း စြပ္စြဲေျပာဆိုလိုက္တယ္။ စေနေန႔မွာ တ႐ုတ္ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ အေမရိကန္ရဲ့ ကိုယ္ က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရးမူ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့တယ္။
အေမရိကန္အစိုးရပိုင္း တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ ကမၻာ့စီးပြားေရး ျပန္လည္ဦးေမာ့လာေရးအျပင္ အီရန္ ရဲ႕ ႏ်ဴးကလီးယား အစီအစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထပ္မံပိတ္ဆို႔မႈေတြ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ရာအတြက္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အ ခန္းက႑နဲ႔ အကူအညီကိုလိုအပ္တဲ့အတြက္ ထိေရာက္ျမန္ဆန္သည့္ တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ မလိုလား အပ္တဲ့ ျပႆနာေတြႏွင့္ ထိခိုက္မႈေတြထြက္ေပၚလာမွာကိုေတာ့ လိုလားျခင္းမရွိၾကဘူး။ သမၼတ အိုဘား မား 9:15p.m မွာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔စြာ သံုးႏႈန္းထုတ္ျပန္လိုက္တဲဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကျငာစာတမ္းဟာ အ ေတာ့္ကုိစိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြးေတာစရာေတြ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ကားတာရာတင္သြင္းမႈအေပၚ 35% အခြန္္စည္းၾကပ္ ျပ႒ာန္းလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
ဒီထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ဟာ ၀ယ္လိ္ုအားက်ဆင္းဖို႔ရာအတြက္ သြင္းကုန္အခြန္ စည္းၾကပ္လိုက္တာျဖစ္ တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သ႑ာန္သစ္ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္စီးပြားေရးကို စတင္ယွဥ္ၿပိဳင္ တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ မစၥတာအုိဘားမားဟာ လြတ္ေတာ္မွာေထာက္ခံမႈရဖို႔အတြက္ သမဂၢေတြဆီကေန မဲအေရအ တြက္ေတြရခဲ့သည့္အျပင္ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာၾကည့္္႐ႈေစာက္ေရွာက္မႈစနစ္ကို ေအာက္ေျခကေန ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ရာအတြက္ တို္က္ပြဲ၀င္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ၀ါရင့္အိမ္ျဖဴေတာ္အရာရွိ တေယာက္အဆိုအရ ကုန္ သြယ္မႈဥပေဒကို တင္းၾကပ္လိုက္တာဟာ ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္တာ မဟုတ္သလို အသိအမွတ္ျပဳ ျခင္းမွ ျငင္းပယ္လိုက္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အေမရိကန္အစိုးရဟာ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ေကာင္းမြန္ဖို႔ရာအတြက္ အေလးဂ႐ုျပဳသလို တ႐ုတ္ျပည္မွာအေျခစုိက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားတဲ့ အေမရိကန္ စီးပြားေရးကုမၸဏီႀကီးေတြထဲမွာ ကားတာရာ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံုေတြလည္းပါ၀င္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕တုိးတက္မ်ားျပားလာတဲ့ လူဦးေရႏွင့္ႀကီးမားလွ တဲ့ ေစ်းကြက္အတြင္း ပို႔ကုန္က်ယ္ျပန္႔စြာ ထိုးေဖာက္ႏို္င္ေရးအတြက္ အေမရိကန္ကုမၸဏီ အေတာ္မ်ား မ်ားဟာလည္း ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒီလထဲမွာပဲ အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပမယ့္ Pitts burgh ၿမိဳ႕မွာ G-20 စက္မႈထိပ္သီး ႏိုင္ငံမွေခါင္းေဆာင္ေတြအပါအ၀င္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ပါ သမၼတ အုိဘားမားဟာ လက္ခံေတြ႔ဆံုဖို႔ရွိသလုိ လာမယ့္ ႏို၀င္ဘာလ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ က်င္းပမယ့္ အာရွထိ္ပ္သီး အစည္းအေ၀းပြဲကို တက္ေရာက္ဖို႔ရွိတဲ့အျပင္ ေနာက္ခရီးစဥ္အျဖစ္ ပီကင္းကို ၀င္ေရာက္ မယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ။
တ႐ုတ္ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ Yao Jian ကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္အေနနဲ႔ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚ အျပည့္အ၀ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ အစုိးရပိုင္ စင္ဟြာ သတင္းဌာနကေန ေျပာၾကားသြားခဲ့တယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ တန္ျပန္လုပ္ေဆာင္မယ့္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ ကိုေတာ့ မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ကုန္သြယ္ဖက္ျဖစ္ သ လို အမ်ားဆံုးေႂကြးတင္ေနသူလည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ သမၼတအုိဘားမားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ ထိခိုက္ မႈ တစံုတရာေတာ့ရွိလာႏိုု္င္တယ္။ အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြႏွင့္ အလုပ္သမားထုေတြအတြက္ သြင္းကုန္ တရစပ္ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အိုဘားမား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ညိႇႏွိဳင္းသ ေဘာတူထားတဲ့ သြင္းကုန္စည္းၾကပ္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အထူးေထာက္ပံ့မႈ အခြင့္အေရးအေပၚ အလုပ္သ မားသမဂၢမွ သေဘာထား ေတာင္းဆိုုေမးျမန္းခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္သည့္အဖြဲ႔အစည္း တခုျဖစ္ေသာ ႏို္င္ငံ တကာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ေကာ္မရွင္ကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕သြင္းကုန္အေပၚ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မႈဟာ ျပည္တြင္းစက္မႈလုပ္ငန္းေတြသာ တကယ္ထိခိုက္ဆံုး႐ွံဳးမႈ ရွိတယ္လို႔ဆိုတယ္။ သြင္းကုန္ခြန္ စည္းၾကပ္မႈ သက္တမ္းကာလဟာ သံုးႏွစ္အက်ဳံး၀င္မွာျဖစ္ၿပီး ကနဦးကာလမွာ ၅၅% ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း က်ဆင္းလာမွာျဖစ္တယ္။
တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြအေပၚ ေထာက္ပံ့မႈ ဒါမွမဟုတ္ မွ်တမႈမရွိတဲ့ ဘယ္လိုယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ဳိးကိုမဆို ျပဳလုပ္ပါ က အက်သက္သာေစမယ့္ အထူးအခြင့္အေရး ခံစားခြင့္မရွိျခင္းေၾကာင္း ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တျခားသြင္း ကုန္အေပၚဆန္႔က်င္တဲ့ ကာကြယ္မႈဟာ တျခားေသာနည္းလမ္းေတြထက္ လြယ္ကူအဆင္ေျပလို႔ပဲျဖစ္ တယ္။ သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚ အခုလို ႐ုတ္တရက္ လုပ္ေဆာင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈဟာ စက္႐ံုေတြနဲ႔ အလုပ္သမား သမဂၢေတြရဲ႕ စိတ္ေသာကကို ေျပေလ်ာ့ေအာင္ လုပ္တာလားဆိုတာက ေတာ့ မျဖစ္မေနေမးကို ေမးရမယ့္ေမးခြန္းတခုလို႔ေတာင္ဆိုလိုက္ခ်င္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ပို႔ကုန္ က်ယ္ ျပန္႔ေအာင္ျမင္လာတာနဲ႔အမွ် တခ်ဳိ႕ေသာအဖဲြ႔အစည္းေတြဟာ၂၀၀၁ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အေပၚ ေတာင္းဆိုမႈေတြျပဳလုပ္လာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရခဲ့ေပလို႔ အကိုင္းအခက္ အဆင့္အျဖစ္အသတ္မွတ္ခံခဲ့ရသလို သမၼတဘုရွ္ရဲ႕ကန္႔ကြက္မႈ ေၾကာင့္ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ေထာက္ခံအဆိုျပဳခ်က္ဟာ အေဟာသိကံ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
သမၼတ ကလင္တန္္လက္ထက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆို္င္ရာ တာ၀န္ခံ Charlene Barshefsky ရဲ႕ အဆိုအရ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေတြ ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေစသည့္ အႏႈတ္လကၡဏာမ်ဳိးကို ထင္ဟပ္ေစမွာ မဟုတ္ဘူးလိ္ု႔ ဆိုတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္မွာ စီးပြားေရးျပန္လည္ဦးေမာ့ နလံထူႏိုင္ဖို႔ရာအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဟာ အခရာက်တယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာမလိုေၾကာင္း Ms.Barshefsy က အခိုင္ အမာေျပာဆိုထားတယ္။
China Denounces New Tire Tariffs
By EDMUND L.ANDREWS and EDWARD WONG
Edmund L. Andrews reported from Washington and Edward Wong from Beijing.
................
မန္ဇူး(ဘာသာျပန္သည္)
Friday, 18 September 2009
ကမၻာျပားေပၚက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား
(ဂါမဏိ)
၂၁ ရာစုဒီဘက္ပိုင္းမွာ ကမၻာႀကီးျပားသြားၿပီ ဆိုတဲ့အသံေတြ နားမဆံ့ေအာင္ကို ၾကားေနရပါတယ္။ ျပားသြား တယ္ဆိုတာက တကမၻာလံုးရဲ႕စီးပြားေရး ဆက္သြယ္ေရး ကူးသန္းေရးေတြ တဆက္ တည္းျဖစ္သြားၿပီ လို႔ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုေတြကို မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ လာ ဖြင့္ၾကတယ္၊ သူေ႒းေတြက တကမၻာလံုးနဲ႔ တမုဟုတ္ခ်င္း ထုိင္ရာမထ ဆက္သြယ္ၿပီး ေရာင္းဝယ္ႏိုင္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိန္က အလုပ္ရွားပါး လုပ္ခနိမ့္က် ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ေဒသေတြ အလုပ္ေတြေပါ ဝင္ေငြေတြတိုးၿပီး ဆင္းရဲတြင္းကလြတ္လာၾကတယ္လို႔ ကမၻာ ျပားေရွ႕ေနေတြက မစားရဝခမန္း ဝါဒျဖန္႔ေၾကာ္ျငာေနပါတယ္။ ဥပမာေတြအျဖစ္ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္ နမ္၊ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အိႏၵိယတို႔ကိုလည္း ေထာက္ျပေနၾကပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကမၻာ့ပေဒသာပင္ေခတ္ႀကီး ေရာက္ၿပီဆိုၿပီး စိုက္ပ်ဳိးေရးတို႔၊ စက္မႈလုပ္ငန္းတို႔ ေနရာမွာ နည္းပညာအဆင့္ျမင့္လုပ္ငန္းေတြ၊ အသိဉာဏ္လုပ္ငန္းေတြက အစားထိုးလႊမ္းမိုးသြားၿပီ လို႔လည္း တဆိတ္ကို တအိပ္လုပ္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာအုပ္ေတြထဲေျပာတာေတြကို အသာထားၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ အေျခအေနေတြကို ေလ့လာ ၾကည့္ၾကရေအာင္။
စက္မႈလုပ္ငန္းထြန္းကားတဲ့ ပင္ရင္းႏိုင္ငံေတြကိုၾကည့္တဲ့အခါ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ အားခက တနာရီကို ၇ ေဒၚလာ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၅ဝဝဝ ရွိပါတယ္။ ျပင္သစ္မွာ တနာရီ ၉ ယူ႐ို တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁၇ဝဝဝ၊ ဂ်ပန္မွာ တနာရီ ယန္း ၇ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၁ဝဝဝ၊ ေတာင္ကိုးရီး ယားမွာ တနာရီ ဝမ္ ၄ဝဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁ဝဝဝဝ၊ တိုင္ဝမ္မွာ တနာရီကုိ တုိင္ဝမ္ေဒၚလာ ၁ဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁၂ဝဝဝ၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ တလကို ေဟာင္ေကာင္ ေဒၚလာ ၃၅ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၈ဝဝဝ ရွိၾကပါတယ္။
အဲဒီႏိုင္ငံေတြက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုကို တ႐ုတ္၊ ဗီယက္နမ္၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံစတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈနိမ့္တဲ့ႏိုင္ငံ ေတြဆီ ေရႊ႕ေျပာင္းဖြင့္ၾကတဲ့အခါ တ႐ုတ္ျပည္မွာသြားဖြင့္ရင္ လုပ္အားခ တလကို ယြမ္ ၁ဝဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၅ဝဝ၊ ဗီယက္နမ္မွာ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁ဝဝဝ ၊ ထုိင္းမွာ တရက္ကို ဘတ္ ၂ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂၃ဝဝ၊ မေလးရွားမွာ တလကို ရင္းဂစ္ ၃၅ဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၄၅ဝဝ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရက္ က်ပ္ ၁ဝဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၃ဝဝ ႏႈန္းေပးရပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ အေမရိကန္နဲ႔ တျခားအေနာက္ႏိုင္ငံေတြအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ တယ္ လီဖံုးစတဲ့ အဆင့္ျမင့္ဆက္သြယ္ေရးဝန္ေဆာင္လုပ္ငန္းေတြကို လက္ခြဲလုပ္ေပးေနရပါတယ္။ အဲဒီ အလုပ္သမားမ်ဳိးကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ လုပ္ခ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂ဝဝဝဝ ေက်ာ္ေပးရေပမဲ့ အိႏၵိယမွာေတာ့ ေဒၚလာ ၉၅ဝဝ ေလာက္ဘဲ ေပးရပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့အပိုင္းကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားဝင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ခက ဘတ္ ၁၄ဝ ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ အလုပ္သမား ေတြရတာက (မဲေဆာက္မွာ) အလြန္ဆံုး ၈ဝ ေလာက္ဘဲ ရပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ၅ဝ-၆ဝ ေလာက္ဘဲ ရၾကပါတယ္။ သူေ႒းက ေနစရိတ္ စားစရိတ္ေတြ မတန္တဆ ျဖတ္ထားလို႔ပါ။ စိုက္ ပ်ဳိးေရးအလုပ္သမားေတြေနရတဲ့ဘဝက ပိုဆိုးပါတယ္။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ လူတေယာက္ ေျခေထာက္ဆန္႔အိပ္ေလာက္ေအာက္ဘဲက်ယ္တဲ့ တဲအိမ္ကေလးေတြမွာ ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေနရပါတယ္။ ထရံကို စကၠဴေတြ ဆာလာအိပ္ခြံေတြကာထားၿပီး က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္က လယ္တဲသာသာဘဲရွိပါတယ္။ ပညာေရး က်န္းမာေရး အားကိုးစရာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းကေလး ေတြ ေပၚလာေပမဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္အားကိုးစရာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းကိုေတာ့ ထိုင္းရဲအဖမ္းခံရမယ့္အႏၱရာယ္ ၾကားက စြန္႔စားသြားရပါတယ္။ ထိုင္းရဲအျပင္ ထိုင္းလဝက၊ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြနဲ႔ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ ေငြညႇစ္ ဗိုလ္က် ႏွိပ္စက္တာကလည္း ရွိပါေသးတယ္။
ရေနာင္း၊ မဟာခ်ဳိင္ဘက္ ငါးဖမ္းစက္ေလွနဲ႔လိုက္ရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကေတာ့ မနက္တိုင္း မ်က္ႏွာသစ္ စရာေခါင္းရွိေသးလား စမ္းေနရတဲ့ဘဝမွာ ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတဲ့အက်ဳိးအျမတ္အျဖစ္ အလုပ္သမား ၁ဝဝ ရွိတဲ့စက္႐ံုပိုင္သူေ႒းဟာ အေမရိကန္ကေန မဲေဆာက္ကို ေရႊ႔လာတဲ့အတြက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁ သန္း ၃ သိန္းပိုျမတ္သြားပါတယ္။ တိုင္ဝမ္သူေ႒းဆိုရင္ေတာ့ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁ သန္းပိုျမတ္ပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ မဝယ္ႏိုင္တဲ့ ေရႊတို ေရႊစ ဝယ္ႏိုင္၊ ဟဲင္းဖံုးကိုင္ႏိုင္၊ ၿမိဳ႔ေပၚအလုပ္သမားေတြဆိုရင္ ၂၄ နာရီလွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ေနႏိုင္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ တာဟာ ဗမာျပည္မွာထက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂ဝဝဝ ေလာက္ ဝင္ေငြပိုလာၿပီး မေလးရွားမွာဆိုရင္ ဗမာျပည္ထက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၄၂ဝဝ ပိုဝင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္အလုုပ္သမားရဲ႕အစြန္းထြက္ေလာက္ဘဲ ရတာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ထက္ ေဒၚလာ ၁ဝဝဝဝ ေက်ာ္ေလ်ာ့ေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတယ္ဆိုတာ စက္႐ံုရွင္ လုပ္ငန္းရွင္သူေ႒းေတြအတြက္ ဘဲ အဓိကျဖစ္ေနပါတယ္။
လုပ္ငန္းပံုစံပိုင္းကိုေျပာရရင္ တတိယလႈိင္းလို႔ေျပာတဲ့ အဆင့္ျမင့္ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ ဆက္သြယ္ေရး စတဲ့ အသိဉာဏ္ပညာအေျခခံလုပ္ငန္းေတြက ေရွ႔ေဆာင္အခန္းမွာရွိတယ္လို႔ ေျပာေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔ကြင္းထဲမွာေတာ့ စက္မႈလုပ္ငန္းကဘဲ အဓိကလႊမ္းမိုးေနၿပီး ထမင္းေကြၽးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား ၄-၅ သန္းထဲက အားလံုးလိုလို ရပ္တည္ေနရတာဟာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ငါးပုဇြန္စက္႐ံု၊ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေတာင္ယာ၊ ရာဘာျခံ၊ ဆီအုန္းျခံ၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ ေစ်းဆိုင္ စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေရာက္ သြားတဲ့ ျမန္မာဆရာဝန္ ဆူရွီလိပ္ေနရတာ၊ ဂ်ပန္ေရာက္သြားတဲ့ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေတြ အိုးတိုက္ ပန္းကန္ေဆး ေနရတာဟာ ကမၻာျပား တတိယလႈိင္းဝါဒျဖန္႔ခ်က္ေတြကို သေရာ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြတင္မကပါဘူး၊ တကမၻာလံုးမွာ လုပ္ငန္းတန္ဖိုးအႀကီးဆံုးလုပ္ငန္း ၃ ခုက (၂ဝဝ၂ ခု စာရင္း အရ) တရားဝင္စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ ေရနံထုတ္လုပ္ေရး၊ ေမာ္ေတာ္ကားထုတ္လုပ္ေရး၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ငန္းတို႔ျဖစ္ၿပီး တရားမဝင္စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာေတာ့ လူကုန္ကူးလုပ္ငန္း၊ လက္နက္ကုန္ကူးလုပ္ငန္းနဲ႔ မူးယစ္ ေဆးကုန္ကူးလုပ္ငန္းတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္း၊ တယ္လီဖံုးလုပ္ငန္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စေတာ့ရွယ္ယာ တန္ဖိုးမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းက ရွယ္ယာေတြက တန္ဖိုးျမင့္ေနၿပီး ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းနယ္ပယ္က အလုပ္ သမားေတြဟာ လုပ္ခေကာင္းေပမဲ့ စီးပြားေရးေလာကတခုလံုးထဲမွာေတာ့ အင္အားအႀကီးဆံုး မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ကမၻာ့အႀကီးဆံုးကုမၸဏီ ၅ ခုက (၂ဝဝ၆ ခုစာရင္း) အက္ဆြန္မိုဘင္းလ္ (ေရနံလုပ္ငန္း)၊ ဂ်ီအီး (လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္း)၊ စီးတီး (ဘဏ္လုပ္ငန္း)၊ ဘီပီ (ေရနံလုပ္ငန္း)၊ ရွဲလ္ (ေရနံလုပ္ငန္း) တို႔အစဥ္လိုက္ျဖစ္ၿပီး မိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္ (ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ငန္း) က နံပတ္ ၇ အဆင့္ဘဲရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးကုမၸဏီ ၁ဝ ခုထဲမွာ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာ လုပ္ငန္းက အဲဒီမိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္ တခုဘဲပါပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတာေတြ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေခတ္ေရာက္တာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အလုပ္သမားေတြ အထူး သျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ လက္ေတြ႔မက်တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ မဲေဆာက္က ျမန္မာအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ အေမရိကန္ကအလုပ္သမားတေယာက္နဲ႔ တန္းတူလုပ္ခမရသေရြ႔၊ အိႏၵိယက ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္အလုပ္သမားတေယာက္ဟာ အေမရိကန္က ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္အလုပ္သမားတေယာက္ ရတဲ့ လစာ မရေသးသေရြ႔ ကမၻာႀကီးျပားေနတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။ အလြန္ဆံုးေျပာရရင္ အျပားလိုက္ႀကီး ေစာင္းေနတယ္လို႔ဘဲ ေျပာႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူေ႒းေတြက ပံုစံသစ္နဲ႔ လူလည္က်တာ လို႔ဘဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကမၻာမွာ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြ ေရွ႕ေဆာင္ေနၿပီး ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း လို႔ေခၚတဲ့ တကမၻာလံုးခ်ီ ဆက္ႏြယ္မႈ ေတြ လႊမ္းမိုးလာၿပီလို႔ ေျပာေနေဟာေနေပမဲ့ ကမၻာ့အလုပ္သမားအမ်ားစုႀကီးရဲ႕ဘဝကေတာ့ အဲဒီကမၻာျပားေတြ တတိယလႈိင္းေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနဆဲပါဘဲ။ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ျမန္မာျပည္တြင္းအလုပ္သမားေတြ ဆိုရင္ နအဖစစ္အစိုးရလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာအလုပ္သမားေတြထက္ပိုၿပီး အခြင့္မသာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ဂါမဏိ
သင့္ရဲေဘာ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၃) အမွတ္(၁) ၾသဂုတ္ ၂၀၀၉
Friday, 11 September 2009
ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ မလိုအပ္တဲ့ 'ေရြးေကာက္ပြဲ'
ဂါမဏိ(ဘာသာျပန္သည္)
