၉၂ ျပည့္ေမြးသမိခင္သို႔ ေပးစာတေစာင္

အဲဒီညကေလ၊ အေမ။
မိုးေလးေတြက တဖြဲဖြဲက်လို႔
မသဲလွေပမဲ့ အသဲကေတာ့ က်င္ေနတယ္
မခြဲခ်င္တာကေတာ့ အမွန္ပါ
အရင္ဆံုးျဖတ္တာက တံခြန္တိုင္
ေနာက္ - အရာေတာ္
ေတာင္ျမင့္
ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္းထဲမွာ
တေနရာၿပီးတေနရာက်န္ရစ္ခဲ့တယ္
စားခ်င္စိတ္လည္းမရွိ
အိပ္ခ်င္စိတ္လည္းမရွိ
စဥ္းစားခ်င္တာပဲရွိေပမဲ့
ဘာမွစဥ္းစားလို႔လည္းမေပၚ
ေၾသာ္၊ ျမစ္ငယ္ေတာင္ေက်ာ္သြားပါေပါ့လား။

အေဖနဲ႔အေမကို
ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္
ညီနဲ႔ အမ ႏွမ
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကေနာ္
တကိုယ္ေကာင္းဆန္တာမဟုတ္
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္
အေျခအေနက တြန္းပို႔ေတာ့
ဒုိ႔မွာ ေရြးစရာမရွိလို႔သာ။
နားလည္ၾကပါကြာ
အေဖနဲ႔အေမကို
ဂရုစိုက္ၾကပါကြာလို႔။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အေမရယ္
ေတာင္ေတြ၊ ေတာေတြ
ေခ်ာင္းေတြ၊ အင္းေတြ
လႊားကနဲ လႊားကနဲ၊ တသြားထဲသြား၊
နယ္စြန္နယ္ဖ်ားထိ
ကဗ်ာတပုဒ္ေတာင္ေရးမိေသးတယ္
အေမမွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ္ …
‘အေနာက္ကိုတခ်က္ငဲ့ၾကည့္လို႔
အေရွ႕ကိုတဲ့ ထြက္ခဲ့တယ္’ ဆိုတာေလ။

ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာေတြ
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလို
တေ၀ေ၀လြင့္က်
နီသူေတြျဖဴ၊ ျဖဴသူေတြနီ
ဘ၀ေတြ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူေတြ
ေသြကြဲေရာ၊ ရွင္ကြဲေရာ
ခြဲခြာကုန္ၾက
အသစ္ေတြနဲ႔လည္း
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပဲ
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾက
ဘာသာစကားေတာင္
အေတာ္စံုေအာင္တတ္ခဲ့
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုတာ
နည္းသမုိ႔လားအေမရယ္။

အပါးမွာအေဖလည္းမရွိ
က်ေနာ္တို႔လည္းမရွိ
အေမခ်ည့္တေယာက္ထဲ
မဟုတ္ဘူး၊ ေလွခြက္ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး
ျပည္သူေတြနဲ႔လက္တြဲလို႔
သားေျမးသစ္ေတြနဲ႔လက္တြဲလုိ႔
အမယ္အုိ႔ေျခလွမ္းမုိ႔
သူတို႔ေလာက္မသြက္လည္း
၁၉၃၆ တုန္းကလုိပဲ
ခ်ီဆဲတက္ဆဲ
အခုလည္းလက္တြန္းလွည္းနဲ႔
ရဲရဲႀကီးခ်ီတက္ေနတဲ့
အေမ့ရဲ႕သားမွာ ၁၃၀၀ ရတီ*
အေမအိုဆုိတဲ့စိန္နားကပ္ေၾကာင့္
ပါးအေျပာင္ႀကီးေျပာင္ခဲ့ရပါတယ္။

အေမလဲလွမ္း
က်ေနာ္လည္းလွမ္း
ဒီလမ္းႀကီးတေလွ်ာက္မွာ
ေမာတယ္တခြန္းမေျပာပါဘူး
၉၀ ေက်ာ္ႀကီးႏႈတ္က
တခြန္းပဲထြက္ရွာတယ္
ဘာအဓိပၸာယ္လဲ
ကဗ်ာဖတ္သူေတြေတြးၾကည့္ပါ
“ငါ့သားက်န္းမာေအာင္ေန
အေမလည္းက်န္းမာေအာင္ေနတယ္” တဲ့။ ။

ဖိုးသံ (လူထု)

* ၁၃၀၀ ျပည့္မ်ဳိးဆက္ကိုၫႊန္းတာပါ။