လာေနၿပီ

အရယ္ရပ္
အငိုရပ္
အေျပာရပ္
အစားရပ္
ေမွ်ာ္သူေမွ်ာ္္၊ စြင့္သူစြင့္
ကိုယ့္အသက္႐ႉသံ၊ ကိုယ္ျပန္ၾကားရတဲ့
ၿငိမ္သက္မႈႀကီးအၾကား
သူတခြန္း၊ ကိုယ္တခြန္း
တိုး-တိုး၊ တိုး-တိုး

ေမးထိုးကာ၊ ေခါင္းညိတ္ကာ
“လာေနၿပီ၊ လာေနၿပီ”တဲ့၊

သူတို႔ၾကည့္တယ္
မျမင္ရ
ဒါေပမဲ့ သိတယ္၊

သူတို႔နားေထာင္တယ္
မၾကားရ
ဒါေပမဲ့ သိတယ္၊

ေခြးမေဟာင္၊ ေၾကာင္မလန္႔
ၾကက္မတြန္၊ က်ီးမသာ
ဒါေပမဲ့၊ မလြဲဘူး
ဒို႔ သိတယ္၊ မယြင္းဘူး
ဒီေျခသံမ်ိဳး၊ ဒို႔ၾကားဖူးတယ္
ဒီေႂကြးေၾကာ္သံမ်ိဳး၊ ဒို႔ ေအာ္ခဲ့ဖူးသေပါ့
သဲ့သဲ့လား၊ တိုးတိုးလား
ဒို႔ နားမမွားဘူး၊
႐ြာဦးကေစတီယံ၊ ဆည္းလည္းသံတရွဲရွဲနဲ႔
ေညာင္႐ြက္ေတြ တ၀ဲ၀ဲရမ္းေနမွေတာ့
အနာဂတ္ကိုသယ္လာတဲ့
မုန္တိုင္းနီႀကီး လာေနၿပီေပါ့
ဒီကို မေရာက္ေသးလို႔သာရယ္၊

လက္တြဲဖို႔အတြက္၊ လက္ကုပ္ေျပာပါ
ေျခလွမ္းျပင္ဖို႔အတြက္၊ ေျခတို႔ေျပာပါ
မ်က္စိလ်င္ဖို႔၊ မ်က္စပစ္ျပပါ

လာတဲ့အခါ
သူတို႔လည္းပါလာမယ္
ခြပ္ေဒါင္းနဖူးစည္း
ရွာၿပီးျပင္ထားပါ
ပိုစတာကားခ်ပ္
ေရးဖို႔ျပင္ထားပါ
ဂ်င္ကလိကိုလည္း
ၿမိေနေအာင္ေသြးထားပါ

မပူပါနဲ႔
ေနထြက္ခ်ိန္မွာ ေနထြက္
ေနတက္ခ်ိန္မွာ ေနတက္
ေနက်ခ်ိန္မွာ ေနက်
ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ေန၀င္
ေနာက္ၿပီး သန္းေကာင္
သန္းေကာင့္ဟိုဘက္မွာ
သမိုင္းသစ္
ဒို႔လက္နဲ႔ထုဆစ္မယ္။ ။

ဖိုးသံ (လူထု)