မၾကာေသးခင္က အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂ်ိမ္းဝက္ဘ္ က်ေနာ့္တိုင္းျပည္ကို အလည္အပတ္သြား ခဲ့တာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၊ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာခဲ့တာေတြအေပၚ လူေတြက အမ်ားႀကီးအာ႐ံုစိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝက္ဘ္ က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အုပ္စိုးသူအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိရွိေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခ်င္တာကို က်ေနာ္ နား လည္ပါတယ္။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွတာကေတာ့ သူ႔ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုက ေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ထိခိုက္နစ္နာေစၿပီး မွားယြင္းတဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ အေလးထားခဲ့တာျဖစ္ ပါတယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ေရရွည္ႏိုင္ငံေရးမဟာဗ်ဴဟာရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုအျဖစ္ ပါ ဝင္ဆင္ႏႊဲဖို႔ ဝက္ဘ္က က်ေနာ္တို႔ကို စဥ္းစားေစခ်င္တဲ့ ေရွ႕ႏွစ္ "ေရြးေကာက္ပြဲ" အလားအလာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရက စီစဥ္ထားတဲ့ ဟန္ျပေရြး ေကာက္ပြဲဟာ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုေတြ လိုလားေနတဲ့လြတ္လပ္ေရးကို သေရာ္ေမာ္ကားလုပ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထာဝရတည္တန္႔ ေအာင္ လုပ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဆီက ေနာက္ဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ မဲဆႏၵ အျပတ္အသတ္နဲ႔ စစ္တပ္အုပ္စိုးမႈကို ပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊတ္ ေတာ္ေနရာ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင္းအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ေပးဖို႔ စစ္အုပ္စု က ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ ၁၉ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ ရွားတက္ႂကြသူေတြဟာ တရားမွ်တမႈ၊ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရး၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး၊ ျမန္မာ ျပည္သူအားလံုးကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရပံုသ႑ာန္တို႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆို ေဖာ္ျပ ေနရင္း အက်ဥ္းခ်မႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ အသက္ဆံုးပါးမႈတို႔ကို ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲကို တခါမွမရပ္နားခဲ့သလို စစ္အစိုးရနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ ဆံၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားေရးအေျခခံေပၚမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အခ်က္အခ်ာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ လူမႈေရးျပႆနာေတြ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ဖို႔လည္း ေတာက္ ေလွ်ာက္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥႏွစ္ရပ္ဟာ ဆက္စပ္ေနတာကို လံုးဝသံသယမရွိပါနဲ႔။ ျမန္မာႏိုင္ ငံဟာ တခ်ိန္တခါက အာရွတိုက္ရဲ႕ စပါးက်ီႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ စီးပြား ေရးအဖ်က္ေပၚလစီေတြနဲ႔ စစ္အာဏာထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ ေနတဲ့ ဗယုတ္သုကၡတိုင္းျပည္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
စစ္အစိုးရဟာ ဟန္ျပ "ေရြးေကာက္ပြဲ" ကတဆင့္ သူ႔ကိုယ္သူ တရားဝင္မႈမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ေနၿပီး "စည္းကမ္းျပည့္ဝ တဲ့ဒီမိုကေရစီ"ကို လာမယ့္ႏွစ္မွာထူေထာင္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခု ေမလမွာ ဧရာမေလမုန္တိုင္းႀကီး တခုက ဗမာျပည္ကို ေထာင္းေထာင္းေခ်၊ လူ တသိန္း ေက်ာ္အသက္ဆံုးေစခဲ့ၿပီးေနာက္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ စစ္အစိုးရက ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ဇာတ္ တခုသံုးၿပီး၊ စစ္အာဏာကို ရာသက္ပန္ဦးထိပ္ထားမယ့္အေျခခံဥပေဒကို မဲဆႏၵရွင္ ၉၃ ရာခုိင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေျခခံဥပေဒဟာ အဓိပၸာယ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိလွတဲ့ "ႏိုင္ငံျခားအဆက္အသြယ္" ရွိသူေတြကို အစိုးရရာထူးမယူေစဖို႔ တားျမစ္ထားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြ အာဏာမရႏိုင္ေအာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔တားျမစ္ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြထည့္သြင္း ထားပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံတကာေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူေတြက ေရွ႕ႏွစ္မွာလုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြကို အခြင့္အလမ္း တခုအျဖစ္ ျမင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အေျခခံဥပေဒမွာ ခ်မွတ္ ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအရ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အတုအေယာင္ဘဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ခ်ီတက္လႈပ္ရွား၊ အဖမ္းအဆီးခံ၊ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းခံ၊ အသက္ဆံုးပါးခံ တိုက္ ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေျခခံမူေတြကို က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္မႈေဆာင္ က်ဥ္းလာ ဖို႔ နည္းနည္းေလးမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတဲ့ ျဖစ္စဥ္တခုထဲ သြားပါဝင္ျခင္းအားျဖင့္ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တရားမွ်တပါတယ္။ ဧၿပီလတံုးက က်ေနာ္ တို႔ဟာ ေနာက္ထပ္ ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး စစ္အုပ္စုနဲ႔ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အားေပးတိုက္ တြန္းရင္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ အေျခခံဥပေဒကို အျပည့္အစံုျပန္လည္သုံး သပ္ဖုိ႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ုံးခန္းေတြ ျပန္ဖြင့္ခြင့္ေပးဖို႔နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ေတြေပးဖို႔ ေတာင္းဆို ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔တကြ တျခား လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ ၂၀၀၀ ကို ဆက္လက္အက်ဥ္းခ်၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို အႀကီးအက်ယ္ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ၿပီး ဒီမို ကေရစီကိုလည္ပင္းညႇစ္ ႏွိပ္ကြပ္မယ့္စည္းကမ္းခ်က္ေတြ အတင္းတိုးျမႇင့္ၾကပ္မတ္တဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြက ဘယ္လိုအခန္းက႑ေတြကကေန အက်ဳိးရွိရွိ ပါ၀င္ပတ္သက္ၾက မွာလဲ။ ပထမဦး ဆုံးကေတာ့ ဂ်ိမ္းဝက္လိုတာဝန္ရွိလူႀကီးေတြက တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔လွည့္ေျခာက္တာကို စြန္႔လႊတ္ရပ္တန္႔ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔လက္တြဲစို႔ ဆိုတဲ့ သူ႔ေလသံဟာ ေခတ္ေနာက္က်ၿပီး လက္ေတြ႔မက်တဲ့ အယူအဆေပၚ အေျခခံထားပါတယ္။ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလိုအယူအဆေတြကိုပယ္ခ်ၿပီး ဂ်ိမ္းဝက္ကို “က်မတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာက္တရားေတြ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြ အေျခခံၿပီး ဆက္ဆံမွာမဟုတ္ ဘူး။ ဘယ္သူ႔မဆို ဆက္ဆံမွာျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္၊ အေမရိကန္၊ အိႏၵိယ၊ အားလုံးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး တန္း တူညီမွ်ဆက္ဆံမွာ ျဖစ္တယ္။ က်မတို႔ဟာ ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းကို ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိတာမဟုတ္လို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရး လိုအပ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္တယ္” လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က တျခားႏိုင္ငံေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြကို စစ္ အုပ္စုနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြက ဗမာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို က်ေနာ္တို႔တေတြရယ္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြရယ္နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေအာင္ တိုက္တြန္းေျဖာင္းျဖေပးဖို႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ အေမရိကန္နဲ႔ တျခားႏိုင္ ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဗမာျပည္ကို ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြ ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ကိုယ္ ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔အားလံုး အလြန္တန္ဖိုးထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုးေတြအတြက္ သူ တို႔ေတြက ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္စြာ အတူတကြေသြးစည္းရပ္တည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ စစ္အစိုးရက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔တကြ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးကို ေဆာင္ရြက္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးမယ္၊ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြအေပၚ တိုက္ခိုက္ပစ္ခတ္တာေတြ ရပ္စဲမယ္၊ ၿပီးေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္တည္ေဆာက္ဖို႔ လို အပ္တဲ့ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းလာမယ္ဆုိရင္ အခုရွိေနတဲ့ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြဟာ သင့္ေတာ္တဲ့ အ ခ်ိန္ေတြမွာ ႐ုပ္သိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ခံယူခ်က္အေပၚ ဘယ္လိုမွ ေတြေ၀သံသယစိတ္ေတြ မပြားၾက ပါနဲ႔။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ဗမာျပည္သူလူထုႀကီး တုိက္ပြဲဝင္ရယူေနတဲ့လြတ္လပ္ေရးကို အဓမၼလုယူမယ့္၊ ရွင္ လမ္းမရွိေအာင္ ခ်ဳိ႕ယြင္းပ်က္စီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ေသြးေၾကာင္ေတြေဝစြာနဲ႔ ဒူးေထာက္ပါ ဝင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အျမဲ အသင့္ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အသက္ေသြးေခၽြးေတြ ဘဝေတြ အမ်ားႀကီးစြန္႔လႊတ္ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီးတဲ့ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုး ေတြဆြတ္ခူးရ ယူႏိုင္ေရးတိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အသင့္ရွိတာထက္ေတာင္ ပိုပါတယ္။
ဦးဝင္းတင္
(အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္စတင္တည္ေထာင္သူ တဦး၊ ၁၉၈၉ မွ ၂၀၀၈ အထိ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား)
စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ ၂၀၀၉
ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာ
........
Wednesday, 2 September 2009
ဒီေန႔ အဓိက ဦးတည္လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ငန္း (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)
ဒီေန႔ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္သူေတြဟာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ိဳး ခ်မွတ္ၾကပါတယ္။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ တပ္ေပါင္းစုေတြအေနနဲ႔ပါ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ထြက္ေပၚလာတာ မၾကာခဏ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔အေျခအေန၊ အထူးသျဖင့္ သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေျခအေနကို သံုးသပ္တာ အေတာ္ေလး ေတြ႔ရခဲပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ တင္ျပေနတာေတြက ပိုမ်ားသလားလို႔။
သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေနအထား၊ အင္အားကိုတြက္တာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကို အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း ခ်မွတ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို တြက္ရာမွာ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္နဲ႔ လက္ငင္းလက္ေတြ႔အျမင္ရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္သေဘာေျပာရရင္ ျပည္သူလူထုဟာ မုခ်ေအာင္ပြဲခံမွာပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ မုခ်က်ဆံုးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ အနာဂတ္ကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးနဲ႔ လက္တြဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔လက္ငင္းအေျခအေနမွာ ျပည္သူလူထုဟာ ေအာင္ပြဲမခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အင္အားလည္း ေသးငယ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က ထိုးစစ္မဆင္ႏိုင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနႏိုင္တာဟာ ဒီလကၡဏာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ပိုျမင္သာေအာင္ ၁၉၈၈-၉ဝ ကာလနဲ႔ ဒီေန႔ကာလကို ယွဥ္ေျပာပါ့မယ္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကေန ၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအထိကာလဟာ စစ္အစိုးရနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အင္အား ဆတူေလာက္လို႔ ေျပာႏိုင္လိုက္တဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ လႈံ႔ေဆာ္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ လူထု၊ လႈပ္ရွားမႈအေတြ႔အႀကံဳရွိေနတဲ့ လူထုနဲ႔ ေရွ႕တန္းက ပါဝင္ခဲ့သူေတြ အသင့္ရွိေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီးထဲမွာလည္း အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ဂယက္ဟာ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အာ႐ံုစိုက္မႈေရာကိုပါ ထည့္တြက္လိုက္ရင္ စစ္ေရးမပါ၊ အေတြးအေခၚေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ကိုယ့္ဖက္က သာေနတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ ဒီခ်ဳပ္ကို မထိခိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ စစ္အစိုးရမွာ စစ္ေရး အခ်ဳိးအစားအရ အမ်ားႀကီး သာသြားပါတယ္။ တပ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး အားသြားပါတယ္။ ထိုင္းနယ္စပ္မွာ သူတို႔ရဲ႕တပ္ေတြ အမ်ားႀကီး တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္သြားပါတယ္။
ဗကပၿပဳိကြဲေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပည္သူေတြဖက္က အသာစီးရေနပါေသးတယ္။ ဒါကို ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲက အထင္ရွားဆံုး သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးက မဲပံုေအာထည့္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ျပည္သူလူထုထဲမွာ တိုက္ပြဲစိတ္ဓာတ္ေတြ လႊမ္းမိုးၿဖိဳးေဝေနဆဲဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ ေနာက္တပြဲ စမ္းခ်င္ေသးလားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုအခါမွာ အေျခအေနက အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ဳိးအစားအရ သူ႔ဖက္က အမ်ားႀကီး သာေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေထာင္ထဲထည့္ပစ္တာ၊ သစၥာေဖာက္ေတြ ေမြးထုတ္တာ၊ ခြဲထုတ္တာ၊ ကိုယ့္အတြင္းက ကြဲၿပဲတာ၊ တေယာက္တေပါက္ ေျပာေနတာေတြဟာ နအဖအဖို႔ အက်ဳိးရွိသေလာက္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ဝန္ခံရမွာပါ။ နအဖအဖို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ေတာင္မွ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ဖက္က အားမရွိလို႔ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။
ဒီလို အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္သေရြ႕ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳရပါမယ္။ ကိုယ့္ဖက္က သိသိသာသာႀကီး အားနည္းေနရင္ လူထုကိုလည္း လႈပ္ႏိႈးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြလည္း ဆင္ႏႊဲႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလိုအေနအထားမွာ နအဖကို အျပတ္အလဲ ထိုးႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲႀကီး သူ႔အလိုလို ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး။ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းဟာ မထင္တဲ့ေနရာက မထင္ဘဲ ေပၚထြက္လာတာဆိုေတာ့ နအဖေရာ အတိုက္အခံေတြပါ ျပင္ဆင္မႈမရွိ၊ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ တိုက္ပြဲကို တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲ မတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ အထီးက်န္ တိုက္ပြဲဝင္ရသလို ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ တန္ဖိုးမေသးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။
ျပည္သူလူထုက စားဝတ္ေနေရးထဲ နစ္ေနတယ္၊ ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုတာဟာ ယာယီကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၇-၈၈ ကာလေတြတုန္းကလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနဟာ မေကာင္းပါဘူး။ ေငြစကၠဴေတြ အလဟႆျဖစ္ကုန္ရတဲ့ အေမွာင့္ေၾကာင့္ ပိုဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီလို ေျပာနည္းရဲ႕ ေလာဂ်စ္အတုိင္းဆိုရင္ လူေတြဟာ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္မွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကမွာလိုလို၊ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၾကမွာလိုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္ လူေတြကသာ ျပည္သူလူထုကို တကယ္တမ္း သေဘာေပါက္ေအာင္၊ တကယ္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အိမ္ရွင္မေတြေတာင္မွ ျငဳတ္ဆံုနဲ႔ တံျမက္စည္းကို ေအာက္ခ်ၿပီး လမ္းေပၚကို ထြက္လာၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ဖက္က ျပင္ဆင္တာ၊ လုပ္ကိုင္တာမေကာင္းတာကို ျပည္သူလူထုအေပၚ ပံုခ်လို႔ အေျဖမထြက္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထု နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္၊ ပါဝင္ခ်င္ေအာင္ ကိုယ္က လုပ္မျပ၊ ေျပာမျပႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး တုန္းက လူထုႀကီးပါလာတာဟာ ေရွ႕ကလုပ္ျပတဲ့ လူေတြ မ်ားလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတာသက္သက္နဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မလိုလားသူေတြအဖို႔ ဒီေန႔ အဓိကလုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းဟာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာမွာ ျပည္တြင္းမွာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးကို ေျပာတာပါ။ ျပည္ပမွာကေတာ့ အခုေတာင္မွ ကိုယ့္ဖက္က အေရအတြက္အရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ အမ်ားႀကီး သာလြန္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး မဟုတ္ပါလား။
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ၾကမၼာကို ကိုယ့္လက္ထဲမွာထား၊ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ ဖန္တီးဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတပါးႏိုင္ငံက၊ ျပည္ပက ပါဝင္ေျဖရွင္းတာဟာ အက်င့္ပါတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို သမိုင္းေၾကာင္းရွိခဲ့လို႔ အခုအထိ ကိုယ့္ျပည္တြင္းေရးကိစၥေတြ ေျဖရွင္း၊ လုပ္ကိုင္ရာမွာ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြ ကန္႔လန္႔ပါေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားအျပား ေတြ႔ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတဲ့အျပင္ ၾကာေတာ့ ပို႐ႈပ္ေထြးတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ျပည္ပအကူအညီဆိုတာ မလိုအပ္ဘူးမဟုတ္၊ လိုအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ ကာလလိုအခါမွာ ကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးရွိရင္ လက္ခံရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို အဓိကအခန္း မပို႔မိဖို႔ သိပ္သတိထားရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္ပအကူအညီဆိုတာဟာ ကိုယ္က ေတာင္းခ်င္တိုင္း ေတာင္းလို႔ရတာမဟုတ္၊ သူတို႔က သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိတယ္ထင္မွ ေပးတယ္ဆိုတာကို ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တဆက္ထဲမွာ ျပည္ပအကူအညီ ေလ်ာ့နည္းသြားလို႔ စိတ္ပ်က္တာ၊ မ်ားလာလို႔ အားတက္တာ စသျဖင့္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒီတေကြ႔မွာ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနဟာ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုသလို ေရွ႕ေျခလွမ္းကို ျပည္တြင္းဖက္ ေသခ်ာဦးတည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ့္အင္အားေတြ တိုးပြားသလား၊ ဆုတ္ယုတ္သလားဆိုတာသာ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးေတာ္ပံုကို ဒီအခ်က္က အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနကို ရဲရဲၾကည့္ပါ။ အမွန္ကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အေျခအေနမွန္ေပၚ ကေန လုပ္ငန္းခ်မွတ္ပါ။ လက္ေတြ႔လည္းလုပ္ပါ။
*****
ရဲေဘာ္ ဖုိးသံေခ်ာင္း
