Wednesday 2 September 2009

ဒီေန႔ အဓိက ဦးတည္လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ငန္း (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

ဒီေန႔ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္သူေတြဟာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ိဳး ခ်မွတ္ၾကပါတယ္။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ တပ္ေပါင္းစုေတြအေနနဲ႔ပါ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ထြက္ေပၚလာတာ မၾကာခဏ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔အေျခအေန၊ အထူးသျဖင့္ သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေျခအေနကို သံုးသပ္တာ အေတာ္ေလး ေတြ႔ရခဲပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ တင္ျပေနတာေတြက ပိုမ်ားသလားလို႔။

သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေနအထား၊ အင္အားကိုတြက္တာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကို အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း ခ်မွတ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို တြက္ရာမွာ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္နဲ႔ လက္ငင္းလက္ေတြ႔အျမင္ရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္သေဘာေျပာရရင္ ျပည္သူလူထုဟာ မုခ်ေအာင္ပြဲခံမွာပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ မုခ်က်ဆံုးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ အနာဂတ္ကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးနဲ႔ လက္တြဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔လက္ငင္းအေျခအေနမွာ ျပည္သူလူထုဟာ ေအာင္ပြဲမခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အင္အားလည္း ေသးငယ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က ထိုးစစ္မဆင္ႏိုင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနႏိုင္တာဟာ ဒီလကၡဏာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ပိုျမင္သာေအာင္ ၁၉၈၈-၉ဝ ကာလနဲ႔ ဒီေန႔ကာလကို ယွဥ္ေျပာပါ့မယ္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကေန ၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအထိကာလဟာ စစ္အစိုးရနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အင္အား ဆတူေလာက္လို႔ ေျပာႏိုင္လိုက္တဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ လႈံ႔ေဆာ္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ လူထု၊ လႈပ္ရွားမႈအေတြ႔အႀကံဳရွိေနတဲ့ လူထုနဲ႔ ေရွ႕တန္းက ပါဝင္ခဲ့သူေတြ အသင့္ရွိေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီးထဲမွာလည္း အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ဂယက္ဟာ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အာ႐ံုစိုက္မႈေရာကိုပါ ထည့္တြက္လိုက္ရင္ စစ္ေရးမပါ၊ အေတြးအေခၚေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ကိုယ့္ဖက္က သာေနတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ ဒီခ်ဳပ္ကို မထိခိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ စစ္အစိုးရမွာ စစ္ေရး အခ်ဳိးအစားအရ အမ်ားႀကီး သာသြားပါတယ္။ တပ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး အားသြားပါတယ္။ ထိုင္းနယ္စပ္မွာ သူတို႔ရဲ႕တပ္ေတြ အမ်ားႀကီး တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္သြားပါတယ္။

ဗကပၿပဳိကြဲေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပည္သူေတြဖက္က အသာစီးရေနပါေသးတယ္။ ဒါကို ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲက အထင္ရွားဆံုး သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးက မဲပံုေအာထည့္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ျပည္သူလူထုထဲမွာ တိုက္ပြဲစိတ္ဓာတ္ေတြ လႊမ္းမိုးၿဖိဳးေဝေနဆဲဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ ေနာက္တပြဲ စမ္းခ်င္ေသးလားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခုအခါမွာ အေျခအေနက အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ဳိးအစားအရ သူ႔ဖက္က အမ်ားႀကီး သာေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေထာင္ထဲထည့္ပစ္တာ၊ သစၥာေဖာက္ေတြ ေမြးထုတ္တာ၊ ခြဲထုတ္တာ၊ ကိုယ့္အတြင္းက ကြဲၿပဲတာ၊ တေယာက္တေပါက္ ေျပာေနတာေတြဟာ နအဖအဖို႔ အက်ဳိးရွိသေလာက္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ဝန္ခံရမွာပါ။ နအဖအဖို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ေတာင္မွ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ဖက္က အားမရွိလို႔ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။

ဒီလို အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္သေရြ႕ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳရပါမယ္။ ကိုယ့္ဖက္က သိသိသာသာႀကီး အားနည္းေနရင္ လူထုကိုလည္း လႈပ္ႏိႈးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြလည္း ဆင္ႏႊဲႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလိုအေနအထားမွာ နအဖကို အျပတ္အလဲ ထိုးႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲႀကီး သူ႔အလိုလို ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး။ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းဟာ မထင္တဲ့ေနရာက မထင္ဘဲ ေပၚထြက္လာတာဆိုေတာ့ နအဖေရာ အတိုက္အခံေတြပါ ျပင္ဆင္မႈမရွိ၊ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ တိုက္ပြဲကို တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲ မတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ အထီးက်န္ တိုက္ပြဲဝင္ရသလို ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ တန္ဖိုးမေသးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။

