က်ေနာ္ ဒီကေန႔အသက္ ၈၈ႏွစ္ ျပည့္ပါၿပီ။ ဒီေန႔မွာပဲ အမွတ္တရအေနနဲ႔ က်ေနာ္ ျပည္သူမ်ားကို စကားအနည္းငယ္ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ က်ေနာ္ခ်စ္ျမတ္ႏုိး လွတဲ့ ျပည္သူအေပါင္းကို အားေပးစကား၊ ေထာက္ခံစကား ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ စြန္႔လႊတ္မႈႀကီးစြာ၊ သူရသတိႀကီးမားစြာ၊ ဇြဲနပဲႀကီးစြာနဲ႔ မိမိတို႔လိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္တရပ္ရဖို႔၊ မိမိတို႔ဘ၀လြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္စနစ္နဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ႀကိဳးပန္းေနမႈအေပၚ က်ေနာ္သိပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ အားမ ေလွ်ာ့ဘဲဆက္ႀကိဳးစားၾကပါ။ က်ေနာ္ အၿမဲထာ၀ရ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေထာက္ခံအားေပးသြားပါ့ မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေနာက္ဆံုး ေအာင္ျမင္မွာပါ။ဒုတိယ တိုက္တြန္းေျပာၾကားလိုတာကေတာ့၊ အတိုက္အခံႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ ေတြကိုပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔တကယ္ပဲ တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူေတြကို ခ်စ္တယ္ဆို ရင္ အတိတ္ေတြအားလံုး၊ အျမင္မတူတာေတြအားလံုးေဘးဖယ္ၿပီး အလြန္ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ တပ္ေပါင္းစုႀကီးတရပ္ ေပၚလာ ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ အခုခ်ိန္ဟာ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ အတြက္ ႏုိင္ငံတကာက ေထာက္ခံမႈကို မရစဖူး အႀကီးအက်ယ္ရေနခ်ိန္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံ ေရးစိတ္ဓါတ္အရွိန္ ျမင့္ေနခ်ိန္၊ ဒီအခြင့္ေကာင္း ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး သေဘာထားႀကီးႀကီးထားၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ တုိက္တြန္း ပါရေစ။
တတိယကေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ပါ၀င္တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကစလို႔ ေအာက္ေျခတပ္မွဴးတပ္သားအားလံုးကို သတိေပးစကား ေျပာလိုပါ တယ္။ က်ေနာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က တုိင္းျပည္သို႔ တုိင္းျပည္သို႔တင္ျပ ခ်က္ဆိုတဲ့ မိန္႔ခြန္းတရပ္ အသံလႊင့္ေျပာဖူး ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ခင္ဗ်ားတို႔တပ္မေတာ္သား မ်ားကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီအတိုင္းသြားရင္ေတာ့ အေတာ မသတ္တဲ့ ျပည္သူ႔သတ္ပြဲေတြ လုပ္သြားရ လိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာင္သားစဥ္ေျမးဆက္ ေခါင္းေဖာ္ ရဲမွာမဟုတ္ဘဲ သမိုင္းအမႈိက္ပံုးထဲ ျပည္သူေတြကစြန္႔ပစ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေထာက္ျပေျပာဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္၊ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ဘ၀ကိုျပန္ ၾကည့္ပါ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ ေက်းလက္ေတာရြာ ေဒသေတြမွာ လူမ်ဳိးစုေဒသ ေတြမွာ ေထာင္ေတြအခ်ဳပ္ခန္းေတြထဲမွာ သတ္ခဲ့၊ ျဖတ္ခဲ့၊ အႏိုင္က်င့္ခဲ့တာေတြ နည္းသလား။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အပါအ၀င္ ၿမိဳ႕တကာကလမ္းေတြေပၚမွာေရာ ျပႆနာေပၚတုိင္း ေသြးေခ်ာင္းစီး သတ္ျဖတ္ခဲ့ တာေရာ နည္းသလား။ လူအမ်ားအျပားကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္ဆက္၊ ပုဒ္မအမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ၿပီး နစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ ေတြခ်ေနတာေရာ နည္းသလား။ အခုေနာက္ဆံုး စက္တင္ဘာ သံဃာ့အေရးေတာ္ပံုမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ေခါင္ ေရႊတိဂံုဘုရားေျခေတာ္ရင္း၊ ဆူးေလဘုရား ေျခေတာ္ရင္းေတြမွာ ဘုရား သားေတာ္သံဃာ ေတာ္မ်ားကို ရုိက္ရ၊ ႏွက္ရ၊ သတ္ျဖတ္ရလုပ္ေန ရျပန္ပါၿပီ။ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ ဒီလိုအေတာမသတ္ ေသြးေခ်ာင္စီးသတ္ျဖတ္ၿပီး ဖိႏွိပ္လိုက္လို႔ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားသလား။ လူထုက ကာလတခုပဲ ၿငိမ္သြားၿပီး။ ျပန္ထႂကြတာပဲ မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ၿပီးရင္းက်ရင္းနဲ႔ ကမၻာ့အလယ္ တံေတြးခြက္ ပက္လက္ေျမာရၿပီး၊ လူေတာမတိုးရဲတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရၿပီးမဟုတ္လား။ ျပည္သူေတြရဲ႕ မုန္းတီးရြံ ရွာနာက်ည္းမႈကေတာ့ ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ထစ္ကနဲ႔ရွိတိုင္း လက္နက္သံုးအၾကမ္းဖက္ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါေတာ့။ ေနာက္ေျဖရွင္းနည္းတခု ျဖစ္တဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာတဲ့နည္းကို စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ပါလို႔ အႀကံေပးပါရေစ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔တ ကယ္ပဲ ျပည္သူေတြကိုခ်စ္ရင္၊ ျပည္သူေတြေပၚမွာ သေဘာထားမွန္ရင္၊ အခု ကုလသမဂၢက ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖလုပ္ေဆာင္ေပးေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ၀င္ေရာက္လုပ္ ေဆာင္ၾကည့္ ပါလုိ႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။ ကဲဒီေလာက္ပါဘဲဗ်ာ
ေန႔စြဲ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္
အစဥ္အလာေကာင္း
No comments:
Post a Comment