Thursday, 27 August 2009
Monday, 10 August 2009
စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေတာင္းဆိုလာတဲ့ ေဖာင္ဖ်က္တိုက္ပြဲ
စိုးေနလင္း
post by Monday, August 10, 2009
www.naytthit.com မွ ကူးယူေဖၚျပသည္
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလ၁၈ရက္ေန႔က စတင္ခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္မွဳနဲ႕ အေရးယူတရားစြဲဆိုခဲ့တဲ့အမွဳဟာ ၂ လခြဲ ေလာက္ ႀကာတဲ့အခိ်န္မွာ စစ္အစိုးရက ခန္႔ထားတဲ့တရားသူႀကီးမင္းနဲ႔ တရားရံုးက စီရင္ခ်က္ ခ်ေတာ့မယ့္အဆင့္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ။ ဇူလိုင္လ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ စီရင္ခ်က္ခ်မယ္လို႔ ရက္ခ်ိန္းေပးထားခဲ့တဲ့ အတြက္ တရားစြဲဆိုခံထားရတဲ့ လူထုဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္က နိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းက ျပည္သူလူထုအမ်ားစုက သူ႔ကိုအျပစ္ရွိတယ္လို႔ စီရင္ဆံုးျဖတ္ျပီး ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္မွာပဲလို႔ ယံုၾကည္ထားၾကသလိုပဲယူဆျပီး အက်ဥ္း ေထာင္ထဲမွာ သူ႕အတြက္လိုအပ္မယ့္ စာအုပ္စာတမ္းနဲ႔ ေဆး၀ါးေတြကို သူမရဲ႕ေရွ႕ေနလည္းျဖစ္ ပါတီတာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္ သူကို စာရင္းေပးမွာၾကားထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တရားရံုးက စီရင္ခ်က္ခ်မယ့္ရက္ကို ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔ကို ရံုးခ်ိန္း ေျပာင္းလဲလိုက္ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ညႊန္ ၾကားခ်က္အရဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ျမင္သာထင္ရွားရွိတဲ့အေၾကာင္း ကေတာ့ ၈၊၈၊၈၈ လူထုဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ ၂၁ ႏွစ္ ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕ျပီး ေရွာင္လႊဲခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျမင္သာထင္ရွားမဟုတ္ေပမယ့္ စစ္အစိုးတာ၀န္ရွိ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေတြကိုတိုင္က ၀န္ခံေျပာဆိုခဲ့တဲ့ မီးစင္ၾကည့္ကဖို႕ အခ်ိန္နည္းနည္း ထပ္ ယူလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေတြဟာတကယ္ေတာ့ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ လုပ္ခဲ့ဖူး လွပါျပီ။ ထံုးစံအတိုင္း ဖမ္းလႊတ္ကစားနည္းနဲ႔ ဆက္ျပီးနိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္သူလူထုကိုလွည္႕စားမယ္။ နိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳေတြကို ၾကည္႔ျပီး အလွ်င္းသင့္သလို ေျဖရွင္းမယ္။ ေျပာင္လိမ္ ေျပာင္စားလုပ္မယ္။ ဒါပါပဲ။
ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ အဓိကတာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္လည္းလာေရာက္ ေမတၱာ ရပ္ခံ ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုခဲ့ျပီးပါျပီ။ အထူးသံတမန္ဆိုတာကေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ႏွပ္ပစ္ခံရျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အာဆီယံဆိုတဲ့ ေဒသ ဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္းႀကီးကလည္း အရင့္အရင္တံုးကနဲ႔မတူ အေတာ္ႀကီးေ၀ဖန္ေျပာဆို တိုက္တြန္းခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ္ဒီေဆာင္းပါးမတိုင္ခင္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဟာ သူတို႕အေနနဲ႔ ဘယ္သူကိုမွ အေရးစိုက္ေနစရာမလိုဘူး၊ အာဆီယံနဲ႔ တျခားကမၻာ့နိုင္ငံေတြက သူတို႔နဲ႔မဆက္ဆံလို႔ မရဘူး၊ လာကိုဆက္ဆံရမယ္လို႔ အခိုင္အမာယံုၾကည္ထားသလို၊ ကုလသမဂၢနဲ႔နိုင္ငံ တကာက ဘယ္ေလာက္ပဲဖိအားေပးေပး သူတို႔ကို အင္အားသံုးျပီး အတင္းအာဏာကုလားထိုင္က ဆြဲခ်ပစ္လို႔ေတာ့မရဘူး ဆိုတာကို လည္း အေသအခ်ာနားလည္ထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
အခု လူထုဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းဆီးတရားစြဲဆိုထားတဲ့ ကိစၥကိုလည္း သူတို႔အာဏာတည္ျမဲေရး အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ နိုင္ဖဲတခ်ပ္ (Trump card) တခုအျဖစ္ ကိုင္ထားတာပါ။ နိုင္ငံတကာက အေလးဂရုျပဳအာရံုစိုက္ျပီး ေတာင္းဆို ၾကရ ေမတၱာရပ္ခံေနၾကရတဲ့ အမွဳတခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအမွဳကို ပရိယယ္ၾကြယ္ၾကြယ္၀၀နဲ႕ ကိုင္တြယ္နိင္ရင္ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အမ်ားႀကီးအက်ိဳးရွိနိုင္တယ္ ဆိုတာကို အေသအခ်ာတြက္ထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာမတင္ကမွျပီးသြားတဲ့ ထိုင္းနိူင္ငံဖူးခက္ ကမ္းေျခမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အာဆီယံနိူင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ားအစည္းအေ၀းမွာ ေဆြးေႏြးဖက္နိုင္ငံအျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ နိုင္ငံ၊ နိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္က ေ၀ဖန္ေျပာဆို ေတာင္းဆိုရင္း အေပးအယူသေဘာမ်ိဳး ေျပာဆိုသြားတာမ်ိဳးကို စစ္ အာဏာရွင္အစိုးရက ေၾကနပ္သေဘာက်ေနတာပါ။ ေနာက္ဥေရာပသမဂၢ၀င္နိုင္ငံေတြနဲ႔ တျခားနိုင္ငံေတြက ဘာေတြမ်ား ဘယ္လိုမ်ား အေပးအယူလုပ္လာအံုးမလဲ။ အာဆီယံနိူင္ငံေတြကေရာ ဘာလိုက္ေလွ်ာမွဳေတြ လုပ္လာအံုးမလဲ။ အဲဒီလို စစ္အစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ေန တာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ေစ်းကစားခ်င္ေနတာလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းသေလာက္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲပါတယ္။ နိုင္ငံတကာကေတာင္းဆိုေနတဲ့ နိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုးကို လႊတ္ေပးရင္ လႊတ္ေပးနိုင္မွာျဖစ္ေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခုခ်ိန္မွာလႊတ္ေပးဖို႔ဆိုတာကေတာ့ စစ္ အစိုးရက လိုက္ေလွ်ာဖို႔ ျဖစ္နိုင္ေျခသိပ္နည္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ လႊတ္ေပးလိုက္ျပီဆိုတာနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လွဳပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ထိမ္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ဖို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္နိုင္သလို၊ နိုင္ငံတကာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထိေတြ႔ဆက္ဆံ လာမွာကိုလည္း စစ္အစိုးရက လံုး၀ မလိုလားပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို နိုင္ငံေရးအတိုက္အခံတေယာက္ အျဖစ္ထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ၊ လိင္အရ ရန္သူလိုသေဘာထားခဲ့၊ ထားေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ အာဏာသိမ္းသက္တမ္းအတြင္း ေျပာခဲ့လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ႀကည့္ရင္ ျမင္သာထင္ရွား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဟာ ၁၉၈၈ လူထုဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးလို လူထုအံုၾကြမွဳႀကီးတခု ထပ္ျဖစ္ေပၚလာမွာကို တကယ္ပဲ ေၾကာက္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးနဲ႔ နိုင္ငံေရးအရွိန္အ၀ါ ၾသဇာသက္ေရာက္မွဳေတြကိုလည္း ေၾကာက္ ပါတယ္။ ရြံရွာမုန္းတီးပါတယ္။ နိုင္ငံတကာရဲ႕ဖိအားေပးမွဳနဲ႔ ကုလသမဂၢက မလုပ္မေနရ ဆံုးျဖတ္ခ်က္(Binding Resolution) တခု ခ်မွတ္လာမွာကိုလည္း ေၾကာက္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဒီမိုကေရစီေရးလွဳပ္ရွားသူေတြနဲ႔ နိူင္ငံတကာ ဒီမိုကေရစီေရး လူ႔အခြင့္ အေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြက စုေဆာင္းရရွိလာတဲ့ စစ္အစိုးရက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ စစ္ရာဇ၀တ္မွဳေတြ၊ လူသားမိ်ဳးႏြယ္ေပၚမွာ ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇ၀တ္မွဳေတြရဲ႕ သက္ေသခံအေထာက္အထားေတြအရ ကုလလံုျခံဳေရးေကာင္စီက သေဘာတူလက္ခံျပီး အျပည္ ျပည္ဆိုင္ရာရာဇ၀တ္တရားရံုး(ICC)က ၀ရမ္းထုတ္ဖမ္းဆီးျပီး ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရမွာကိုလည္း ေၾကာက္ပါတယ္။ အဲဒီေၾကာက္္ရြံ႕မွဳေတြ ထဲက စစ္အစိုးရအေၾကာက္ဆံုးကေတာ့ လူထုအံုၾကြမွဳနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေပါင္းစည္းမိသြားမွာကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအေၾကာက္တရားေတြဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို မိနစ္နာရီနဲ႔အမွ် ဖိစီးေျခာက္လွန္႔ေနပါ တယ္။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္မလာရေအာင္ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဟာ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ ဘယ္လိုရက္စက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နည္းနာ ကိုပဲ သံုးရသံုးရ အသံုးျပဳသြားမွာပဲ ဆိိုတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ အဲဒီနည္းလမ္းေတြထဲက သူတို႔ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ နည္းလမ္းက ေတာ့ ျပည္သူလူထုကို လံုး၀ေခါင္းမေထာင္ရဲေအာင္ အလိုေတာ္ရိေတြကို မက္လံုးေပး စည္းရံုးသိမ္းသြင္းျပီး ႏွိမ္ႏွင္းခိုင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြကိုလည္း အခြင့္အေရးေပးသိမ္းသြင္း၊ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းလို႔မရတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ေတြကို အျပီးသတ္ေျခမွဳန္း၊ တျပိဳင္နက္ထဲမွာ လူထုဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကို နိုင္ငံေရးအရ စည္းးရံုးလွဳပ္ရွားလို႔မရေအာင္ နိုင္ငံေရးေသသြားေအာင္ လုပ္ထားျပီး သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲ အတင္းအက်ပ္ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းထားတဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ မလြတ္လပ္ တရားမမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ႀကီးတခုကို လူျမင္ေကာင္းေအာင္ က်င္းပေပးျပီး တရားမ၀င္ စစ္အာဏာရွင္အျဖစ္က တရား၀င္ စစ္အာဏာရွႈင္အစိုးရအျဖစ္ ျမန္မာ နိုင္ငံကို စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ လူထုကိုကြၽန္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္သြားနိုင္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြကို အေတာ္အတန္ နိုင္ငံေရးအသိရွိတဲ့ ျပည္သူလူထုကအစ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုအားလံုး စစ္အစိုးရနဲ႔ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းအားလံုးေရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္မထားတဲ့ တိုင္းရင္း သားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းးေတြအားလံုး သိျမင္နားလည္ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ အစဥ္တစိုက္ ေတြ႔ ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးလမ္းကို လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အစိုးရဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ဟန္ျပခန္႔ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ေရး ၀န္ႀကီးဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ဟန္ျပသေဘာဆက္သြယ္ေဆြးေႏြးမွဳေတာင္ သိပ္လုပ္ျပမေနနိုင္ေတာ့ပဲ အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးလို႔ မေအာင့္နိုင္မထိန္းနိုင္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အမိ်ဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ သူတို႔ပါတီအေနနဲ႔ စစ္အစိုးရကို လုပ္ေဆာင္ေစခ်င္တာေတြ၊ သူတို႔လိုက္ေလွ်ာလုပ္ေဆာင္ေပးနိုင္တာေတြ အားလံုးကိိုေရႊဂံုတိုင္ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ျပန္ျပီး စစ္အစိုးရကိုေရာ ျပည္သူလူထုကိုပါအသိေပးျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္း ဘာတခုမွအေၾကာင္းျပန္ၾကား တုန္႔ျပန္တာမ်ိဳး မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔လုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ဘယ္သူရဲ႕ ေမတၱာရပ္ခံ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတာကိုမွ လက္မခံပဲ ဆက္ျပီးေခါင္းမာမာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဘာကို ရည္ရြယ္ ဦးတည္ျပီး လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား သိနားလည္ထားျပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ သူတို႔ထင္သလို မလုပ္နိုင္ ေအာင္ ကာကြယ္တားဆီးၾကရပါမယ္။ ခုခံဆန္႔က်င္လို႔ ရနိုင္သမွ်နည္းလမ္းအားလံုးနဲ႕ခုခံဆန္႔က်င္ၾကရပါလိမ့္မယ္။
ဒီတာ၀န္ဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တခုထဲမွာသာမဟုတ္ပါဘူး အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုအားလံုး တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုး တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအားလံုးနဲ႔ အဖိႏွုိပ္ခံျပည္သူလူထုၾကီးတရပ္လံုးမွာ ရွိပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုက တညီတညြတ္တည္း မဲဆႏၵေပး တာ၀န္ေပးအပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔လည္း ျပည္သူလူထုလိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ခိုင္မာအားေကာင္းတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာတရပ္ ခ်မွတ္ျပီး လူထုကို ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မွဳေပးဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ တျခားျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအားလံုးဟာလည္း လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အရ ကြဲျပားနိုင္ ေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျပီးတိုင္ ေခ်မွဳန္းဖယ္ရွားေရးဆိုတဲ့ တခုတည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္ေအာက္မွာ အသံုးျပဳလို႔ ရနိုင္သမွ် ေတာ္လွန္ေရးနည္းနာေတြအားလံုးကို အသံုးျပဳျပီး ဘံုရန္သူစစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ၾကရပါလိမ့္မယ္။
စစ္အစိုးရကေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအားလံုးရဲ႕ ေဖာင္ေတြအားလံုးကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနပါျပီ။ ။
စိုးေနလင္း
Sunday, 5 July 2009
“ဇူလိုင္ မိုးမည္း”
(ျမင့္ေဇ )
(ေခတ္ၿပိဳင္ ... မွ)
မိုးမွာပဲ ေမြးခဲ့တယ္၊ တၿပိဳင္နက္တည္းလည္းမိုးမွာပဲ ထြက္ခြာခဲ့တယ္။
၁၉၈၉ ဇြန္-ဇူလုိင္လမ်ားအတြင္း…။ မုိးႏွင့္အၿပိဳင္ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနကလည္း သည္းသန္ ျပင္းထန္လြန္းလွသည္။ န၀တ၏ အဖမ္းအဆီးကလည္း လက္သံေျပာင္သည္။ ကိုမုိးသီး ေတာခုိသြားျခင္း၊ ကိုမင္းကိုႏုိင္ အဖမ္း ခံရျခင္း၊ ကိုကိုႀကီး စသျဖင့္ နာမည္ႀကီး ေခါင္း ေဆာင္မ်ား၊ ဆက္စပ္ေနသည့္လူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီး ျခင္းမ်ား၊ မႏၱေလးတြင္ ဗကသ၊ မကသတုိ႔၏ အၿပိဳင္ညီလာခံမ်ား၊ ကိုညိဳထြန္း အဖမ္းခံရမႈ၊ ျပန္လြတ္ လာမႈ စသျဖင့္…။ ဒီအခါ က်ေနာ္တုိ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာမ်ားကို ျပင္ဆင္ခ့ဲၾက။ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး တပ္ေပါင္းစု (မနတ)၊ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ၊ ဦးဂြယ္လမ္းတုိ႔ကို လြန္းျပန္ေျပးလႊားၾက။ တရားေဟာစင္ျမင့္က ေဒၚစု၊ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဒၚစု ၀န္းရံေရး၊ အာဏာဖီဆန္ေရး၊ “မတရားတဲ့ ဥပေဒမွန္သမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက”။
အဲဒီႏွစ္ရဲ႕ မုိးေရမ်ားနဲ႔ အတူ… သတင္းမ်ားက တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ ၀င္လာခဲ့တယ္။ ဘယ္သူေတာ့ အဖမ္းခံရျပန္ၿပီ။ ဘယ္သူဘယ္၀ါေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ဆြဲသြားၿပီ။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ၾကားေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ား။ က်ေနာ္လည္း ဘယ္ေန႔ပါမယ္ဆုိတာ မသိ။
ထုိကာလက က်ေနာ့္ကုိ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္တခ်ဳိ႕က သတိေပးခဲ့ၾကတယ္။ ေပၚေနတဲ့ အေန
အထားကို ျပန္ငုတ္ရန္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ငုတ္ငုတ္၊ မငုတ္ငုတ္ သိပ္မထူးေတာ့။ တေယာက္က်လွ်င္ တေယာက္အစားထုိးရမယ္ မဟုတ္လား။
ထုိညက အိမ္ျပန္မအိပ္ျဖစ္။ ၾကည့္ျမင္တုိင္ကလုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းတခုမွာ အေတာ္ေလး ညဥ့္နက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္က မဂၤလာဒုံေလယာဥ္ကြင္း၏ အနိမ့္ဘက္။ မိုးရြာရင္ ေလယာဥ္ကြင္းမွ က်လာတဲ့ ေရေတြက တခါတရံ အိမ္ၾကမ္းျပင္အထိ။ မုိးကရြာ၊ ေရကႀကီး၊
မီးကမဲ့၊ ပုဆိုးဂြင္းသုိင္းၿပီး ေလွ်ာက္ရမယ့္ကိန္းကိုျမင္ၿပီး အစည္းအေ၀းလုပ္ရာ ေနရာမွာပဲ ေက်ာခင္းလုိက္တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ… ဇူလုိင္ (၁၁) ရက္ည။
ထုိညကုန္လြန္သည္အထိ ဘာမွ မသိေသး။ အိမ္က လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ကုိ
သြားတယ္။ ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ပုံမွန္ေသာက္ေနက်သူေတြအၾကား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ က်ေနာ့္ညီ။ ေမေမ့ကို မေတြ႔ရ။ အေဖလည္း မေတြ႔။ အေဖ်ာ္ဆရာကလည္း ဘာသာေရးအရ အက်ရည္စပ္ေပးၿပီး ဘုရားတက္၊ ပုတီးစိပ္ရန္ ထြက္သြားၿပီ။ ကုိယ္တုိင္၀င္ေဖ်ာ္ၿပီး ညီေလးကုိ စားပြဲထုိးခုိင္း။ အားလုံးက အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္။ ေကာ္ဖီေသာက္မည့္သူကို လက္ဘက္ရည္ခ်ေပး စသျဖင့္ ။ ၿပီးမွ ညီေလးကေျပာသည္။ ညက အေဖ့ကို ဆြဲသြားၿပီဆိုသည့္အေၾကာင္း။ က်ေနာ္ ႐ုတ္တရက္ မွင္သက္မိသြားခဲ့တယ္။
ေန႔လည္ အေမေရာက္ခ်ိန္မွ ျဖစ္ပ်က္ပုံအလုံးစုံကို သိရတယ္။ ျဖစ္ပုံက မနက္ (၃) နာရီခြဲေလာက္ အိမ္ေရွ႕ကအေဖ့နာမည္ကုိေခၚေတာ့ အေဖကလည္း သူ႔ကို လာဖမ္းသည္ထင္ပုံမရ။ က်ေနာ့္ကို လာရွာတယ္လုိ႔ပဲ ထင္ပုံရတယ္။ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ “ဦး……ဆုိတာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လား” ေမးၿပီး “ခဏလုိက္ခဲ့ပါ၊ စုံစမ္းစရာရွိလုိ႔” လုိ႔ေျပာတယ္။ ပါလာတဲ့ ရပ္ကြက္ ရ၀တေတြက မ်က္ႏွာ
ခပ္ပ်က္ပ်က္။
ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ၀င္စစ္ပါရေစ။ မည္သည့္အရာမွ မေတြ႔။ ဟာသတခုေတာ့ ျဖစ္သြားေသး
တယ္။ က်ေနာ့္ညီမေလးက စာေရး၀ါသနာပါတယ္။ အေဖေျပာသမွ်ကို ဒုိင္ယာရီမွာ စာစီစာကုံး ဆန္ဆန္ ေရးတတ္တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမ်က္ႏွာ ၀င္းလက္သြားၿပီး အလ်င္အျမန္ လွန္ၾကတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ညီမေလးက ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္အေၾကာင္းကို သူသိ သေလာက္ ေရးထားတယ္။ ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္ဆုိတာနဲ႔ “ေတြ႔ၿပီ၊ ေတြ႔ၿပီ” ေအာ္ၾကတယ္လုိ႔ ျပန္ၾကား ရတယ္္။ သက္ေသခံရၿပီေပါ့ေလ။
ၿပီးေတာ့ အေဖ့ကုိ အလုအယက္ ေမးၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားေရးတာမဟုတ္လား ဆုိၿပီး၊ အိပ္ခ်င္
မူးတူးႏွင့္ ညီမေလးက သမီးေရးတာပါ ေျပာေတာ့လည္း မယုံၾက။ လက္ေရးတူမတူ စစ္ေသး
သည္။ ေနာက္ စာအုပ္ထားသြားၿပီး အေဖ့ကို ေခၚသြားခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ အေမတုိ႔ရဲ႕ တမုိးတေျမ ျပန္လည္ျဖစ္ေျမာက္ဘို႔အတြက္ အေမဟာ အေဖ့ကို
(၁၆) ႏွစ္ေက်ာ္ ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။
အျဖစ္အပ်က္ကို သိၿပီးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဆုိင္၀ုိင္းသိမ္းေပးၿပီး (က်ေနာ္တုိ႔ဆုိင္က ေန႔တပုိင္းပါ) ဆံုရပ္ကုိ သြားခ့ဲတယ္။ ေရာက္ေတာ့ အားလုံးလုိလုိက သိၿပီးသူခ်ည္း။ သတင္းေတြက ၀င္လာမစဲ တသဲသဲ။ အဲ့ဒီညတညတည္း အေယာက္ (၃၀) ခန္႔ ပါသြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားဖို႔ ထပ္မံအႀကံေပးၾကျပန္တယ္။ ငုတ္ေနရန္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထင္ေတာ့ သိပ္မထူးလွ။ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ က်ေနာ့္ထံ ေရာက္လာမယ္ဆုိတာကို သိေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ (အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္လည္း အရြယ္ေရာက္ခါနီး) ေမာင္ႏွမ
မ်ားႏွင့္ က်ေနာ့္အေမအတြက္ ။ အေမက ဘာမွနားလည္သည္မဟုတ္။ ေတာသူ၊ ေနာက္
က်န္သည္က ဥမမယ္ စာမေျမာက္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ားရွိေနၾကမလဲ။ ႏုငယ္စဥ္
ဘ၀မွာ၊ ႐ုိးသားသည့္ဘ၀မွာ အမဲစက္မ်ား ထင္က်န္ရစ္ေနခ့ဲလွ်င္။
က်ေနာ္စဥ္းစားၿပီး ၿငိမ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာလတခုအထိသာ။ ဖမ္းသည္မွာ ဘာေၾကာင့္ဖမ္းသည္ကို သိရသည္အထိ။
ဒီေနာက္ေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္လုပ္ငန္းအေပၚ အာ႐ုံစုိက္လုပ္တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားကို ျဖတ္ထားလုိက္တယ္။ အဲဒီကာလမွာပဲ တုိက္ပြဲဟာ အရွိန္အျမင့္ဆုံးကို ေရာက္လာေတာ့တယ္။