ျပည္သူလူထုက စားဝတ္ေနေရးထဲ နစ္ေနတယ္၊ ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုတာဟာ ယာယီကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၇-၈၈ ကာလေတြတုန္းကလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနဟာ မေကာင္းပါဘူး။ ေငြစကၠဴေတြ အလဟႆျဖစ္ကုန္ရတဲ့ အေမွာင့္ေၾကာင့္ ပိုဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီလို ေျပာနည္းရဲ႕ ေလာဂ်စ္အတုိင္းဆိုရင္ လူေတြဟာ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္မွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကမွာလိုလို၊ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၾကမွာလိုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္ လူေတြကသာ ျပည္သူလူထုကို တကယ္တမ္း သေဘာေပါက္ေအာင္၊ တကယ္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အိမ္ရွင္မေတြေတာင္မွ ျငဳတ္ဆံုနဲ႔ တံျမက္စည္းကို ေအာက္ခ်ၿပီး လမ္းေပၚကို ထြက္လာၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ဖက္က ျပင္ဆင္တာ၊ လုပ္ကိုင္တာမေကာင္းတာကို ျပည္သူလူထုအေပၚ ပံုခ်လို႔ အေျဖမထြက္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထု နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္၊ ပါဝင္ခ်င္ေအာင္ ကိုယ္က လုပ္မျပ၊ ေျပာမျပႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး တုန္းက လူထုႀကီးပါလာတာဟာ ေရွ႕ကလုပ္ျပတဲ့ လူေတြ မ်ားလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတာသက္သက္နဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မလိုလားသူေတြအဖို႔ ဒီေန႔ အဓိကလုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းဟာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာမွာ ျပည္တြင္းမွာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးကို ေျပာတာပါ။ ျပည္ပမွာကေတာ့ အခုေတာင္မွ ကိုယ့္ဖက္က အေရအတြက္အရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ အမ်ားႀကီး သာလြန္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး မဟုတ္ပါလား။

ကိုယ့္တိုင္းျပည္ၾကမၼာကို ကိုယ့္လက္ထဲမွာထား၊ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ ဖန္တီးဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတပါးႏိုင္ငံက၊ ျပည္ပက ပါဝင္ေျဖရွင္းတာဟာ အက်င့္ပါတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို သမိုင္းေၾကာင္းရွိခဲ့လို႔ အခုအထိ ကိုယ့္ျပည္တြင္းေရးကိစၥေတြ ေျဖရွင္း၊ လုပ္ကိုင္ရာမွာ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြ ကန္႔လန္႔ပါေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားအျပား ေတြ႔ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတဲ့အျပင္ ၾကာေတာ့ ပို႐ႈပ္ေထြးတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ျပည္ပအကူအညီဆိုတာ မလိုအပ္ဘူးမဟုတ္၊ လိုအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ ကာလလိုအခါမွာ ကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးရွိရင္ လက္ခံရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို အဓိကအခန္း မပို႔မိဖို႔ သိပ္သတိထားရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္ပအကူအညီဆိုတာဟာ ကိုယ္က ေတာင္းခ်င္တိုင္း ေတာင္းလို႔ရတာမဟုတ္၊ သူတို႔က သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိတယ္ထင္မွ ေပးတယ္ဆိုတာကို ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တဆက္ထဲမွာ ျပည္ပအကူအညီ ေလ်ာ့နည္းသြားလို႔ စိတ္ပ်က္တာ၊ မ်ားလာလို႔ အားတက္တာ စသျဖင့္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒီတေကြ႔မွာ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနဟာ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုသလို ေရွ႕ေျခလွမ္းကို ျပည္တြင္းဖက္ ေသခ်ာဦးတည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။

ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ့္အင္အားေတြ တိုးပြားသလား၊ ဆုတ္ယုတ္သလားဆိုတာသာ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးေတာ္ပံုကို ဒီအခ်က္က အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနကို ရဲရဲၾကည့္ပါ။ အမွန္ကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အေျခအေနမွန္ေပၚ ကေန လုပ္ငန္းခ်မွတ္ပါ။ လက္ေတြ႔လည္းလုပ္ပါ။

*****

ရဲေဘာ္ ဖုိးသံေခ်ာင္း

1 comment:

Anonymous said...

Nice blog. Mental health is a level of psychological well-being. Here I observed how to get relief from party organizations stress by doing exercise. Thanks for sharing the information. This blog will create an awareness in most of the people.