န၀တကလည္း အာဇာနည္ေန႔မွာ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ႏွိမ္ႏွင္းဘုိ႔ ေဒါင္းတင္ ေမာင္းတင္ ျပင္ဆင္ေနၿပီ။
ဇူလိုင္ (၁၉) ရက္ အာဇာနည္ေန႔…။ က်န္ခဲ့တဲ့့ေန႔ေတြက လူထုကို လႈံ႔ေဆာ္ထားခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဒၚစုက အဲဒီေန႔မနက္ပုိင္းမွာ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး ရန္သူက အဆုံးစြန္ရမ္းေတာ့မယ္ ဆုိတာကို သိလုိ႔ အာဇာနည္ကုန္း ခ်ီတက္မႈကို မလုပ္ဘုိ႔ တားပါတယ္။ ေနာက္က်သြားခ့ဲပါၿပီ။ လူထုဟာ စုရပ္အသီးသီးေရာက္ၿပီး ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ရန္သူ႔တုံ႔ျပန္မႈက မဲမဲျမင္ရာကိုက္တဲ့ ေခြးလုိပါဘဲ။ ေရခဲဆုိင္မွတ္တုိင္၊ ေျမနီကုန္းလမ္းဆုံကအထြက္ ဗီယက္နမ္သံ႐ုံးေရွ႕၊ ႐ုိက္လုိက္ၾက
တာ။ အာဇာနည္ေန႔မွာပဲ အာဇာနည္ေတြ ထပ္ေပၚခဲ့တယ္။ ေကာင္းကင္ကေတာ့ အာဇာနည္ေန႔မုိ႔ လုိ႔လား၊ မၾကည့္မျမင္ရက္လုိ႔လား မုိးတိမ္ညိဳညိဳေတြ ဖုံးေနတယ္။ မုိးကလည္းဖြဲဖြဲ ဖြဲဖြဲနဲ႔။ ေသြးစ
ေတြက ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ စီးေနတဲ့ေရေတြနဲ႔ ေမ်ာပါသြားတယ္။ မ်က္လုံးထြက္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေလး၊ အေရွ႕က ေက်ာင္းသူမေလးကို မထိေအာင္ ကာရင္း နံ႐ုိးက်ဳိးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ၊ လူဂုဏ္တန္ရပ္ကြက္ဆုိေတာ့ ၿခံ၀န္းအျမင့္ႀကီးေတြ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဘယ္ေနရာမွာ သြားခုိပုန္းရမွန္းမသိဘဲ အ႐ုိက္ခံရမွာကို ဟုိေျပးဒီေျပးနဲ႔ ေစာင့္ေနရတဲ့အျဖစ္မ်ား။
အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႔အတူ ကုိမြန္းေအာင္ရဲ႕ ေသြးမုန္တုိင္းကို ကိုရဲနည္ (ဧရာ၀တီ) က သံစဥ္သြင္းခဲ့ေလသလား။
အဲဒါၿပီးေတာ့ တၿမိဳ႕လုံး က်ီးလန္႔စာစား။ မာရွယ္ေလာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ စတင္
အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ က်န္အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အတုိက္အခံအင္အားစုမ်ား ဖမ္းပြဲ။
မိုးေၾကာင့္ နဂုိကတည္းက ေမွာင္ေနတဲ့ညဟာ ပုိမုိၿပီး သိပ္သိပ္သည္းသည္း အေမွာင္တုိက္ က်ေနသလုိ။ အမွန္ကေတာ့ တုိင္းျပည္ကုိက အမုိက္တုိက္ထဲ ေရာက္ေနတာမဟုတ္လား။
အဲဒီညက က်ေနာ္ လမ္းထိပ္က စာအုပ္ဆုိင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေျပာၿပီး ျပန္လာေတာ့
ည (၇) နာရီခြဲေလာက္ရွိေနၿပီ။ အဖမ္းအဆီးသတင္းေတြေတာ့ ၾကားရတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူးေပါ့။ မနက္ဆုိရင္ လက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္မယ္။ စားပြဲထုိးမယ္။ ဆုိင္ပိတ္ခ်ိန္က်ရင္ ေသာ့ခတ္ၿပီး
အိမ္ျပန္မယ္။ ညီအငယ္ဆုံးကို ေက်ာင္း၀င္ႀကိဳမယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ပစၥဳပၸန္အေျခအေနကို ေဘးကထုိင္ၾကည့္ေနသူတဦးလုိေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္က အိပ္ရာေစာေစာမ၀င္တတ္ဘူး။ စာဖတ္ရမွ ေက်နပ္တယ္။ အဲဒီအေလ့ အထကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး စာဖတ္ေတာ့ အေမနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း အိပ္ရာ
၀င္ကုန္တယ္။ မုိးကေတာ့ ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ က်ေနတယ္။
စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ က်ေနာ့္နားမွာ ကားစက္သံတုိးတိုးေလး လွိမ့္ေမာင္းလာတာကုိ သတိသြားျပဳမိ
တယ္။ ေတာ္ေတာ္ညက္ပါတယ္။ ညက္လြန္းလုိ႔လည္း သတိထားမိတာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
ကားသံက က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔ ႏွစ္အိမ္ေလာက္ကြာတဲ့ လမ္းဆုံမွာ ရပ္လုိက္တာကိုလည္း သတိျပဳ
မိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဖတ္လက္စကုိခဏထားၿပီး မီးအားလုံးကို ပိတ္လုိက္တယ္။ ခဏေစာင့္ေတာ့
အိမ္ေရွ႕ ၿခံတံခါးေရွ႕က ေခၚသံၾကားရတယ္။ အေမ့နာမည္ေပါ့။ အေဖမွ မရွိေတာ့တာ။
အဲဒါနဲ႔ အေမ့ကို ႏႈိးတယ္။ ဘယ္သူလဲဆုိတာ ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ရ၀တကပါ ဆုိတာနဲ႔ အသင့္ဖြင့္ ထားတဲ့ ေနာက္ေဖးတံခါးကေန ခုန္ခ်ၿပီး တဘက္ၿခံနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့မလြယ္ေပါက္ကေန ၿခံ၀င္းထဲ အေျပး၀င္ၿပီး အိမ္သာထဲ ၀င္ထုိင္ေနရတယ္။
သူတုိ႔နဲ႔ အေမ ေျပာတ့ဲစကားေတြကို အတုိင္းသားၾကားေနရတယ္။ အေမက ဒီမွာ ျပန္မအိပ္ဘူး ေျပာေတာ့ ညေနကေတာင္ ေတြ႔ေသးတယ္၊ ဒီအိပ္ရာက ဘယ္သူ႔အတြက္ခင္းထားတာလဲ
စသျဖင့္ သူတုိ႔ျပန္ေျပာၾကတာ ၾကားေနရတယ္။ အသံေတြစဲသြားၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အိမ္နီး
နားခ်င္းေတြကိုေခၚ။
တခု ကံေကာင္းသြားတာက အဲဒီအိမ္မွာရွိတဲ့ အပ်ဳိမႏွစ္ေယာက္ တပုိ႔တပါးမသြားတာကိုဘဲ။ သူတုိ႔က မျမင္ရတဲ့ ေလာကကို ေၾကာက္တတ္ၾကတာ။ ေခၚလုိ႔ရေတာ့မွ အေျခအေနကို ဆက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အေမ့ကို သြားေမးခုိင္းရေတာ့တယ္။ အဲဒီညက အိမ္ေဘးအိမ္က မိသားစုရဲ႕ ေက်းဇူးကေတာ့ အမွတ္ရစရာပါ။
ေနာက္တေန႔မနက္က်ေတာ့ အေမက လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ သြားဖြင့္တယ္။ က်ေနာ္က အိမ္ေရွ႕
တံခါးနဲ႔ ၿခံ၀င္းတံခါးကို အျပင္ဘက္က ေသာ့ခ်ၿပီး အိမ္ထဲမွာေနတယ္၊ အနီးဆုံးျပတင္းေပါက္ေတာ့ ဖြင့္ထားတယ္။ ညီေတြ၊ ညီမေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသြား၊ အေမ့ကူေပါ့။ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဖမ္းခံရမွာ စုိးရိမ္ရ။ က်န္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြလည္း လြတ္မလြတ္ေတြး။ အေမတုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိလုပ္ေပးရမလဲ။ အဲဒီ အေတြးေတြနဲ႔ပဲ တေန႔တာ ကုန္လြန္သြားေစခဲ့တယ္။
ေနာက္ညေနပုိင္း အေမျပန္လာေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္တေယာက္ပါလာတယ္။ က်ေနာ္
တေနရာမွာ ေရွာင္ဘုိ႔လုိၿပီေလ။ ညီေတြ ညီမေတြလည္း တဖြဲဖြဲ ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတုိ႔
အသိက ငယ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရွ႕မွာ အေဖ့ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳက ရွိၿပီးသားမဟုတ္လား။ က်ေနာ္ တေနရာ သြားေနရဦးမယ္ဆုိတ့ဲ စဥ္းစားထားမႈေတာ့ အေမ့မွာ ေတြးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ျပန္ေရာက္ကတည္းက သူ႔မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္လုိက္၊ က်ေနာ့္အ၀တ္အစားေတြ ၊ အသုံး
အေဆာင္ေတြ ထုပ္ပုိးလုိက္နဲ႔ မအားပါဘူး။ ညေန ေတာ္ေတာ္ေစာင္းေတာ့ ထမင္းစားၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ အေမျပင္ေပးထားတဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုယူၿပီး အေဖာ္နဲ႔အတူ က်ေနာ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျပန္လာမယ္ဆုိတ့ဲအေၾကာင္းေတာ့ တဖြဖြေျပာခ့ဲတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း အေမ့ကို ကူညီဖုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီကစၿပီး က်ေနာ္ အခုထက္ထိ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္ျဖစ္ေသးဘူး။
အေဖျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့ရဲ႕ တမုိးတေျမေအာက္မွာ က်ေနာ္က အခုထိ ျပန္မေရာက္ႏုိင္ျဖစ္ ေနဆဲဲ။
အဲဒီ အိမ္ကထြက္တ့ဲေန႔က တမိသားစုလုံးရဲ႕ မွတ္မွတ္ရရ အေၾကာင္းအရာတခုကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဇူလုိင္ (၂၀) ဆိုတာ က်ေနာ့္ကုိ အေမေမြးဖြားတဲ့ေန႔၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ (၁၇) ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္တ့ဲေန႔ေလ။
အဲဒီေန႔မွာပဲ ထြက္လာခဲ့တယ္။ မိုးစက္ေတြ က်မက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေန႔က အေမ
က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ကေတာ့ က်ေနာ့္တဘ၀လုံးစာအတြက္ ရလုိက္တဲ့ ေမတၱာတရားပါပဲ။
Tuesday, 9 June 2009
ႏိုင္ငံေရးလက္ဦးမႈ လက္မလြတ္ေရး
(ေမာင္ခ်စ္ခင္)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကံဖန္အမႈဆင္ၿပီး ႐ံုးတင္ျခင္းသည္ ဤကာလ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ဒီပဲယင္း အေရးအ ခင္းႏွင့္ တတန္းတည္းထားရမည့္ အျဖစ္အပ်က္တခုျဖစ္သည္။ နအဖ၏ လကၡဏာမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က စလို႔ ဒီေန႔အထိ ဘာ မွေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေၾကာင္းကို ဤကိစၥက ေဖာ္ျပေနေပသည္။
၈၈ မွာ လူသတ္သည္၊ ဒီပဲယင္းမွာ လူသတ္သည္၊ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းမွာ သံဃာကိုသတ္သည္၊ ယခု ၂ဝဝ၉ တြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ရန္ လုပ္ေနျပန္သည္။
နအဖႏွင့္ပတ္သက္၍ အေကာင္းျမင္စရာ တကြက္မွမရွိ၊ စိတ္ကူးယဥ္စရာ နည္းနည္းမွမရွိ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဗလာနတၳိ။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ နီးလာေလေလ နအဖ၏ ယုတ္မာမႈေတြ၊ ရက္စက္မႈေတြကို ေတြ႔ရေလေလ ျဖစ္ေနသည္။ ဤသည္ မွာ တိုက္ဆိုင္မႈ လံုးဝမဟုတ္။ သူတို႔တေတြ စိတ္ကို ဒံုးဒံုးခ်ၿပီး အျပတ္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသည္မွာ သူတို႔လက္ထဲတြင္ အာဏာဆက္လက္တည္ရွိေရး၊ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေရးတို႔ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအတြက္ ဘာကိုမဆို သူတို႔လုပ္မည္။
လိုအပ္လွ်င္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တသက္ပတ္လံုး ေထာင္ထဲမွာ ထားမည္။ သတ္စရာလိုလွ်င္ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ဖမ္းမည္၊ သတ္မည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြဖက္က ဘာလုပ္မလဲ။ နအဖ၏ ေရြးေကာက္ပြဲကိုဝင္၍ ေရာယိမ္းလိုက္ ဘသားယိမ္းလိုက္ လုပ္ မည္ေလာ။ မီးစင္ၾကည့္႐ံုပဲဟု ဆံုးျဖတ္မည္ေလာ။
ေသခ်ာသည္မွာ ဗမာျပည္ကို အုပ္စုိးမႈ၏ အႏွစ္လကၡဏာမွာ ဤေရြးေကာက္ပြဲကိုက်င္းပသျဖင့္ ေျပာင္းလဲသြား မည္မဟုတ္ သလို အုပ္စုိးသူမ်ား၏ သေဘာထား၊ ေပၚလစီမ်ားမွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ ဘာမွ် ျခားနားမည္မဟုတ္ဆိုသည္ကို သေဘာေပါက္ၾကရမည္။
အာဏာကိုသာ ကိုင္ထားႏိုင္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေတြကို ဖ်က္ပစ္ႏိုင္သည္၊ ေရးဆြဲႏိုင္သည္၊ အတည္ျပဳႏိုင္သည္။ ေနာက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳက္သလို က်င္းပႏိုင္သည္။ ရလဒ္ကိုမေက်နပ္လွ်င္ အာဏာကိုလႊဲမ ေပးဘဲ ေနႏိုင္သည္။
ဗမာျပည္က စစ္အာဏာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ဒါေတြအားလံုးကို လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ အာဏာရွိသေရြ႕ လုပ္ေနဦးမည္။ သင္းတို႔၏ တည္ ၾကည္ေျဖာင့္မတ္မႈကိုလည္း ကမၻာႏွင့္အဝွမ္း မည္သူကမွ် မယံုၾကည္ၾက။
ဤသို႔ေသာ အေနအထားတြင္ “တသက္ေတာ့ အမတ္ျဖစ္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္လိုက္ဦးမည္” လို႔ ဆိုသူေတြ၊ “အာဏာကေလးမ်ား၊ တျပားတမူးဖိုးေလာက္ရွိလွ်င္ အင္မတိ အင္မတန္ စံခ်င္တိုင္းစံရမည္” ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနသူေတြႏွင့္ အခ်ီအခ် အေျခအတင္ ေျပာေနစရာ မလို။
သူတို႔လမ္းကိုသူတို႔ ေလွ်ာက္ခြင့္ျပဳလိုက္႐ံုသာရွိ၏။ ကိုယ့္အလုပ္က သူတို႔ႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနစရာမဟုတ္။ ကိုယ့္အလုပ္က ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးအတြက္ တနည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္း တိုက္ပြဲေတြ အတြက္ အခုကတည္းက ျပင္ ဖို႔ျဖစ္သည္။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ပိုၿပီး ဘဝင္ျမင့္၊ စိတ္ႀကီးဝင္လာမည္။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု စကားေတြ၊ ဥပေဒစကားေတြ တြင္တြင္ေျပာကာ ပိုရမ္းကားလာမည္။ “ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္အညီ အခ်ိန္မေရြး အာဏာသိမ္းခံရမည့္” အႏၱရာယ္၏ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းကို တေလွ်ာက္လံုး ခံေနရမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၂ဝ၁ဝ မတိုင္မီ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ၂ဝ၁ဝ လြန္ ႏိုင္ငံေရးတို႔၏ အဓိကျခားနားခ်က္မွာ ဗိုလ္သန္းေရႊ-ဗိုလ္ေမာင္ေအး စစ္အုပ္စုက ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒမရွိဘဲ တိုင္းျပည္ကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးစုပ္ဖိႏွိပ္ျခင္းႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္အညီ တိုင္းျပည္ကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးစုပ္ဖိႏွိပ္ျခင္းသာျဖစ္ေပမည္။ သ႑ာန္အားျဖင့္ ထူးျခားခ်က္အခ်ဳိ႕ရွိႏိုင္ေသာ္ လည္း အႏွစ္သာရမွာ ဘာမွေျပာင္းမည္မဟုတ္သည္ကို သံသယျဖစ္စရာ မလိုေပ။
တဖက္တြင္လည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သူေတြအဖို႔ ေျပာရလွ်င္လည္း မိမိတို႔၏ တိုက္ပြဲဦးတည္ခ်က္၊ အဓိက ေႂကြးေၾကာ္သံ၊ မဟာမိတ္အခင္းအက်င္း စသည္တို႔မွာ ၂ဝ၁ဝ ေရြး ေကာက္ပြဲ မတိုင္မီႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္း ဘာမွ ျခားနားသြားမည္မဟုတ္ဆိုသည္ကို သတိျပဳရေပမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ၿမဲအတိုင္း ဆန္႔က်င္ရမည္။ ေတာင္းဆိုၿမဲတိုင္း ေတာင္းဆိုရမည္။
သို႔ေသာ္ တိုက္နည္း၊ ေတာင္းဆိုနည္းမ်ားကိုေတာ့ တိုးခ်ဲ႕ရမည္။ စြန္႔ပစ္တန္တာ စြန္႔ပစ္၊ တီထြင္သင့္တာ တီထြင္ရမည္။ ေနာက္ၿပီး ပိုက်ယ္ျပန္႔ေအာင္လည္း ျဖန္႔က်က္ရမည္။ အင္းစိန္ေထာင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကေန တျပည္လံုးကို ျဖန္႔ပစ္ရမည္။ အဖြဲ႔ ခ်ဳပ္တဦးတည္း လုပ္လို႔မရ။ ဒီခ်ဳပ္ကို အေထာက္အကူေပးၾကရမည္။ တြဲလုပ္တာေတြလည္း ရွိမည္၊ ခြဲလုပ္တာေတြလည္း ရွိ မည္။
တိုက္ပြဲသ႑ာန္ကို အေသထားလို႔မျဖစ္၊ လုပ္သင့္လွ်င္ တဦးမလုပ္ႏိုင္က ေနာက္တဦးက လုပ္ရမည္။ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ ယက္ေတြ တည္ေဆာက္ရမည္။ လမ္းေၾကာင္းေတြ ေဖာက္လုပ္ရမည္။ ေျပာင္လည္းရွိမည္၊ လွ်ဳိ႕ဝွက္လည္းရွိမည္။
လူထုလူတန္းစား၊ လူ႔အလႊာအမ်ဳိးမ်ဳိးထဲတြင္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေျပာင္၊ မျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဖြဲ႔ၾကရမည္။ ေက်ာင္းသား၊ သံဃာ၊ စာေရးစာခ်ီ၊ ဝန္ထမ္း၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ပညာတတ္၊ ဆင္းရဲသား၊ စစ္သားနဲ႔ ရဲထဲပါ မက်န္ စည္း႐ံုးတည္ေဆာက္ရမည္။ ဘာသာ၊ လူမ်ဳိး စတာေတြ ခြဲျခားေနလို႔မျဖစ္။
ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းမႈ၊ စည္း႐ံုးမႈမွာ ကာလတခုေတာ့ ေျမေအာက္ သ႑ာန္ျဖစ္ဖို႔ မ်ားသည္။ လွ်ဳိ႕ဝွက္ရမည္။ ေျမေအာက္လုပ္ ငန္းကို ေမာင္းတီးလုပ္လို႔မရ။ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔မရ။
တပါတည္းတြင္ ျပည္သူတြင္းေရာ ကိုယ့္အတြင္းမွာပါ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အစိုးရႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္တို႔ကို ျပတ္သားခိုင္မာစြာ ဆန္႔က်င္သည့္ အေတြးေခၚကို ၿမဲၿမဲဲျမံျမံ စိုက္ထူရမည္။ ကိုယ့္ ျပည္သူကို ယံုၾကည္မႈႏွင့္ အႏိုင္မခံအ႐ံႈးမေပးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ တို႔ကိုလည္း စြဲၿမဲေစရမည္။
နအဖေျပာလွ်င္ ဘာမွ မ်က္ေစ့လည္စရာ မရွိ။ မိုးခါးေရေသာက္ေစလိုသူမ်ား၊ ေျမေခြးအၿမီးျပတ္မ်ားက ေျပာလွ်င္လည္း လက္ခံၾကမည္မဟုတ္။
သို႔ေသာ္ တတိယအင္အားစုဆိုသူေတြ၊ ပညာရွင္ဆိုသူေတြက နားခ်ၾက၊ “ရွင္းျပၾက” ဦးမည္။ မ်က္ေစ့လည္၊ နားေယာင္ စရာေတြ ဖန္တီးလာၾကဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေတြးအေခၚတည္ေဆာက္ေရး၊ ကာကြယ္ေရးကို တာဝန္တရပ္အေနႏွင့္ လုပ္ရ မည္။
ဒါကို တက္ႂကြသူမ်ားအၾကားမွာသာမဟုတ္၊ ျပည္သူလူထုအၾကားမွာပါ လုပ္ရမည္။ ေပါ့ဆလို႔မရ။ သတိ ရွိရပါမည္။ သူတို႔က ရာထူးေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြႏွင့္ ျမႇဴလာၾကမွာ ေသခ်ာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤေန႔ဤအခါတြင္ ႏိုင္ငံေရးလက္ဦးမႈကို ျပည္သူေတြဖက္က ရယူထားရန္မွာ အေရးႀကီးလွသည္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္မွာ ဤသို႔ လက္ဦးမႈရ ယူရန္ လံုးပမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ နအဖကို တကယ္ပဲ လက္ ဦးမႈမဲ့ေစခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ နအဖက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႐ံုးတင္ျခင္းျဖင့္ သူတို႔ဆံုး႐ံႈးေနေသာ ႏိုင္ငံေရးလက္ဦးမႈကို ရယူရန္ လံုးပမ္း ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အျခားနည္းလမ္းရွာမေတြ႔သျဖင့္ ခါးပိုက္ေအာက္ကို ထိုးသည့္နည္းကို သံုးလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္ နအဖစစ္ဗိုလ္မ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ခံရလွ်င္ ဘာမွ မရွက္ မေၾကာက္ေတာ့။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာနယ္ပယ္တြင္ နအဖအဖို႔ ပို၍ပင္ ခံစစ္ အေနအထားကို ေရာက္သြားသည္။ အခုအထိ စစ္ အာဏာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ တခ်က္မွ ျပန္ပစ္ႏိုင္သည္ကို မေတြ႔ရေသးေပ။ ထန္းလက္ျဖင့္ ကာ႐ံုမွ်သာ လုပ္ႏိုင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမႈကို အျမန္ၿပီးဆံုးသြားေအာင္ တြန္းစစ္ေနသည္။ သူတို႔အဖို႔ ဤကိစၥမွာ ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ထိုး၊ ေဆးအတြက္ေၾကာင့္ေလး ျဖစ္ေနသည္။
ဤအေနအထားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး အသံုးခ်ရန္လိုသည္။ ကိုယ့္ဖက္က ႏိုင္ငံေရး၊ အေတြးအေခၚေရး ထိုးစစ္ေတြ ဆက္တိုက္ ဆင္ေနရမည္။ လူေသဦးေတာ့ အသံမေသေစရဆိုသည့္ သေဘာထားမ်ဳိး ထားရမည္။ ကိုယ္ေသလွ်င္ က်န္တဲ့လူမ်ားကို အဲဒီအသံက သတိေပးအက်ဳိးျပဳမည္မွာ မုခ်ျဖစ္ပါသည္။
ေမာင္ခ်စ္ခင္
Monday, 8 June 2009
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစုနဲ႔ ဒီအမႈ
Monday, 1 June 2009
ဇြန္ (၆) ျမင္ကြင္း ရင္တြင္းမွတ္တမ္း
(၀င္းတင့္ထြန္း)
ဗမာျပည္အလုပ္သမားလူတန္းစားဟာ၊ ေခတ္မီအလုပ္သမားလူတန္းစားအျဖစ္ စတင္ျဖစ္တည္လာစဥ္ကတည္းက၊ အလုပ္ သမားလူတန္းစားရဲ႕ သူရသတၱိကို ျပသခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမႈကို ျပသခဲ့ပါတယ္။
နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ‘၁၃ဝဝျပည့္အေရးေတာ္ပုံႀကီး’ နဲ႔ ျပသခဲ့တယ္။ စကၠဴျဖဴ စီမံကိန္းနဲ႔ ကက္စဘီ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ တေလ်ာက္မွာလဲ၊ ဘီအိုစီအလုပ္သမားသပိတ္၊ ဒလသေဘၤာက်င္းသပိတ္၊ အလုံသစ္စက္သပိတ္ စတဲ့ သပိတ္ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရင္း၊ ‘၁၉၄၆ ခုႏွစ္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး’ဆီအထိ ဦးတည္ေခါင္းေဆာင္ လွဳပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
မဆလ ေခတ္ကို ေရာက္ေတာ့လဲ၊ ေဖါက္ျပန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ မဆလတပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ တိုက္ပြဲဆင္ ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ကြယ္ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရႏိုင္တဲ့ အလုပ္သမား တိုက္ ပြဲတခုကေတာ့၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္ (၆) ရက္ အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
‘ ၇၄ ဇြန္ (၆) အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီး’ လို႔ ေမာ္ကြန္းထိုးထားရမယ့္ အလုပ္သမားသပိတ္ တိုက္ပြဲႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ သပိတ္ႀကီးကို မဆလစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ထုံးစံအတိုင္း အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲၿပီး၊ ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးေျမ က်ရမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဇြန္ (၆) ရက္ေန႔မွာပဲ ပထမဆုံးေသြးေျမ က်ခဲ့ရတဲ့ေနရာကေတာ့၊ ရန္ကုန္ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕ မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔ၾကဳံခဲ့ဖူးသူတေယာက္အေနနဲ႔ ျမင္ရာ ေဒါင့္ကေန ေလးေလး နက္နက္ မွတ္တမ္းတင္ ေဖၚျပပါရေစ …
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၆)ရက္ …
မနက္မိုးလင္းလို႔ စက္႐ံုအလုပ္သမားႀကီးေတြ အလုပ္ဆိုင္းအလိုက္ အလုပ္ဝင္ၾကခ်ိန္သာသာေလာက္မွာပဲ၊ ရန္ကုန္ အင္းစိန္ လမ္းမႀကီးတေလ်ာက္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေဝစည္ လာပါတယ္။
ဒို႔အေရး - ဒို႔အေရး …
ဆိုတဲ့ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ ပထမေတာ့ ခပ္ပါးပါး ခပ္သဲ့သဲ့ေလးပါ ။ ေနာက္ေတာ့ တစထက္တစ …
‘ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရရွိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ...’
‘ လုပ္ခြင္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ...’
‘ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း က်ဆင္းေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး...’
‘ အလုပ္သမားေကာင္စီ - ဖ်က္သိမ္းေပး ဖ်က္သိမ္းေပး ’
ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ မုတ္သုန္အၾကိဳ မိုးသက္ေလနဲ႔အတူ လမ္းမႀကီးေတြေပၚ ရပ္ကြက္ေတြေပၚ ဝဲပ်ံလြင့္စင္ေနပါ တယ္။
က်ေနာ္ဟာ အင္းစိန္မီးရထားစက္ေခါင္း႐ံုဖက္ဆီ ေျပးၾကည့္မိပါတယ္။ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ မိုးလုံးညံ ေအာင္ ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ အဲဒီကေန အင္းစိန္လမ္းမႀကီးေပၚ ျပန္တက္လာ၊ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးတေလ်ာက္အတိုင္း ကုန္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္လာေတာ့၊ ခဝဲျခံမွတ္တိုင္ေရွ႕တည့္တည့္က ၅ သုံးလုံး ရာဘာဖိနပ္ စက္႐ံုႀကီးအတြင္းမွာလဲ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီစက္႐ံုထဲမွာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ အလုပ္သမားတခ်ဳိ႕ ရွိေနတဲ့အတြက္ ခဏရပ္ၾကည့္ လိုက္မိပါတယ္။ မၾကာခင္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ဆက္ၿပီးထြက္လာေတာ သမိုင္းလမ္းဆုံက ဓါတု (၄) ၊ ဓါတု (၆) စက္႐ံုေတြက ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာလဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာတာ ၾကားရ ျပန္ပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္တက္လာ ေတာ့ ‘သမိုင္းခ်ည္မွ်င္ႏွင့္ အထည္စက္႐ံု ’။
‘ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရရွိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ လုပ္ခြင္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းက်ဆင္းေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ အလုပ္သမားေကာင္စီ - ဖ်က္သိမ္းေပး ဖ်က္သိမ္းေပး ’
ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ စက္႐ံုေတြအတြင္းကေန ညီညီညာညာထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ ပထမေတာ့ အတြင္းပိုင္း စက္႐ံုေတြ အတြင္းကေနပဲ ထြက္ေပၚလာေနတာပါ။
သမိုင္းခ်ည္မွ်င္ႏွင့္အထည္စက္႐ံုႀကီးရဲ႕ တည္ေဆာက္ထားပုံက၊ လမ္းမႀကီးဖက္ (ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးထူထားတဲ့ဖက္) ေျမကြက္ လပ္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာ၊ ဂိတ္ေပါက္ သံတံခါးႀကီးနဲ႔အနီးမွာ တထပ္တိုက္အေဆာက္အဦရွည္ႀကီးတခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီအ ေဆာက္အဦမွာ ႐ံုးခန္းနဲ႔ ေငြစာရင္းဌာနတို႔ ဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာ အလုပ္သမားေကာင္စီ လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ တပ္ထားတဲ့ အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ အလုပ္သမားမင္းသားမ်ားရဲ႕ အခန္းရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြ ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ သံတံခါးနဲ႔ ထပ္ၿပီးျခားထားတဲ့ ဝန္းျပင္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာ ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္စက္႐ံုေတြ သူ႔႐ံုနဲ႔သူ အစီအရီ တန္း စီ တည္ရွိေနပါတယ္။ ပထမဆုံး ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ တိုင္ေန ထြက္ေနတဲ့ေနရာက အဲဒီအတြင္းစက္႐ံုေတြအတြင္းကပါ။ ေနာက္ မၾကာမီမွာပဲ အထဲက သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ ထြက္လာၿပီး၊ လမ္းမႀကီးေဘးက ဂိတ္ေပါက္ဝႀကီးဆီ ေရာက္လာ တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဂိတ္ဝသံတံခါးေဘးမွာ စားပြဲခုံတလုံးကို ခ်လိုက္ၿပီး၊ စားပြဲေပၚတက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ သပိတ္တရားကို ေဟာၾကပါတယ္။
အလုပ္သမားထုတရပ္လုံး အလုပ္လုပ္ေနၾကရင္းက ထမင္းငတ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရရွိဖို႔ ေတာင္းဆိုေနရတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ခြင္ထဲမွာလဲ အာမခံခ်က္မဲ့လွတဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ လုပ္ခြင္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ကို ဖန္တီးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနရတာျဖစ္သလို၊ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ ဆိုတာနဲ႔အတူ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုေတြထဲမွာလဲ အလုပ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြ ေပၚလာၿပီး၊ ဒီအလုပ္သမားေကာင္စီေတြဟာ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ဘာမွလုပ္မေပး တဲ့အျပင္ ဖိႏွိပ္ဒုကၡေပး ဗိုလ္က်ေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္းတရပ္အျဖစ္ပဲ လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီအလုပ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြကို ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကရတာျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾက ေျပာၾက ရွင္းျပၾကပါ တယ္။
လက္ေတြ႔ ဘဝထဲကလာတဲ့၊ လက္ေတြ႔ခံစားေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္းေတြေၾကာင့္၊ လက္ေတြ႔လိုအပ္ခ်က္အစစ္အမွန္ကို ရရွိ ေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတဲ့အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ အင္မတန္မွ တရား မွ်တၿပီး အင္မတန္မွ ေၾကာင္းက်ိဳးက်တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြလဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
က်ေနာ္အပါအဝင္၊ ရပ္ကြက္ေတြထဲက လာေရာက္နားေထာင္ၾကသူ၊ ၾကည့္ၾက႐ွဳ႕ၾက အားေပးၾကသူေတြလဲ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေနတဲ့ ဒီစက္႐ံုထဲမွာ ကိုယ့္မိ ကိုယ့္ဖ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြပါ ပါေနလို႔ အေျခအေနလာၾကည့္ၾကသူမ်ိဳးေတြလဲ ပါေနပါတယ္။
ဂိတ္ဝအတြင္းဖက္ သံတံခါးႀကီးေဘးမွာ ေတာင္းႀကီးတလုံးကို ကပ္ခ်ထားၿပီး၊ သပိတ္ကို သပိတ္ေမွာက္တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြကို အစာေရစာအျဖစ္ လွဴဒါန္းကူညီႏိုင္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံစီစဥ္ထားတဲ့အတြက္၊ ေဆးလိပ္၊ ထမင္းထုပ္၊ မုန္႔ပဲသေရစာေတြ လာေရာက္ကူညီလွဴဒါန္းၾကတာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အိပ္ကပ္ထဲ ပါလာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္တစီး၊ ငွက္ေပ်ာ ႏွစ္ဖီးဝယ္ၿပီး သံတိုင္ၾကားကေန လက္လွ်ိဳ ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းလိုက္ရပါတယ္။ အလွဴခံေတာင္း ႀကီးဟာ တခဏတြင္းမွာပဲ အျပည့္အေမာက္ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သမိုင္းခ်ည္စက္နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အုတ္က်င္းဂံုနီစက္႐ံုႀကီးအတြင္းမွာလဲ အလုပ္သမားထုဟာ အလုပ္သမား သပိတ္တိုက္ပြဲႀကီးကို ဆင္ႏြဲေနၾကပါၿပီ။ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ စက္႐ံုတခုနဲ႔ စက္႐ံုတခု ဆက္ေနၿပီး၊ စည္စည္ညံေအာင္ လႊင့္ပ်ံ ေဝ့ဝဲေနပါေတာ့တယ္။ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္းကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေနသတဲ့၊ ဆပ္ျပာစက္႐ံုကလဲ သပိတ္ေမွာက္ ေနသတဲ့၊ သံမဏိစက္႐ံုကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေနသတဲ့… ဆိုတဲ့အသံေတြဟာလဲ ေနရာေပါင္းစုံကေန ပ်ံ႕ႏွံ႔ဝင္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရန္ကုန္မိုးေလး တၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္ရြာက်လာပါတယ္။ ဇြန္လရဲ႕မိုးေရစက္ေတြဟာ ခပ္ဖြဲဖြဲေလးပါပဲ။ သမိုင္းခ်ည္ စက္ေရွ႕က လူအုပ္ႀကီးဟာ လူစုကြဲ မသြားခဲ့ပါဘူး။ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတဖက္တခ်က္က ပလက္ေဖါင္းေတြေပၚမွာ လူေတြေတာင္ တျဖည္းျဖည္း ပိုပိုမ်ားလာပါတယ္။
ေန႔လည္ေလာက္မွာ စစ္ကားေတြ တန္းစီၿပီး ၿမိဳ႕ထဲဖက္ကေန ဝင္လာပါတယ္။ ဆယ္စီးေလာက္ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကား ေတြေပၚမွာ သံေပပါႀကီးေတြေရာ သံဆူးၾကိဳးလိပ္ေတြပါ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ကားတိုင္းေပၚမွာ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ လက္ နက္အျပည့္အစုံ၊ အီေကြးမင့္အျပည့္အစုံနဲ႔စစ္သားေတြ အျပည့္။ ေသနတ္ေတြမွာလဲ ဘက္နက္ေတြ အဆင္သင့္တပ္ထားလို႔။ တခ်ဳိ႕က ခါးမွာ မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြ အျပည့္ပတ္ထားလို႔။ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာ ကတုတ္က်င္းတခုခုကို အတင္းဝင္ေရာက္ သိမ္းဖို႔ အသင့္ျပင္ဆင္လာခဲ့တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး။ စစ္သားတခ်ဳိ႕က ေနာက္ဆုံးကားေတြေပၚက ေပပါခြံႀကီးေတြကို ကားေအာက္ခ် လိုက္ၿပီး ေပတရာလမ္းမႀကီးေပၚမွာ စစ္ကားတန္းႀကီးရဲ႕ေနာက္ တန္းစီၿပီး ေထာင္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ေရွ႕ကားေပၚက စစ္သားတခ်ဳိ႕လဲ ဆင္းလာၿပီး စက္႐ံုဂိတ္ဝအေပါက္နဲ႔ ဝါးတ႐ိုက္ေလာက္ အကြာမွာပဲ ေပတရာလမ္းမႀကီးေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ၿပီး မ်ဥ္းျဖဴသုံးေၾကာင္းကို စည္းသားေရးဆြဲလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ မ်ဥ္းျဖဴသုံးေၾကာင္းရဲ႕ တလံကြာေလာက္မွာ ဘက္နက္တပ္ ေသနတ္ကိုင္စစ္သားေလးေယာက္ဟာ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး အသင့္အေနအထားနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ တလံကြာေလာက္ဆီမွာ၊ ေနာက္တတန္း ေနာက္တတန္း ထပ္ၿပီး ထပ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။ ဗိုလ္လုပ္တဲ့သူက ကား ေရွ႕ ေဘးမွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး လက္ထဲမွာ စကားေျပာစက္ကိုကိုင္ထားရင္း အဆက္မျပတ္ေမးးလိုက္ ေျဖလိုက္ သတင္းအပို႔ အယူေတြ လုပ္ေနတယ္။ ကားေပၚမွာလဲ လက္နက္ကိုင္စစ္သားေတြက အျပည့္။
စက္႐ံု အလုပ္သမားႀကီးေတြက အတြင္းစက္႐ံုေတြထဲကေန ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ တိုင္ေနၾကသလို၊ ဂိတ္ဝႀကီးအနီး အျပင္ ဝင္းထဲကေနလဲ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ အတိုင္အေဖါက္ညီညီ ေအာ္ေနၾကတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ ရင္ထဲမွာ လွဳပ္ရွားမႈမ်ိဳးစုံနဲ႔ႏိုးၾကြေနၿပီး သပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားႀကီးေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲကို စိတ္ေရာလူပါ အားေပးရင္း ရပ္ ၾကည့္ ေနမိၾကတယ္။ စစ္တပ္ကေတာ့၊ မ်ဥ္းသားထားတဲ့ လမ္းမအတြင္း ဆင္းမလာနဲ႔၊ လာတဲ့သူ ပစ္သတ္မယ္ ထိုးသတ္မယ္ ဆိုတဲ့အသြင္မ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ထန္ထန္မ်က္ႏွာေၾကာကို ႏွစ္ဆတိုးၿပီး တင္းထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္လဲပဲ သပိတ္ႀကီးကို ေထာက္ခံသူတေယာက္အျဖစ္၊ အားေပးသူတေယာက္အျဖစ္၊ ျပည္သူပရိသတ္ႀကီးၾကားမွာ ပါဝင္တည္ရွိ ရပ္ၾကည့္ေငးေမာ ေနမိတယ္။
ဂိတ္ဝတံခါးႀကီးေရွ ႔က ခုံေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး တရားေဟာေနတဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္တဦးက ‘က်ေနာ္တို႔ဟာ ျငိမ္း ခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္ေနတာ ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ေတြကို တရားမွ်တစြာ ေတာင္း ဆိုေနတာျဖစ္တယ္...’ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို တခုခ်င္း ထပ္ၿပီး ရွင္းျပေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားလိုင္းေတြလဲ ရပ္သြားလို႔ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ပလက္ေဖါင္းအတိုင္း ျပန္လာၾကရတဲ့၊ အင္းစိန္ ဖက္ကေန ၿမိဳ႕ထဲဖက္ဆီ ျပန္ၾကရမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြ လက္လုပ္လက္စားေတြေရာ၊ တိေမြးကုတကၠသိုလ္ စက္မႈတကၠသိုလ္ တို႔ကေန သမိုင္းအေဆာင္ေတြဆီ ျပန္ၾကရမယ့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေရာ၊ ကမာရြတ္ဖက္ကေန အင္းစိန္ဖက္ သမိုင္း ဖက္ျပန္ၾကရမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြ ေစ်းသည္ေတြပါ ဒီေနရာေရွ႕ေရာက္လာၾကေတာ့ ဒီလို ျမင္ကြင္းႀကီးမ်ိဳးကို ျမင္လိုက္ၾကရ ေတာ့ …
မတိုင္ပင္ရပဲနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ပါဝင္လာၾကသူေတြလဲ တေျဖးေျဖးမ်ားလာတယ္။ လူအုပ္ႀကီးက ပိုပို မ်ားလာတယ္။ တခ်ဳိ႕လဲ ျဖတ္ သြားျဖတ္လာသေဘာ၊ တခဏ။ တခ်ဳိ႕လဲ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္ၾကဦးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ၾကတဲ့သေဘာ သိခ်င္ၾကတဲ့သေဘာ ခပ္ၾကာၾကာ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အလုပ္သမားထုရဲ႕ တိုက္ပြဲႀကီးကို အားျဖည့္ေပးခ်င္ အားရွိေစခ်င္တဲ့ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စစ္တပ္ကေန ဒီသပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားေတြကို အတင့္ရဲရဲ ဝင္ၿပီး အၾကမ္းမဖက္ဝံ့ေအာင္ အၾကမ္းမဖက္ ႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့သေဘာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သေဘာ သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ခံစားမႈအဖုံဖုံနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနၾက ပါတယ္။ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ တေျဖးေျဖးမ်ားမ်ားလာေနတယ္။ သြားတဲ့သူသြား၊ လာတဲ့သူလာနဲ႔ လမ္းဟာ ပလက္ေဖါင္း ေဘး ႏွစ္ဖက္ႏွစ္ခ်က္မွာေတာ့ ပြင့္ေနေသးတယ္။ အလ်ဥ္မပ်က္ စီးေမ်ာ လွဳပ္ရွားေနပါတယ္။ အဲဒါကို စစ္တပ္က ဘယ္လို ျမင္မိၿပီး ဘယ္လိုသေဘာေပါက္လိုက္တယ္ မသိပါဘူး။ ဘာဒါဖက္က အေပါက္ကို သြားလို႔ လာလို႔ ျဖတ္သန္းလို႔မရေအာင္ ပိတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အတြင္းပိုင္းက လူအုပ္ႀကီးဟာ ရွိၿပီးသားအတိုင္း၊ ေက်ာက္ခ်ထားသလို အေသျဖစ္သြားရ ပါေတာ့တယ္။
ဘာဒါ မွတ္တိုင္အနားက တန္းစီးရပ္ထားတဲ့ စစ္ကားတန္းႀကီးရဲ႕အဆုံး၊ ဝါးႏွစ္႐ိုက္သာသာေလာက္မွာ လွိဳင္ရဲစခန္း ရွိပါ တယ္။ လမ္းမႀကီးရဲ႕ တဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ စက္မႈရိပ္သာ ႏွစ္ထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးေတြ တန္းစီၿပီး တည္ရွိေနပါတယ္။ အခ်ိန္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ ညေန သုံးနာရီေက်ာ္ေလာက္ ရွိလာၿပီ။ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြက ညံေနဆဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စကားေျပာစက္ကို လက္ကမခ်တမ္းကိုင္ၿပီး စကားေျပာေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္က ဘယ္ကေန ဘာအမိန္႔ရ လိုက္သလဲ မသိပါဘူး။ တစုံတရာ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗုံးကိုင္ စစ္သားေတြက မ်က္ရည္ယိုဗုံးဝါဝါေတြကို ခါးကျဖဳတ္ၿပီး လက္ထဲကိုင္လိုက္ၾကတာ သတိျပဳလိုက္မိတယ္။ လူထုထဲမွာလဲ လွဳပ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လွိဳင္ရဲစခန္းထဲက အဓိကရုဏ္းႏွိမ္နင္းေရးပုလိပ္ေတြဟာ လက္တဖက္မွာ ဒိုင္းျခင္းၾကား၊ လက္တဖက္မွာတုတ္ေတြကို ကိုယ္စီကိုင္ၿပီး ထြက္ လာတာ ခပ္ပ်ပ် ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဖက္ျခမ္းက နီးရာလူေတြကို လူအုပ္ႀကီးထဲကေန ျဖတ္သန္းရင္း ဘယ္ညာ ႐ိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ လူေတြဟာလဲ ေရွာင္ၾကတိမ္းၾက ျပန္ခုခံကာကြယ္ၾကနဲ႔ ဝုန္းကနဲ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္သြား ပါတယ္။
ေရွ႕ဆုံးစစ္သားေတြဖက္က မ်က္ရည္ယိုဗုံး ႏွစ္လုံး၊ လူအုပ္ႀကီးဘက္ ေျပးဝင္လာပါတယ္။ တရွဴးရွဴး မီးခိုးေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ ယိုဗုံးေငြ႔ၾကားမွာ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ ပလက္ေဖါင္းေပၚကေန ေပတရာလမ္းမေပၚ ၿပိဳက်လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသ နတ္သံ ႏွစ္ခ်က္ ထြက္လာတယ္။
‘ ပစ္ ၿပီ ေဟ့ ’ ဆိုတဲ့အသံ -
‘ က်ည္ မပါဘူး ’ ဆိုတဲ့ အသံ -
ေနာက္ေတာ့ တဒိုင္းဒိုင္းအသံေတြၾကားမွာ …
‘ ဟ…က်ည္ ပါတယ္ ဟ... ေရွ႕မွာ ထိသြားၿပီ ...ေသြးေတြနဲ႔ မေတြ႔ဘူးလား...’ ဆိုတဲ့အသံ
ေတြနဲ႔အတူ၊ စစ္တပ္ရဲ႕ လူထုႀကီးဆီကို ေပတရာလမ္းမတေလ်ာက္ တည့္တည့္ပစ္ခတ္ေနသံေတြၾကားမွာ က်ေနာ္လဲ ပလက္ ေဖါင္းေဘး ခုန္ခ်ဝပ္ေမွာက္လိုက္ရပါတယ္။ ဝပ္ရင္း ေမာ့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေသြးေတြနဲ႔ ထိမွန္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကို လူ သုံးေလးေယာက္က အတင္းဝင္ဆြဲေနတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ မ်က္ရည္ယိုဗုံးက မီးခိုးေငြ႔ေတြ ဟပ္မိၿပီး၊ မ်က္ ရည္ေတြ ေတြေတြ ေတြေတြ ထြက္က်လာလို႔ ခပ္ဝါးဝါးျဖစ္လာရာကေန၊ စက္မႈရိပ္သာေတြဖက္ဆီ ဆုတ္ေျပးသြားရတဲ့ လူ အုပ္ ႀကီးၾကားထဲ က်ေနာ္လဲ ပါသြားရေတာ့တယ္။
အုတ္က်င္းဖက္ျခမ္း ပလက္ေဖါင္းေပၚက လူအုပ္ႀကီးကလဲ၊ လမ္းေဘးရွိ ေဆာက္လက္စတိုက္တခုက ပုံထားတဲ့ အုတ္နီခဲ ေတြနဲ႔ စစ္သားေတြဆီ ျပန္ပစ္ရင္း တရုန္းရုန္းျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ၊ စစ္တပ္ရဲ႕ လမ္းမတည့္တည့္တေလ်ာက္ ပစ္ေနတဲ့ က်ည္ဆံေတြဟာလဲ ေလးဘက္ေလးတန္ဆီကို အဆက္မျပတ္ လွမ္းပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ရက္ရက္စက္စက္ကို လူ အုပ္ႀကီးေတြဆီ လွမ္းပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းေဘးက အိမ္ေပၚက ၾကည့္ေနၾကသူေတြဆီကိုပါ ဝင္မွန္ပါတယ္။ စက္မႈရိပ္သာ တိုက္တန္းေတြဖက္ဆီ အေျပးဆုတ္လာရတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေတြေပၚမွာလဲ က်ည္ဆံေတြ တဝီ ဝီ ျဖတ္လာပါတယ္။
မ်က္ရည္ယိုဗုံးဒဏ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြ နီ၊ မ်က္ရည္ေတြ က် ၊ စပ္ပူ စပ္ေလာင္ခံစားၾကရရင္း၊ စက္မႈရိပ္သာက တိုက္ခန္း ေတြထဲ ေျပးဝင္လာရပါတယ္။ ‘ေရေပးပါ … ေရေလး ေပးၾကပါ ခင္ဗ်ာ...’ လို႔ ေတာင္းသံေတြနဲ႔အတူ၊ ေစတနာႀကီးလွတဲ့ အိမ္ခန္းရွင္ေတြက ေရအိုးေတြ ခ်ေပးလို႔၊ ကိုယ့္ပုဆိုး ကိုယ္ဆုတ္ျဖဲၿပီး၊ အဝတ္စကို ေရထဲႏွစ္၊ မ်က္ႏွာ အုပ္သူ အုပ္ၾကရ ၊ အိမ္ရွင္ေတြက ခ်ေပးတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ လက္ကိုင္ပုဝါအစေတြ ေရဆြတ္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ၾက မ်က္ႏွာသစ္ၾကနဲ႔ တ႐ုန္း႐ုန္း ျဖစ္သြားရပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ပုဆိုးစုတ္စ ေရႏွစ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ခဏခဏသုတ္ေပးေနရတယ္။
ဒီနားမွာဆက္ေနရင္ ဒီဘက္ေတြအထိ ဆက္တက္လာၿပီးရွင္းရင္၊ အဖမ္းခံၾကရႏိုင္တာေၾကာင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ဆက္ထြက္ လာခဲ့ၾကေတာ့၊ ဒဏ္ရာရသူ ႏွစ္ဦးကို မႏိုင့္တႏိုင္ ေပြ႔ယူလာၾကတဲ့လူအုပ္တအုပ္နဲ႔ ကင္ပြန္းျခံ ကင္ပြန္းျခဳံေတြ ၾကား သြား တိုးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပါ ဝိုင္းကူၿပီးသယ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တေယာက္က ဒူးကို ထိမွန္ထားၿပီး ေျခေထာက္ႀကီးဟာ လည္ ထြက္ေနပါတယ္။ ေသြးေတြကလဲ ဒလေဟာ ထြက္လို႔။ တေယာက္က ေပါင္ရင္းမွာ မွန္ထားတာပါ။
သမိုင္းေကာလိပ္ဖက္ဆီ ဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကၿပီး ဒဏ္ရာရထားသူ ႏွစ္ဦးကို လမ္းေဘးမွာ ခဏခ်ထားရင္း၊ အဲဒီတုန္းက ဘယ္ကထြက္လာမွန္းမသိရတဲ့ ပလကအလုပ္သမားကားႀကီးတစီးကို လူအုပ္နဲ႔ လက္ျပတားလိုက္ၾကၿပီး နီးရာ ေဆး႐ံု ေဆးခန္းတခုခုကို ပို႔ေပးပါလို႔ အကူအညီေတာင္းကာ ဝိုင္းၿပီးတင္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ တဦးကေတာ့ ဒဏ္ရာရသူရဲ႕ ညီ ေတာ္လို႔၊ သူလိုက္သြားမယ္ဆိုၿပီး ဒဏ္ရာရထားသူနဲ႔အတူလိုက္သြားမွ က်ေနာ္တို႔လဲ ရပ္ကြက္ထဲ ဟိုေကြ႔ သည္ေရွာင္ ဝင္ရင္း လူစုခြဲၿပီး ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ...
‘ ပုံ - သိန္းေအာင္၊ ရန္ကုန္တိုင္းျပည္သူ႔ေကာင္စီ ’ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ပုဒ္မ ၁၄၄ အမိန္႔ေက်ညာခ်က္ အသံဟာလဲ ေနရာအႏွံ႔ကေန ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံကေန တဆင့္၊ ကားေတြေပၚကေန တဆင့္ လွည့္လည္ ေအာ္ဟစ္ေက်ညာေနသံဟာ သပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားထုရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြအၾကားမွာ ပ်ာေလာင္ခတ္မွ် ထြက္ေပၚ လာေနခဲ့ပါတယ္။
မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ...
‘ပုံ - ေအးကို ၊ တိုင္းမွဴး ၊ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ’ဆိုတဲ့ ေက်ညာသံလဲ ထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ စစ္မာန္ စစ္သံ တင္းတင္းနဲ႔ ေက်ညာလိုက္တဲ့ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕အသံဟာ စစ္ကားေတြေပၚက တဆင့္၊ ျပည္သူလူထုႀကီးကို အေပၚ စီးကေန ခ်ိမ္းေျခာက္ေနသလို ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးစိန္ဝင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဆန္အလုံအေလာက္ရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ ဆန္ျပႆနာ တစုံ တရာမရွိႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပဆိုသံဟာ ျမန္မာ့အသံကေန ဆက္တိုက္လိုလို ထြက္ေပၚလာေနခဲ့ပါတယ္။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕ဒီပစ္ခတ္မႈႀကီးေၾကာင့္ ေသြးေျမက်ရတာမွာ ေသေၾကထိခိုက္ ဒဏ္ရာရၾကရသူ ေတြ မနည္းလွေၾကာင္း၊ ဟိုက သည္က ထပ္ၿပီး ၾကားရပါတယ္။ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာတင္ ျမင္လိုက္ရတာက ေလးေယာက္တိတိ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္လိုက္ရတဲ့ဘက္မွာက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေလမလဲ မသိပါ။ ဒါ..ဇြန္လ(၆)ရက္ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္အျဖစ္အပ်က္တကြက္ပါ ။ ဒီ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က ေသြးေျမက်ခဲ့ရမႈ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးဟာ ‘၇၄ - ဇြန္(၆)အလုပ္သမားအေရးေတာ္ပုံႀကီး’ ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔မရႏိုင္မယ့္ ကနဦးအဖြင့္နိဒါန္းသဖြယ္လဲ ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။
ဇြန္လ (၆) ရက္အေက်ာ္ (ရ) ရက္ေန႔အကူးမွာလဲ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က ပထမဆုံးေသြးေျမက်ခဲ့ရရာ ေနရာအနီးမွာပဲ ေနာက္ထပ္ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ကြပ္တာ ခံခဲ့ၾကရျပန္ၿပီး၊ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္းသပိတ္ကိုလဲ အတင္း ဝင္ေရာက္ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြဲပစ္လို႔ ေသဆုံးရတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ရွိခဲ့ရပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ဝင္ၿပီး အတင္းဖမ္းဆီးခံ ၾကရတာေတြ ကေတာ့၊ ဆႏၵျပတဲ့ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုတိုင္းလိုလိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အင္းစိန္မီးရထားစက္ေခါင္း႐ံု၊ အုတ္က်င္းဂံုနီ စက္႐ံု၊ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္း၊ ဘီပီအိုင္ေဆးဝါးထုတ္လုပ္ေရးစက္႐ံုနဲ႔ သမိုင္းခ်ည္စက္တို႔က အလုပ္သမားေတြ အမ်ား ဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အုတ္က်င္းဂံုနီစက္႐ံုက အဖမ္းအဆီးခံၾကရသူေတြထဲမွာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စာေရးဆရာ ဖိုးေက်ာ့ တို႔လဲ ပါခဲ့ ပါတယ္။
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ (၉ဝ ဒႆမ ၁၉)ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္က တခဲနက္ေထာက္ခံဆႏၵျပဳထားၾကတဲ့ ‘၁၉၇၄- ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို လူထုႀကီးတရပ္လုံးရဲ႕ အက်ိဳးပြားအတြက္ ေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ေဖၚ အတည္ျပဳ ျပဌာန္း ႏိုင္ၿပီးၿပီလို႔ မိုးတလုံးေလတလုံးလိမ္ညာေႂကြးေၾကာ္ဟစ္ေအာ္ျပသေနဆဲ ကာလမွာပဲ၊ အသံေတာင္ မစဲေသးမီမွာပဲ၊ မဆလစစ္အစိုးရဟာ ဆန္ေတာင္းတဲ့အလုပ္သမားေတြကို က်ည္ဆံေတြပဲေပးၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ ဘီလူးသရုပ္ကို အစြယ္ တျပဴးျပဴးနဲ႔ ျပသခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ကာလတခု ျခားၿပီး၊ စက္႐ံု အလုပ္႐ံု ဝန္ထမ္းတိုင္းကို တလလွ်င္ လူတကိုယ္ ဆန္(၅)ၿပီ ႏွဳန္း ထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတိုက္ပြဲႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးဆက္တခုလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ‘အလုပ္သမားေကာင္စီ’ ဆိုတဲ့ နာမည္အစား၊ ‘အလုပ္သမားအစည္းအ႐ံုး’ လို႔ နာမည္အသစ္ေျပာင္းၿပီး သ႑ာန္အရ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့၊ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားရမယ့္ ဒီ ‘ ဇြန္ ၆၊ အလုပ္သမားအေရးေတာ္ပုံႀကီး’ ဟာ ဗမာျပည္အလုပ္သမားလွဳပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာသာမက၊ ဗမာျပည္စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးသမိုင္းမွာေရာ၊ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး လွဳပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာပါ ထာဝရ ေမာ္ကြန္းထူထားခဲ့ရပါၿပီ။
အလုပ္သမားထုရဲ႕ ၈ုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ တိုက္ပြဲဝင္စိတ္ဓါတ္ - ထာဝရ ဂုဏ္ေရာင္ ေျပာင္ပါေစ ...
ဇြန္(၆)စိတ္ဓါတ္ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ ...
( ဝင္းတင့္ထြန္း )
ဇြန္လ၊ ၁၉၉၉
မွတ္ခ်က္။ ။ ဇြန္ (၆) အေရးေတာ္ပုံ ေငြရတုအထိမ္းအမွတ္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ေရးသားခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ျပန္လည္ရွာေဖြကူးယူ႐ိုက္ႏွိပ္ေပးလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://naytthit.com
Wednesday, 27 May 2009
‘ သံတိုင္ၾကားက လေရာင္ ဆီ ... ’
( ဝင္းတင့္ထြန္း )
ေထာင္နန္းစံ ရ ေအာင္
ေထာင္ဖမ္းကာ အမႈ အလီလီဆင္ လို႔
အာဏာရွင္ ထင္ရာစိုင္းပုံ က
ရာဇဝင္ စာတင္ေအာင္ ရုိင္းၿပီ မို႔
အတိုင္းတိုင္း အနယ္နယ္မွာ
ကိုင္း - ၾကားလို႔မွ မဖြယ္မရာ ...၊၊
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ - ဆိုတာ
ေအာင္လမ္း ႐ွဳ႕ခ်ီ ရာ လတမင္း ေပမို႔
လမင္းကို တိမ္အို ဖုံး ေသာ္လဲ
တိမ္ဖုံးေပမဲ့ သာ ျမဲ သာ ... ၊၊
နအဖ ဆိုတာ ကလိမ္ယုတ္ေတြ မို႔
တိမ္ပုပ္ ကေန ေမွာင္မဲရင္းသာပါ့
အိမ္ခ်ဳပ္ ကေန ေထာင္ထဲသြင္းပါ လို႔
လမင္းကို ေထာင္ဒဏ္ခ် ေပမဲ့
သံတိုင္ၾကားက လေရာင္ဟာ
အုတ္႐ုိးၾကားက လေရာင္ဟာ
တျဖာျဖာနဲ႔ ဝင္းပရင္း ...
ကမၻာကပါ ျမင္ရ ရင္း ... ၊၊
ၾကယ္နီ တို႔ -
ၾကယ္ဝါ တို႔ -
ၾကယ္ျဖဴ တို႔ -
ၾကယ္စင္တို႔ ေရ ...
အေမွာင္ေတြကို တကယ္မုန္းရင္ ျဖင့္ -
စု႐ုံးကာ ပိုင္ရာအလင္းေတြ နဲ႔
လမင္းအနား အတူယွဥ္ လို႔
ဒီ ေကာင္းကင္ ၾကည္စင္သစ္ရ ေအာင္
တိမ္ညစ္ တိမ္ေမွာင္ တိမ္လႊာပုပ္ တို႔ကို
ေတာထုတ္ ၿဖိဳ ခြင္း ...
( ကိုင္း - ) ျပ ၾက အလင္း ... ၊၊ ၊၊
( ဝင္းတင့္ထြန္း )
၂၇ - ၅ - ၂ဝဝ၉
(မတရားသျဖင့္ အမႈဆင္ ႐ုံးတင္ တရားစြဲဆိုျခင္း ခံေနရတဲ့၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္..သို႔ )
http://www.naytthit.com ... မွ
Saturday, 23 May 2009
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုဖမ္းထားၿပီးေနာက္ ငယ္ထိပ္ေႁမြေပါက္သလိုျဖစ္ေနတဲ့နအဖ
(ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)
နအဖအဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီလိုဖမ္းဆီးရံုးတင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရသြားတာ - ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ႀကံမႈေအာင္ျမင္ သြားတာဟာ နအဖအဖို႔ႏိုင္ငံေရးအရ လက္ဦးမႈရသြားတယ္လို႔ ယူဆစရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔ဆက္ျဖစ္လာတာေတြနဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္တာေတြကို ျပန္ေတြးလိုက္ေတာ့ ဒါဟာနအဖအဖို႔ ကံေကာင္းတာလား၊ ကံဆိုးတာလားစဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါ တယ္။
စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူထုနဲ႔အဆက္ျဖတ္ေရးဟာ သူ႔တသက္ကိုယ့္တသက္လုပ္ရမယ့္ကိစၥလို႔ သတ္ မွတ္ထားၾကဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနအိမ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းေစ့တဲ့အခါမွာ အခု ဒီေဖာက္ထြင္းမႈမွာ အိမ္ရွွင္ကို စြဲခ်က္တင္၊ ေထာင္ခ်ဖို႔ လုပ္ႀကံေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔တြက္ထားတာေတြထဲမွာ မပါတာေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာေနလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ ထိုင္ေနအေကာင္းသားလို႔ ဆိုရမလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။
အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ အိုဘားမားတက္လာတဲ့ေနာက္ နအဖအစိုးရဟာ သူတို႔ေဖာက္ခ်င္ေနတဲ့ ေရႊႊလမ္းေငြလမ္းေတာ့ျဖင့္ ေပါက္ ေတာ့မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထင္စားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကို ရံံုးတင္တဲ့ ဒီကိစၥတခုတည္းနဲ႔ပဲ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ “ဆုခ်တာခံရမလား ထင္လို႔ဝင္သြားတာ၊ ထိပ္ခ်တာခံလိုက္ရတယ္” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကုလ သမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကလည္း နအဖကို ကေလးေငါက္သလို အျပစ္တင္တာခံလိုက္ၿပီး ကုလသမဂၢလံုၿခံဳေရး ေကာင္စီကေတာင္ ဒီကိစၥအတြက္ စိတ္ပူတဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ကိစၥကိုေျပာခဲလွတဲ့ တရုတ္ တို႔၊ အာစီယံတို႔ကေတာင္ “ပညာေပး” တာခံေနရပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ဂ်ပန္လိုႏိုင္ငံကိုရွွင္းျပရ၊ ထိုင္းနဲ႔ကေတာက္ကဆျဖစ္ရ၊ ဒါ့အျပင္ အီးယူကဘာမ်ား ေျပာလာဦးမလဲ၊ တျခားႏိုင္ငံေတြကဘာေတြ ေျပာဦးမလဲဆိုၿပီး ထမင္းလံုး တေစၧေျခာက္တာ ညတိုင္း ခံေနရပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သံခင္းတမန္ခင္းအရ၊ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးအရ နအဖအဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ နစ္နာရတဲ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကိုရံုံုးတင္လိုက္တာဟာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ဝမ္းသာစရာလား၊ စိတ္ညစ္စရာလား ဆိုတာကို သိခ်င္ရင္ ရန္ကုန္နဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ လံုၿခံဳေရးေတြအျပည့္ ယူ ေနရတာကိုၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ပဒူအံုကို တုတ္နဲ႔ထိုးမိသလို ျဖစ္ဖို႔မ်ားေနပါၿပီ။ တကယ္လို႔ သာ ဒီကိစၥေၾကာင့္လူထုအံုႃကြလာတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူကေသြးထိုးေပးလို႔၊ ျပည္ပက ေျမွာက္ေပး လို႔ စသျဖင့္ ေျပာလို႔မရတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ဗမာျပည္မွျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေရးကိစၥေတြ မွန္သမွ်ဟာ အုပ္စုိးသူမ်ားဖက္က မေတာ္မတရားလုပ္တဲ့အတြက္ ေပၚထြက္လာတာေတြ ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာတရားပါ။ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔လံုးခ်ာလိုက္ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ အလကားေနရင္း လမ္း ေပၚ ထြက္ၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္မရွာၾကပါဘူး။ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း အလားတူပါပဲ။ ဒီလို တိုင္း ျပည္အတြက္အေရးပါတဲ့အမႈႀကီးတခု၊ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အာရံုုစိုက္မယ့္ အမႈမ်ိဳးကို ဖန္တီးလိုက္ရတာဟာ တကယ္ေတာ့ နအဖအတြက္ေျပာရင္လည္း မရဲပဲကြၽဲၿပဲစီးရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သံတမန္ေလာကကိုဟန္ျပအေနနဲ႔ တရက္ထဲသာ တရားရံုုး တက္ခြင့္ျပဳခဲ့ေပမဲ့ က်န္တာအားလံုးကို ေထာင္ထဲမွာတံခါးပိတ္စစ္ေဆးေနပါတယ္။ ဒါဟာသူတို႔ဖက္က က်ိဳးေၾကာင္း မခိုင္လံု ေၾကာင္း၊ မရိုုးသားႏိုင္ေၾကာင္း ဝန္ခံတာတမ်ိဳးလို႔ ယူဆရင္ရပါတယ္။
အခုေတာ့ အမႈကို လူအမ်ားေရွ႕႔ေမွာက္မွာ စစ္ေဆးေရး ဆို တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ က်ယ္ေလာင္သထက္က်ယ္ေလာင္ လာေနပါၿပီ။ အစိုးရျပတဲ့သက္ေသေတြကို စစ္ေဆးၿပီးခဲ့ သေလာက္အရဆိုရင္ ဥပေဒအရ နအဖမုခ်ရံႈးမွာပါ။ သူတို႔ ဖက္က သက္ေသေတြရဲ႕အစစ္ခံခ်က္ေတြဟာ သူတို႔အတြက္ အေထာက္အကူ လံုးဝမျပဳပါဘူး။ တကယ္ဆိုရင္ တရားခံျပ သက္ေသေတြကိုေတာင္ စစ္ေနဖို႔ မလိုေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နအဖဟာ သိုးကိုမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စားခ်င္ တဲ့ ဝံပုေလြလိုပဲ “နင္မဟုတ္ နင့္အေဖပဲ” လို႔ ေျပာၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔လံုးပမ္းမွာပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးကို ေထာင္ထဲမွာ တံခါးပိတ္ စစ္ေဆးတဲ့ ရံုုးမ်ိဳးမွာလုပ္ရတာ ပိုလြယ္ကူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အမႈကို အမ်ားျပည္သူတက္ေရာက္ နားေထာင္ႏိုင္တဲ့ တရားရံုုးမွာ စစ္ေဆးေရးဟာ တရားမွ်တမႈအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္တရားခြင္ကို လူထုမ်က္ေမွာက္ေရာက္ေအာင္ ေတာင္းဆိုၾကရပါမယ္။ ဒါဟာ တရားမွ်တ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တဲ့အျပင္ လူတိုင္းသေဘာ တူႏိုင္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လတ္တေလာလႈပ္ရွွားမႈမွာ ထိပ္တန္းတင္ရမယ့္ ေတာင္းဆိုခ်က္၊ ေႄကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကို ရံံုးတင္တဲ့ကိစၥဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြြးေကာက္ပြဲကိုဝင္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ ေလး အၾကပ္ရိိုက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖလုပ္လိုက္တာက သူတို႔ကို ယမ္းေခ်းပန္းတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သာ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သေဘာထားေပးဖို႔ ေမးျမန္းေတာင္းဆိုလာရင္ သူတို႔ဟာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခါင္းေရွွာင္ ခ်င္ၾကမွာပါ။ နအဖအလိုကို လိုက္ေျပာရင္ မဲရမွာကိုထိခိုက္မယ္၊ နအဖကိုဆန္႔က်င္ရင္ ေရြြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ေတာင္မွ ရခ်င္မွ ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥမွာ တတိယအင္အားဆိုသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာဖို႔ေခါင္းေရွွာင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီအတြက္ ေလ့က်င့္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႔နဲ႔ေျပာင္းျပန္၊ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ ကိုယ့္အျမင္ေတြကို ရဲရဲတင္းတင္းပဲ ေဒါသနဲ႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ အခ်ိန္မေရြြး ေပါက္ ကြဲထြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဗမာျပည္အေရးနားလည္သူတိုင္း ေတြးမိၾကမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈ ဆင္ၿပီးတင္တာ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ဘယ္သူကမွ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေဆြးေႏြးမေနၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘာကို-ဘယ္လို လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာကိုပဲ ေဆြးေႏြးၾကမွာပါ။ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ၊ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသား၊ စာေရးစာခ်ီဝန္ထမ္း၊ ပညာရွွင္၊ ကုန္သည္ပြဲစား၊ စစ္ဗိုလ္စစ္သား၊ အိမ္ရွွင္မ၊ မေျပာပဲဘယ္သူမွ မေနပါ ဘူး။
ဒီအေျခအေနကို နအဖအစိုးရလည္း မသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အတြက္ အနည္းဆံုးေရြြးေကာက္ပြဲ ျပင္ဆင္တဲ့ ကာလနဲ႔ က်င္းပတဲ့ကာလမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူထုထဲမွာ မလႈပ္ရွွားႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားဖို႔က ပိုအေရးႀကီးေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတိုဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းေသေျမႀကီး-ရွွင္ေရႊထီး လုပ္လိုက္ရတာပါ။ သူတို႔က အမႈကိုအျမန္ၿပီးျပတ္ ေအာင္ တက္သုတ္ရိိုက္စစ္ေနတာ၊ ကေမ်ာသံုးပါးစြဲခ်က္တင္တာတို႔ကို ေထာက္ၾကည့္ရင္ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေျခာက္ျခား ေနတယ္ဆိုတာ အတိုင္းသားေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
(ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)
http://naytthit.com မွ ..
" ဖိနပ္အသစ္နဲ႔ စပ်စ္သီးခ်ဥ္မ်ား "
|
(စိုးေနလင္း) |
Wednesday, 20 May 2009
Sunday, 17 May 2009
စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဲ႕သက္ကယ္ေဆးလား သက္ေပ်ာက္္ေဆးလား
(စိုးေနလင္း)
တိုက္ဆိုင္တာကလည္း အေတာ္ေလးတိုက္ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုရပါ မယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားတဲ့ ဥပေဒပုဒ္မက တရား၀င္ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ကာလကလည္း ျပည့္လုဆဲဆဲျဖစ္ေနၿပီဆိုတာ အားလံုးအသိျဖစ္ပါတယ္။ စၿပီးဖမ္း ဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ အခ်ိန္တံုးကလည္း ဥပေဒနဲ႔ညီညြတ္ခဲ့တာ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္နက္နဲ႔အာဏာကိ္ုခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ဥပေဒအရလုပ္တာပါလို႔ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကို ဇြတ္လိမ္ လည္ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီသူတို႔သံုးထားတဲ့ ဥပေဒဆိုတာအရပဲ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္ၾကတဲ့ ျပည္သူလထုနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက ကန္႔ကြက္ေတာင္းဆိုေနခဲ့ၾက တာလည္း ကာလၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္သက္တမ္းတိုးလာခဲ့တာ ခုသက္တမ္းထပ္တိုးဖို႔ ဥပေဒအရကိုပဲ လုပ္လို႔မရေတာ့တဲ့အေျခအေန ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ဥပေဒနဲ႔အညီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆို ဖိအားေပးေနခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္နဲ႔ကြက္တိ တိုက္ဆိုင္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ...
Friday, 15 May 2009
Thursday, 14 May 2009
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းနဲ႔တိုင္းရင္းသားအေရး
(ဂါမဏိ)
ရခိုင္တိုင္း ရင္းသားေတြ အႀကီးအက်ယ္ႀကိဳဆို ေထာက္ခံတဲ့ ဗမာေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဗမာအမ်ဳိးသမီးေတြတင္မက တုိင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီး ေတြကပါ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းသြားရာလမ္းမွာ ဆံပင္ျဖန္႔ခင္းေပးတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ ျပည္တြင္းကတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဆက္ဆံေရးအေနအထားကို အလြယ္တကူသိ ႏုိင္ပါတယ္။ ...
၂ဝ၁ဝ၊ အရာရွိငယ္နဲ႔ အသိဂလိုဘယ္
(ဂါမဏိ)
၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ၁၄ ႏွစ္ၾကာအမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ ၂ဝဝ၈ ဆႏၵခံယူပြဲအေတြ႔အၾကံဳေတြ ရထားတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ၂ဝ၁ဝ ပြဲမွာေတာ့ အတိုက္အခံေတြ ဘယ္လိုမွေနရာမရေအာင္ လုပ္ဖို႔ စီစဥ္ျပင္ဆင္ထားမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘဲ။ ေနာင္မွာ ေယာင္းမျမင္းစီးထြက္လို႔ ပြဲပ်က္ႏိုင္တဲ့ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္လက္ကိုင္ဒုတ္ေတြကိုေတာင္ ေနရာေပး မယ့္အလားအလာ မရွိပါဘူး၊ အခ်ိန္တခု အသံုးခ် လူမိုက္ေမြး တာေလာက္ဘဲလုပ္ၿပီး ဘုရားၿပီး ျငမ္းဖ်က္ခံရမွာ ျမင္ေယာင္ ပါေသးတယ္။ စစ္အုပ္စုဆိုတာ ကိုယ့္လူရင္း ကိုယ့္စက္႐ုပ္ကလြဲၿပီး တျခား ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ဦး ၄ စာရင္းထဲထည့္တဲ့ အစြန္းေရာက္စစ္အာဏာ မူရင္းစြဲဝါဒီ Military Fundamentalist ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းတ ေလွ်ာက္မွာ ဗိုလ္လက္်ာ၊ ဗိုလ္တင္ထြဋ္၊ ဗိုလ္ေစာၾကာဒိုး၊ ဗိုလ္စမစ္ဒြန္း၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္ေအာင္ေရႊ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ၾကည္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေစာျမင့္၊ ဗိုလ္ တင္ေဖ၊ ဗိုလ္စိန္ျမ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေရႊ၊ ဗိုလ္တင္ဦး (ယခု NLD)၊ ဗိုလ္ထြန္းလင္းနဲ႔ မဆလအတြင္းေရးမွဴးအဖြဲ႔၊ ဗိုလ္တင္ဦး (မ်က္မွန္)၊ ဗိုလ္ေစာေမာင္၊ ဗိုလ္ထြန္းၾကည္-ဗိုလ္ေက်ာ္ဘနဲ႔ နဝတတိုင္းမွဴး တပ္မွဴးေဟာင္းအဖြဲ႔၊ ဗိုလ္တင္ဦး(တြင္း-၂)၊ ဗိုလ္ေနဝင္း နဲ႔ မဆလ-တစညတပ္မွဴးေဟာင္းအဖြဲ႔၊ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ စသျဖင့္ အထင္အရွား ရွိပါတယ္။ အခု ၂ဝ၁ဝ အတြက္ျပႆနာက အတိုက္အခံအျဖစ္ ျပည္တြင္းျပည္ပက သိထားၾကတဲ့ အဲန္အယ္လ္ဒီေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ တုိင္းရင္းသားေတြ မ ဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြကို ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အထူးသီးသန္႔ ၾကပ္ေျပးၿမိဳ႕ေတာ္ သစ္ႀကီးက မဟာလႊတ္ေတာ္သစ္ႀကီးမွာ စတိသ ေဘာေတာင္ ေျခခ်ခြင့္မေပးဖို႔ အညႇိဳးတႀကီးနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္စီစဥ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့ ျပႆနာကို ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ မေရွာင္ႏိုင္မလႊဲႏိုင္ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီ။ ...
Wednesday, 6 May 2009
သမာသတိနဲ႔ သတၱိရွိတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္
(စိုးေနလင္း)
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အေရးအႀကီးဆံုး ဆံုးျဖတ္ရတဲ့ ကိစၥပါ။ တရား၀င္ပါတီျဖစ္တဲ့အျပင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တပါတီထဲအစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္ေလာက္တဲ့ မဲအေရအတြက္ထက္ အမ်ား ႀကီးပိုရရွိခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအနုိင္ရ ပါတီတရပ္အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အေျခခံအက်ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္မလား မ၀င္ဘူးလား လို႔ဆံုးျဖတ္ရတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ နုိင္ငံေရးပါတီတခုအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္းရ မွာဟာ သဘာ၀ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... အျပည့္အစံုသို႔
Saturday, 2 May 2009
Monday, 27 April 2009
အေမရိကန္ျမန္မာဆက္ဆံေရးတင္းမာမႈ ေလ်ာ့က်လာမႈအေပၚ တ႐ုတ္၏စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္မႈ
http://naytthit.com မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
(အီးေမးမွရေသာ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္)
(The Institute of International Studies at Fudan University, Shanghai, China က Asistant professor Jian Junbo ရဲ့ အေမရိကန္ - ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးအေပၚ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ့ သေဘာထားကို သံုးသပ္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ပရိတ္သတ္ တဦးက ဘာသာ ျပန္ၿပီး သူ႕ သံုးသပ္ခ်က္နဲ႕အတူ ေပးပို႔လာလို႔ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ စာဖတ္ ရတာ ပိုေခ်ာေအာင္ ျပင္ထားပါတယ္။)
၂၀၀၉ ဧၿပီလ အေစာပိုင္းက အေမရိကန္၏ အေရွ႕ေတာင္ အာရွဆိုင္ရာ႐ံုး ဒါ႐ိုက္တာ Stephen Blake ကို ျမန္မာသို႔ သံတမန္ အျဖစ္ ေစလႊတ္ခဲ့ရာ အဲဒီလို ေစလႊတ္တာဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဧၿပီလ ထဲမွာပဲ US Deputy Secretary of State James Steinberg က “ျမန္မာႏုိင္ငံကို အထီးက်န္ ေစျခင္းကေန ကင္းလြတ္ေစဖို႔အတြက္ အာရွေဒသတြင္း အျခား ႏိုင္ငံမ်ား ႏွင့္အတူ ဘံုဗ်ဴဟာတခု ခ်မွတ္ႏုိင္ဖို႔ ၀ါရွင္တန္က ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္” ဟု ေျပာခဲ့သည္။
အခုလို အေျခအေန မ်ိဳးနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈ ေတြဟာ သမၼတဘုရွ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကာလတုန္းက ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူးပါ။ ဘုရွ္ လက္ထက္က ျမန္မာအေပၚ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲေရးကို ဖိအားေပးမႈ ႏွင့္ အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ ႐ံႈ႕ခ်မႈ တို႔သာ ရွိခဲ့သည္။
လက္ရွိ အေျခအေနေတြ အရ သမၼတ အိုဘားမားရဲ့ အစိုးရဟာ အရင္ သမၼတ လက္ထက္က ျမန္မာ ႏွင့္ "axis of evil" ဟု ဘုရွ္က ေခၚ ခဲ့ေသာ အီရန္၊ အီရတ္ ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား တို႔အေပၚ ထားတဲ့ မူ၀ါဒနဲ႕ လံုး၀ ေျပာင္းလဲ က်င့္သံုးေနသည္။ ။ ဥပမာ အေနနဲ႔ - မၾကာခင္ ကပင္ အိမ္ျဖဴေတာ္မွ တီဟီရန္ (အီရန္) အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးပြဲကို လည္းေကာင္း၊ ခိုင္မာတဲ့ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္မႈ ႏွင့္အတူ ၿပံဳးယမ္း (ေျမာက္ကိုရီးယား) ၏ ေျခာက္ႏုိင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲကို လည္းေကာင္း အာ႐ံုစိုက္ လာေၾကာင္းကို ျပသခဲ့ သကဲ့သို႔ က်ဴးဘား ကိုလည္း အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္ အဖြဲ႔၀င္ (ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္အမတ္) တဦးကို ေစလႊတ္ခဲ့သည္။
အေပၚယံအားျဖင့္ အိုဘားမား၏ ႏုိင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒဟာ ၎အရင္ သမၼတ၏ မူ၀ါဒကို လ်င္ျမန္စြာ လံုလံုးလ်ားလ်ား ေျပာင္းလဲလိုက္ဟန္ ရွိပါသည္၊ သို႔ေသာ္ ဤေျပာင္းလဲမႈေတြ အားလံုးဟာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနည္းဗ်ဴဟာ ပံုစံအသစ္၏ အစိတ္အပိုင္း တခ်ဳိ႕သာ ျဖစ္ပါသည္။ အိုဘား မား လက္ထက္မွာ ႏုိင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒဟာ ျဖစ္လာမွ တံု႔ျပန္ျခင္းထက္ ျဖစ္ေအာင္ အေျခအေနကို ဖန္တီး ယူမႈကို အေျခခံေသာ ခိုင္ၿမဲေသာ ႏုိင္ငံတကာဆိုင္ရာ တရားမွ်တမႈ ႏွင့္ သမၼတဘုရွ္ လက္ထက္မွာ ေလ်ာ့နည္း ဆုတ္ယုတ္ လာခဲ့ရသည္ ဟု ဟီလာရီ ကလင္တန္ (Secretary of State) က ေျပာခဲ့ေသာ “soft power or smart power” ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကို ဦးတည္ လာခဲ့သည္။
အိုဘားမားက သမၼတဘုရွ္ လက္ထက္မွာ မ်ားစြာအားနည္း လာခဲ့ရတဲ့ တကမာၻလံုး ဆုိင္ရာ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို ပိုမိုခိုင္ၿမဲ တည္တံ့ေစဖို႔ အတြက္ အေမရိကန္၏ ႏုိင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ ခ်ိန္ခြင္ကို ယခင္ႏွင့္မတူ တျခား ဦးတည္ခ်က္ကို ဦးတည္ေျပာင္းလဲေနဟန္ ရွိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဘုရွ္လက္ထက္က ေခါင္းေဆာင္မႈ အပိုင္း၏ အဓိက အားနည္းခ်က္မွာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ အီရတ္အေပၚ စစ္ေရးအရ က်ဴးေက်ာ္မႈပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ လကၡဏာ ႏွင့္ အေျခအေန ေတြအရ ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားသည္ ယခင္ ဘုရွ္ လက္ထက္က ဆံုး႐ွံဳးခဲ့ေသာ ညင္သာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ လႊမ္းမိုးမႈကို ျပန္လည္ ရရွိဖို႔ အတြက္ ျဖစ္ဟန္ ရွိသည္။ အထက္ပါ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အိုဘားမား ၏ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ မူ၀ါဒ အသစ္ဟာ ၁၉၇၀ ႏွစ္လယ္ပိုင္း ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ ၿပီးကတည္းက ဆံုး႐ွံဳးခဲ့ေသာ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈကို ျပန္လည္ ရယူႏုိင္ဖို႔ ဆိုတာကို ျမင္သာ ႏုိင္ပါသည္။
ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး အရလဲ အိုဘားမား၏ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ ဦးတည္မႈမ်ားဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသတြင္း အင္အားညီမွ်မႈကို စိန္ေခၚမႈ တရပ္ ျဖစ္ေလမလားဟု ေမးခြန္း ထုတ္စရာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ၎အျပင္ အေမရိကန္၏ မူ၀ါဒဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားဟာ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ၏ အိမ္နီးခ်င္း အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ ကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ အာ႐ံုစိုက္စရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္လဲ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ မူ၀ါဒအသစ္ဟာ ကမာၻမွာ အေမရိကန္၏ ပံုရိပ္ကို ႀကီးျမင့္လာေစ႐ံုသာမက ၀ါရွင္တန္က ညီညြတ္အဆင္ေျပစြာႏွင့္ ေအာင္ျမင္စြာေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသာ ေဒသတြင္းပထ၀ီႏိုင္ငံေရး တည္ေဆာက္မႈ ပံုစံအတြက္ ေျပာင္းလဲမႈတရပ္လဲ ျဖစ္ေပသည္။
မၾကာေသးခင္ ႏွစ္မ်ားအတြင္း အေမရိကန္သည္ အာဖဂန္နစၥတန္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ဖ်က္ေရး၊ အီရတ္၊ ပါကစၥတန္ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေနရာရွိ စစ္ပြဲတို႔ျဖင့္ အလုပ္မ်ား ေနခဲ့သည္။ ၎ အေျခအေနမ်ားကပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ အေမရိကန္၏ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ ေဆာင္ေရးႏွင့္ အစိုးရႏွင့္ သေဘာထား ကြဲလြဲသူမ်ားကို လႊတ္ေပးေရး စေသာ ေတာင္းဆိုမႈ မ်ားႏွင့္အတူ ရန္လို ဖိႏွိပ္ၿပီး တြန္းအားေပး လိုေသာ မူ၀ါဒမ်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔မွာ အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ဤ ရန္လို ဖိႏွိပ္လိုၿပီး တပါတီ အာဏာရွင္ စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေရး မူ၀ါဒမ်ားျဖင့္ အထီးက်န္ ႏိုင္ငံမ်ားကို လက္ေလ်ာ့ လိုက္ေလ်ာေစမႈ အပါအ၀င္ မည္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ကိုမွ် မရ ရွိခဲ့ေပ။ ဘုရွ္ အစိုးရသည္ ျမန္မာအစိုးရ အေပၚ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစိုးရ တရပ္ဟု ယူဆခဲ့ခ်ိန္မွ စ၍ ၀ါရွင္တန္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ စီပြားေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈပိုင္းတြင္ ဖယ္က်ဥ္ထားၿပီး၊ စီးပြားေရး ဖြံၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အကူအညီ ေပးေရးကိုလည္း ျငင္းပယ္ထားခဲ့ပါ သည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို တ႐ုတ္က ေကာင္းစြာ အသံုးခ်ၿပီး ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ မူ၀ါဒပိုင္းဆုိင္ရာ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံအ တြက္ အေရးပါေသာ ျမန္မာႏွင့္ စီးပြားေရး အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈကို ပိုမို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာက္ရြက္ခဲ့သည္။ လက္ရွိ အေျခ အေနအရ ဆိုလွ်င္လဲ တ႐ုတ္ ျမန္မာ အျပန္အလွန္ မွီတည္ ဆက္ႏြယ္ ေနမႈသည္ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုး အက်ိဳးအတြက္ လက္ေတြ႔က်က် အ ေကာင္အထည္ ေပၚေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အေပၚယံ အားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္လည္း အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေပၚ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးမႈကို ျပန္ လည္ ရယူႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားမႈဟာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ေလ်ာ့နည္းေစႏုိင္ေသာ သို႔တည္းမဟုတ္ အဆံုးသတ္ ေစႏုိင္ေသာ စိန္ေခၚမႈ တရပ္ေလလားဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ အေရွ႔ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ အင္းအားႀကီး ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား ၏ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး လႊမ္းမိုးမႈကို ရယူရန္ ႀကိဳးစားမႈသည္ ေဒသတြင္း ႏုိင္ငံေတြအတြက္ေတာ့ ေကာင္းမြန္ေသာ အခ်က္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ကေတာ့ ျမန္မာႏွင့္ အလြန္ႀကီးမားေသာ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ ေနၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ လက္ေလွ်ာ့ ဆုတ္ခြါမည့္ ဟန္မရွိပါ။ တ႐ုတ္အေနျဖင့္ ျမန္မာမွ ကုန္ၾကမ္း ပစၥည္းမ်ားကို ရယူလိုၿပီး အထူးသျဖင့္ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသမွ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈ အတြက္ ဆိပ္ကမ္းတခုႏွင့္ ၾကားခံစခန္းတခု ရရိွရန္ လိုေနေပသည္။
(စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ တ႐ုတ္က အာဖရိက ႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွ ေရနံႏွင့္ တြင္းထြက္မ်ားကို ရခိုင္ကမ္္း႐ိုးတမ္းမွတဆင့္ ျမန္မာ ကုန္းတြင္းပိုင္းကို ျဖတ္၍ တ႐ုတ္ျပည္မ အတြင္းသို႔ သယ္ယူလိုၿပီး ၎ လမ္းေၾကာင္းမွပင္ တ႐ုတ္ ထြက္ကုန္မ်ားကို အဆိုပါ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖတ္၍ တင္ပို႔မည္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားၾကား မလက္ကာေရလက္ၾကားမွျဖတ္ကာ စကၤာပူ ဆိပ္ ကမ္းမွ ပတ္ၿပီး သယ္ယူေရးထက္ စီးပြားေရးအရ အလြန္တြက္ေျခကိုက္ေသာ နည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္၊ တနည္းအားျဖင့္လဲ အလြန္လံုၿခံဳ စိတ္ခ်ရၿပီး ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကိုလဲ တဘက္တလမ္းက အက်ိဳးသက္ေရာက္ႏုိင္သည္ဟု တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ ယူဆမည္ဟု စာေရးသူ ယံုၾကည္ မိသည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရး အေရးသာမႈဟာ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ အေတာ္အ တန္ႀကီးမားေနသည္ကို ျမန္မာတိုင္း ဂ႐ုထားသင့္သည္ဟုလည္း ယူဆမိသည္။)
အျပင္ပန္းအားျဖင့္လဲ ၀ါရွင္တန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈကို ျပေနေသာ မူ၀ါဒ အသစ္ျဖစ္ေသာ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဟာ ေဒသတြင္း အျငင္းပြားမႈမ်ားကို ဦးတည္ ေစႏုိင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ေဒသတြင္း ႏုိင္ငံတကာ မူ၀ါဒေရးရာမွာ မုခ်အမွန္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလဲ ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏုိင္ေသးပါ။ ႏုိင္ငံတကာ မူ၀ါဒ ေရးရာ၏ အစိတ္အပိုင္း တခုမွ်သာ ရွိပါေသးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ ထားရွိလာေသာ အေမရိကန္၏ မူ၀ါဒ အသစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို စမ္းစစ္ မေလ့လာမီွ “အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ျမန္မာႏွင့္ မည္သို႔မည္ပံု နားလည္သေဘာတူညီမႈကို ရယူမလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အရင္ ေမးသင့္ေပသည္။
ပထမတနည္းေနႏွင့္ အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အျပန္အလွန္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး၊ ျမန္မာ ႏုိင္ငံအေပၚ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း မူ၀ါဒေရးဆုိင္ရာ အကူအညီမ်ား၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ား ႏွင့္အတူ ဒီမိုကေရဆီ ေျပာင္းလဲေရးကို ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္းျဖင့္ နည္းလမ္းရွာေကာင္း ရွာႏုိင္ေပသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ခ်ဥ္းကပ္နည္းဟာ ေဘာင္တခုအ တြင္း ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ဦးတည္တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တကယ္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္ေတာ့ မလြယ္လွပါ။ ျမန္မာ အေနႏွင့္လည္းပဲ ၎၏ ႏုိင္ငံေရးမူ၀ါဒစနစ္ကို ၀ါရွင္တန္မွ ခ်ေပးေသာ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမည္ မဟုတ္ သကဲ့သို႔ ၎၏ ျပည္တြင္းေရး ကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္းပဲ အေမရိကန္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒုတိယ တနည္း အေနႏွင့္ အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာ့ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီ ျဖစ္ေသာ NLD ပါတီ၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုေသာ အတိုက္အခံ အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု သေဘာတူညီမႈမ်ား ရယူေကာင္း ယူႏုိင္ေပသည္။ ရွင္းရွင္း ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဤကဲ့သို႔ေသာ နည္းလမ္းကို CIA အပါအ၀င္၊ ယခင္ ဘုရွ္ အစိုးရတို႔က ႀကိဳးစားက်င့္သံုးၿပီးျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးရလဒ္ ထူးထူးျခားျခား ရလာစရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤနည္းလမ္းသည္ ပထမနည္းလမ္းေလာက္ပင္ ေကာင္းမြန္မႈ မရွိဘဲ၊ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မရွိေၾကာင္း ကိုလဲ ၀န္ခံ သက္ေသျပၿပီးျဖစ္သည္။
တတိယတနည္းအေနႏွင့္ အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာအေပၚ စီးပြားေရး ဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ႏွင့္ အတူ ေငြေရးေၾကးေရး ဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ား ေပးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို ခ်ဥ္းကပ္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တဖက္ကလည္း အေမရိကန္ အေနႏွင့္လဲ ဖြံၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ အကူအညီေပးေရး ဆိုင္ရာမွာ မရွိမျဖစ္ေသာ ျပဌာန္းခ်က္ႏွင့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကလဲ ရွိေနေသးေပသည္။ ျမန္မာ အေနႏွင့္ ကလည္းပဲ တျခား ရရွိေနေသာ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ အေထာက္အကူမ်ား ကလဲ ရရွိ ေနေပေသးသည္ ဥပမာ အားျဖင့္ တ႐ုတ္ ထံမွျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာက အေျခအေနအရ ျဖစ္လာေသာ အေမရိကန္၏ ေျပာင္းလဲမႈ အကူအညီကို လက္ခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ တဖန္ အေမရိကန္အေနႏွင့္ကလည္းပဲ ျမန္မာအေပၚ ႏုိင္ငံေရးမပါေသာ စီးပြားေရးပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳး ဆိုတာကလဲ မျဖစ္ႏုိင္ သကဲ့သို႔ ၎၏ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ မူ၀ါဒေရး ေျပာင္းလဲမႈ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္လဲ ကိုက္ညီမႈ မရွိလွေပ။ US Deputy Secretary of State James Steinberg ကလဲပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အေမရိကန္မူ၀ါ၏ အဓိက ဦးတည္ခ်က္က ေျပာင္းလဲမည္ မဟုတ္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ေပသည္။ သို႔ေပမယ့္လဲ အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ျမန္မာအေပၚ ပိုမို ပြင့္လင္းမႈႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစား လိုက္နာၿပီး ကမာၻ လံုးဆိုင္ရာ စီးပြားေရးက႑မွာ ၎ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေပသည္။
အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာႏွင့္ သေဘာတူညီမႈရရန္မွာ ခက္ခဲေၾကာင္းကို မၾကာခင္မွာပဲ သိျမင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ အေမရိကန္၏ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသအတြင္းသို႔ အျမင္အားျဖင့္ လ်င္ျမန္စြာ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ လာမႈကို စိုးရိမ္မႈ မရွိေပ။ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လာႏုိင္ေပမယ့္ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရး ၿပိဳင္ဆိုင္မႈဟာ ျဖစ္အံ့ဆဲဆဲ အေျခအေနမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ လဲပဲ ၎၏ မဟာဗ်ဴဟာ ပိုင္းဆုိင္ရာ ကိစၥမ်ားအျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အေမရိကန္၏ ႏုိင္ငံေရး မူ၀ါဒပိုင္းဆုိင္ရာ ႏႈတ္တိုက္ပံုတူကူးခ်ရန္ တိုက္တြန္း မႈႏွင့္ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈအတြက္ မည္သည့္ သေဘာတူညီမႈမ်ိဳးကိုမွ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဤကိစၥရပ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေဒသတြင္း တည္ၿငိမ္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံတြင္း ဆူပူအံုႄကြမႈမ်ားကို ျဖစ္ေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္အေန ႏွင့္ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ စီးပြားေရးႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈ ပိုင္းဆိုင္ရာ သေဘာတူညီမႈ မ်ားကိုေတာ့ ႀကိဳဆို သြားမည္ျဖစ္သည္။ လူမႈေရး တည္ၿငိမ္မႈရွိၿပီး ဥစၥာဓန ေပါႂကြယ္၀ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ား အသင္း (ASEAN) ၀င္ ႏုိင္ငံမ်ားဟာ တ႐ုတ္၏ စိတ္၀င္စားမႈႏွင့္ ကိုက္ညီလ်က္ ရွိသည္။ အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ စီးပြားေရး ဆိုင္ရာ ေအာင္ျမင္ ျဖစ္ထြန္းမႈကို အကူအညီေပးမႈဟာ ASEAN အတြင္း စည္းလံုးမႈကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။ ASEAN ၏ စည္းလံုးမႈႏွင့္ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈရွိျခင္းဟာ ေဒသတြင္း တည္ၿငိမ္မႈကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္ၿပီး၊ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္လဲ ဤအခ်က္ ကို အၿမဲ ႀကိဳဆိုေနမည္ ျဖစ္သည္။
အတုန္႔အျပန္ အားျဖင့္လဲ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ ျပည္တြင္းေရး စြက္ဖက္မႈပိုင္း ဆုိင္ရာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားဟာ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေနခဲ့လွ်င္ေတာင္ ေဒသတြင္း တည္ၿငိမ္မႈကို ပ်က္ျပားေစႏုိင္ပါက တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သြားမည္ ျဖစ္ သည္။ ထို႔ျပင္ အေမရိကန္သည္ ျမန္မာႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းမည္ ဆိုလွ်င္လဲ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသတြင္ တ႐ုတ္ဟာ အဓိက အေရးႀကီးေသာ ဇာတ္ေဆာင္ ျဖစ္သည္ ဆိုတာကို အသိအမွတ္ ျပဳရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ႏုိင္ငံေရးမူ၀ါဒအသစ္ျဖင့္ ျမန္မာကို တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံႏွင့္ ဖယ္ၾကဥ္ေစရန္ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုပါက အလြန္႔အလြန္ ႀကီးမားေသာ ခက္ခဲမႈမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေပလိမ့္မည္။
အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား ကဲ့သို႔ ေျခာက္ႏုိင္ငံ ေဆြးေႏြးေရး ကိစၥလိုမ်ိဳး အသြင္ျဖင့္ မႀကိဳးပမ္း သင့္ေပ။ US Deputy Secretary of State James Steinberg က လြန္ခဲ့ေသာ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္းတြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကား ခဲ့ေသာ္လည္း တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ ႏွင့္ ASEAN တို႔က ဤကဲ့သို႔ေသာ အၾကံျပဳခ်က္မ်ိဳးကို လက္ခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ျမန္မာဟာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကဲ့သို႕ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ ႏုိင္ငံ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ အေရးဟာ နုိင္ငံတကာ လံုးဆုိင္ရာ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးရန္ အေရးကိစၥ မဟုတ္ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ အေရးႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘက္ေပါင္းစံု ပါ၀င္ေသာ ေဆြးေႏြး သံုးသပ္မႈ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ျပဳလုပ္ရန္ မလိုအပ္ပါ။
ျမန္မာႏွင့္ ေအာင္ျမင္စြာ သေဘာတူညီမႈရယူရန္ အေမရိကန္၏ ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ယခင္ ဘုရွ္ လက္ထက္က အသံုးျပဳခဲ့ေသာ အသံုးမ၀င္ ေတာ့ဘဲ ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ိဳးကို ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္သံုးဦးမည္ဆိုလွ်င္ အေမရိကန္အတြက္ လြယ္ကူလိမ့္ မည္ မဟုတ္ေပ။ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္လဲ ၎ကိစၥ မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ အေနႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ သန္႔ရွင္းေသာ စီးပြားေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သေဘာမ်ိဳး ရရွိရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေဘဂ်င္း(Beijing) အေနႏွင့္ ၀မ္းသာစြာ ႀကိဳဆိုေနမည္ ျဖစ္သည္။ အေျခခံအားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အေမရိကန္၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈ ေအာင္မလား ႐ွံဳးမလား ဆိုတာ ကေတာ့ တျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ၎ ခ်ဥ္းကပ္မႈ နည္းလမ္းအေပၚ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ထက္ အေမရိကန္ ကိုယ္တိုင္ အသံုးျပဳေသာ နည္းလမ္း က ပို၍ အေရးပါ ေပလိမ့္မည္။
မူရင္း ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ခ်င္လ်င္ http://www.atimes.com/atimes/China/KD17Ad01.html ၌ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
Copyright 2009 Asia Times Online:
စာေရးသူ၏ ျဖည့္စြက္ သံုးသပ္ခ်က္။ ။ လက္ရွိ ေဆာင္းပါးဟာ ရွန္ဟိုင္း ႏိုင္ငံတကာ ေလ့လာေရးတကၠသိုလ္ လက္ေထာက္ ပါေမာကၡ Dr Jian Junbo ၏ အာေဘာ္ကို တုိက္႐ိုက္ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ Dr Jian Junbo က အေမရိကန္ ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာမႈဟာ တ႐ုတ္၏ ေဒသတြင္းပထ၀ီႏုိင္ငံေရး အတြက္ အေရးႀကီးပံု၊ ေျပာင္းလဲလာေသာ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တ႐ုတ္၏ ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနပံုႏွင့္ တ႐ုတ္၏ တုန္႔ျပန္သံုးသပ္ပံုတို႔ကို မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏွင့္အညီ သံုး သပ္တင္ျပထားသည္။
တ႐ုတ္က အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာကို ကူညီလွ်င္ေတာင္ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ဘဲ သီးျခားကူညီဖို႔ ခက္တယ္ဆိုတာကို ျမန္မာကို ေျပာခ်င္ပံုရ သည္။ ထို႔ျပင္ တ႐ုတ္သာ ျမန္မာ၏ အဓိက မိတ္ေဆြျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ဟာ အေျခအေနအရ ဖန္တီးလာေသာ ညႇိႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္မႈသာ ျဖစ္သည္ဟု သတိေပးခ်င္ဟန္ ရွိေပသည္၊ ၎ကိုယ္တိုင္ကလဲပဲ အေမရိကန္ ျမန္မာၾကား သေဘာတူညီမႈ တခုခုကို ဦးတည္သြားမွာ ကိုလည္း စိုးရိမ္ေနပံု ရသည္။ ASEAN အေပၚတြင္လဲ ၎ကပင္ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးၿပီး အဓိက key player အေနႏွင့္ ရွိေနခ်င္ဟန္ ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ အေမရိကန္၏ ျမန္မာအေပၚ ခ်ဥ္းကပ္မႈပိုင္းဆိုင္ရာကို ေဖာ္ျပရာ၌ နည္းလမ္းသံုးသြယ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပထားၿပီး ဒုတိယနည္းလမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိင္ေအာင္ က်င္သံုးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္သည္မွာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပထမ ႏွင့္ တတိယနည္း တို႔မွာမူ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ မူ၀ါဒအသစ္ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈ ရွိေနၿပီး အေကာင္အထည္ ေပၚလာေကာင္း ေပၚလာႏုိင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ Dr Jian Junbo ကမူ ၎ ပထမ ႏွင့္ ဒုတိယ အခ်က္တို႔ကိုလည္း သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ဟု ေဖာ္ျပသြားခဲ့ေပသည္။ တကယ္တမ္းက် ေတာ့ သိပ္မျဖစ္ႏုိင္ ဆိုတာထက္ ၎နည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း ျဖစ္လာမွာကို တ႐ုတ္က အလြန္စိုးရိမ္လ်က္ရွိသည္ဟု စာေရးသူ ယံုၾကည္ ္မိသည္။ ျဖစ္လာခဲ့ လွ်င္ေတာင္ တ႐ုတ္ အေနႏွင့္ ပထ၀ီ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ မည္သည့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ိဳး ကိုမဆို ကန္႔ကြက္မည့္ပံု ရွိေပသည္။ ဤခ်ဥ္းကပ္မႈ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့လွ်င္ အေမရိကန္ အေနႏွင့္ အခက္အခဲ မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ရမည္ဟု တ႐ုတ္က ေျပာေနေသာ္လည္း၊ ခ်ဥ္းကပ္မႈ နည္းလမ္းမ်ား မေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ဟုတ္သည္ေပါ့၊ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့ လွ်င္မူကား တ႐ုတ္ေျပာခဲ့ေသာ အခက္အခဲမ်ားဟာ အေမရိကန္အတြက္ မဟုတ္ဘဲ ၎ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အတြက္သာ ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္ဟု စာေရးသူ ယူဆမိသည္။
ထို႔ျပင္လည္းပဲ တ႐ုတ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ကမ္းေျခမွာ အေျခဆိုက္ ဆိပ္ကမ္း တခုကို ထားၿပီး အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေဒသမ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈ အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ကုန္းတြင္း လမ္းေၾကာင္းကို ျမန္မာႏွင့္ အက်ိဳးတူ အသံုးျပဳ လိုေပေသးသည္။ ထို႔အတြက္လဲ ျမန္မာအေပၚ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးမႈကို အေမရိကန္ ကိုမွမဟုတ္ မည္သူ႔ မည္သူကိုမွ် ခြဲေ၀ေပး လိုလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ၎လမ္းေၾကာင္းသည္ တ႐ုတ္အတြက္ စီးပြားေရးအရ အလြန္ တြက္ေျခကိုက္ၿပီး လံုးၿခံဳ စိတ္ခ်ရေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေရးကိစၥမ်ားသည္ စစ္ေအးေခတ္ ေႏွာင္းပိုင္း လက္ရွိ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ကမာၻ႕ ခ်ိန္ခြင္ကို ေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ အာရွ အခန္းက႑တြင္ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံ၏ ပထ၀ီ ႏုိင္ငံေရး အရ လႊမ္းမိုးႏုိင္မႈႏွင့္ အေရးပါမႈ တို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
၎အျပင္ စာေရးသူ အေနႏွင့္ ျမန္မာဟာ ေဒသတြင္း ASEAN ႏိုင္ငံမ်ား အေပၚလဲ လႊမ္းမိုးမႈႏွင့္ အားသာခ်က္မ်ား ရွိေနေပေၾကာင္း ကိုလဲ ေျပာခ်င္ေသးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ တည္ေနရာအရ ျမန္မာဟာ အာဖရိက၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ႏုိင္ငံတို႔ႏွင့္ ကမာၻ႕အေရွ႕ပိုင္း ႏုိင္ငံမ်ား (တ႐ုတ္ ကဲ့သို႔ေသာ) ၏ ကုန္သြယ္မႈ လမး္ေၾကာင္းေပၚတြင္ တည္ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာမ်ားသည္ အိႏၵိယ သမုဒၵရာ၊ ကပၸလီပင္လယ္ မွတဆင့္ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ၿပီး စကၤာပူမွပတ္ကာ ထိုင္းပယ္လယ္ေကြ႔ႏွင့္ အေရွ႕ပိုင္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ဦးတည္ လ်က္ ရွိေပသည္။ အကယ္၍သာ ထိုင္းက ၎ႏိုင္ငံကို ျဖတ္ၿပီး စူးအက္တူးေျမာင္းကဲ့သို႔ တူးေျမာင္းမ်ိဳး ကိုသာ ေဖာက္ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ ၎ကို အမွီျပဳ၍ ျမန္မာ၏ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္မႈႏွင့္ စီးပြားေရးအရ အခ်က္အျခာ က်မႈတို႔ဟာ ပို၍ အေရးပါလာေပလိမ့္မည္၊ သို႔ေသာ္ ပြဲစား သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ေမြးေနေသာ စကၤာပူကိုမူကား ထိုင္း၏ တူးေျမာင္းက အခက္ေတြ႔ေကာင္း ေတြ႔ေစႏုိင္ေပသည္၊ လက္ရွိ မ်က္ေမွာက္ အေျခအေနမွာပင္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ျမင့္မားလာမႈေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာမ်ားႏွင့္ ေလယာဥ္မ်ားဟာ စကၤာပူမွ တေထာက္ ရပ္နားျခင္းမ်ိဳး မရွိဘဲ တိုက္႐ုိက္ပ်ံသန္းသြားလာ ေနတဲ့အတြက္ စကၤာပူရဲ႕လက္ရွိ ရပ္တည္မႈဟာ စိတ္ခ်ရေလာက္ တဲ့ အေနအထားမွာ မရွိေပ၊ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲသြား ႏုိင္ေပသည္။
ထိုင္းကသာ တူးေျမာင္း တူးေဖာ္မႈကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့လွ်င္ ပို၍ဆိုးေပဦးမည္။ သို႔ေသာ္ ထိုင္း၏ တူးေျမာင္းသည္ ကုန္သြယ္မႈ လမ္းေၾကာင္းကို ျမန္မာႏွင့္ ပို၍ နီးကပ္လာေစမည္ျဖစ္တဲ့အ တြက္က်ယ္ျပန္႔ေသာ ကမ္း႐ိုးတမ္းအရွည္ႏွင့္ သဘာ၀သယံဇာတ အပါအ ၀င္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ျမန္မာဟာ ပို၍အေရးပါ လာေပလိမ့္ဦးမယ္။ ထိုင္း အေနႏွင့္လဲ စကၤာပူ၏ သင္ခန္းစာကိုယူၿပီး အ ေကာက္အခြန္ႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္ကို လိုခ်င္ေကာင္း လိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမည္။ ထို႔ထက္ ပိုအေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာကား ထိုင္း အေနႏွင့္ ျမန္မာႏွင့္သာ စစ္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သို႔တည္းမဟုတ္ အျခားအေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ၎၏ စစ္သေဘၤာမ်ားကို ဘဂၤလားပင္ လယ္ေအာ္သို႔ ေရာက္ဖို႔အတြက္ မလကၠာေရလက္ၾကားမွတဆင့္ စကၤာပူကိုပတ္ကာ လာေနရေပသည္။ ဤအခ်က္သည္ ထုိင္းေရတပ္ အတြက္ အလြန္႔အလြန္ ႀကီးမားၿပီး ခရီးဖင့္ေနရေသာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုင္းအေနႏွင့္ ၎အခက္အခဲကိုလဲ ေျဖရွင္းရင္း စီးပြားေရးအရလဲ တြက္ေျခကိုက္ေအာင္ စီစဥ္လ်က္ တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ စီမံကိန္းကို စဥ္းစားဟန္ တူေပသည္။ (ဤေဖာ္ျပခ်က္ကို ထုိင္းက တူးေျမာင္း တူးမည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ သတင္း အတိအက်ႏွင့္ သတင္း source ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။)
စာေရးသူ အေနႏွင့္ လက္ရွိ သံုးသပ္ခ်က္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ ေပါႂကြယ္၀မႈ အျပင္ ပထ၀ီ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရး အခ်က္အျခာ က်မႈတို႔ကို အရင္းခံၿပီး မိမိႏိုင္ငံ၏ တန္ဖိုးကို ေဖာ္ထုတ္လိုေသာေၾကာင့္သာ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားျဖင့္ သံုးသပ္ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ လက္ရွိ အစုိးရကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတုိက္အခံမ်ားကို ေသာ္လည္းေကာင္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမျပဳ လိုပါ။ မိမိႏုိင္ငံ၏ တန္ဖိုးကိုသိၿပီး တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းသင့္ေသာ၊ ေသြးစည္း ညီၫြတ္သင့္ေသာ အျမင္၊ အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရး အျမင္ ျဖင့္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သို႔ေသာအခက္အခဲ မည္သို႔ေသာ အေျခအေန မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာဟာ အျမဲ ေရႊျမန္မာ ပင္ ျဖစ္ေနရေပမည္၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ေသြးစည္း ညီၫြတ္စြာျဖင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အတူတကြ ေနထိုင္ရင္း ေရႊျမန္မာ၏ တည္တံ့မႈႏွင့္ ခန္႔ထည္ တည္ၾကည္မႈ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာေရး ျဖစ္ထြန္းတည္ရွိမႈ တို႔ကို ကမာၻတည္သေရြ႕႔ ျမန္မာအားလံုး (တိုင္းရင္းသား အားလံုး ကို ဆိုလိုသည္) က ႏုိင္ငံေရးအျမင္၊ စီးပြားေရးအျမင္၊ စစ္ေရးအျမင္ တို႔ျဖင့္ ထိန္းသိမ္းသြားသင့္ေပသည္ဟု တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
အစဥ္အလာေကာင္း
