ဟင္းလင္းျပင္

စစ္ေခြးတိုက္မွာ ဇာဂနာ့ တေန႔တာ
ဇာဂနာ

စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ အလုပ္ကလဲြလို႔ ဘာမွ လုပ္စရာမရိွတဲ့ ေနရာပါဗ်ာ။ မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေန႐ံုကလဲြလို႔ ဘာမွ လုပ္စရာမရိွ။ စကားေျပာေဖာ္ မရိွ။ မိခင္ဘာသာစကားေတာင္
ေမ့သြားမွာစိုးလို႔ စမ္းၿပီးေျပာေျပာ ၾကည့္ေနရတာ။ အီအီးပါလို႔ကလည္း မေျဖာင့္ ႐ွဴး႐ွဴးပန္းလို႔ကလည္း အဆင္မေျပ။ ဒန္ပန္းကန္ျပားသာသာ မိလႅာခြက္ထဲ အီအီးေရာ ႐ွဴ႐ွဴးေရာ ပါလည္းပါ
ပန္းလည္းပန္း လုပ္ရတာကိုး။ အီးႏွစ္တံုးေလာက္ဆို ေပါက္ၿပီးသား ရွဴရွဴးေတြက ဖင္ျပန္ စင္ေနၿပီ။ ကိုယ့္႐ွဴ႐ွဴ ကိုယ္႐ြံေနလို႔ မျဖစ္ပါဖူးေလ လို႔သာ သေဘာပိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ပါလိုက္ဦးဟ ပန္းလိုက္ဦးဟ။
အီအီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ မန္မန္က်ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပသား ခမ်။ စာထဲေပထဲမွာေတာ့
ေရာင္စံုသူပုန္ပဲ ၾကားဖူးတာ၊ ခုေတာ့ ေရာင္စံုထမင္း ဆိုတာ ေတြ႕ေနပါၿပီ။ အမယ္ ဒါေတာင္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ စိတ္ဆိုးလို႔မ်ား ထမင္းလံုးနဲ႔ ေကာက္ေပါက္လိုက္ရင္ နဖူးကဲြသြားမွာ ဘာမွတ္ေနလဲ။ ကိုယ့္မွာက စားစရာဆိုလို႔ ပါးစပ္တစ္ခုပဲ ပါတာဆိုေတာ့ ေထာင္ကေကြၽးတဲ့ ဟင္းပဲ အေကာင္းအကန္း လုပ္စားရတာပ။

စစ္ေခြးတိုက္မွာ ပိုင္ဆိုင္သမွ်

မနက္ ပဲဟင္းတဲ့။ ကိုယ္ေပ်ာက္ပဲ။ လူႀကီး အငိုတိတ္ေအာင္ အရိပ္အေရာင္ မျမင္ရတဲ့ ပဲ ဆိုမွ ပဲဟင္းပါ ခမ်။
ညေနက်ေတာ့ တာလေပါ ဟင္း။ ေထာင္စည္း႐ိုးနားမွာ သန္႔ရွင္းေရး ေကာင္းေနပံုရတယ္။ ဘာပင္ ဘာ႐ြက္မွန္ မသိတဲ့ အေလ့က်ေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ႕။ ေတြ႕ရာအ႐ြက္ ထည့္လို႔သာ ခ်က္ထားတဲ့ တာလေပါနဲ႔ မၾကာေမွ်ာၿပီးရင္ပဲ လာပေကာလို႔သာ ေရရြတ္လိုက္ပါေတာ့။ ဂြီဂြီဂြမ္ဂြမ္ အသံေတြေပးလို႔ လုပ္သားေမာင္ ၀မ္းႏွဳတ္ေဆး အမေလး အဘေလး တ သြားေလာက္ပါရဲ႕။ အိုဘယ့္ တာလေပါ။ ကိုယ့္မွာသာ အစားခက္ အေပါက္ခက္ အပါခက္ အေနခက္ေနတာ ေအာင္မာ ေထာင္က်ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ဗ်ား။ ဇာဂနာ တည္းခိုေနရာ စစ္ေခြး နံေဘးက ကြက္လပ္ထဲမွာ မိန္းမ ေဘာ္လီေဘာၿပိဳင္ပဲြနဲ႔ ေယာကၤ်ားေဘာပဲြ လာလို႔မ်ားေတာင္ က်င္းပေနေသးရဲ႕။ တ႐ႊီး႐ႊီး တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ အာဆီယံမွာ အလံမလႊင့္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာအသင္းေတာင္ မ်က္ရည္ဘူးသီးေလာက္ က်သြားေလာက္ပါရဲ႕။ ေမွာင္တဲ့အထိ ကန္ေနလိုက္ၾကတာ။
ေအာ္ သူတို႔ေတြ ခမ်ာလည္း ဒီလိုမွမေနရင္ ဘယ္လိုေနၾကမလဲ ထိုင္ငိုေနလို႔မွ ေထာင္က လြတ္မွာ မဟုတ္ပဲ လို႔ ေတြးၿပီး ျမန္မာ့အသံကလႊင့္တဲ့ ေဘာပဲြလို အသံသာ နားေထာင္ျပီး တေနကုန္ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ကိုင္း … ေန၀င္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တပ္ေထာင္ထာ ျခင္ထု အင္အားစုလို႔ လာျပန္ေတာ့ တို႔တာ၀န္အေရးရယ္ေၾကာင့္ ျခင္ႏိွမ္ႏွင္းေရး လုပ္ငန္း စလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ လိုက္သတ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ပုဆိုးနဲ႔ ခါထုတ္ရတာေပါ့။ မ႐ိုေသ့စကား အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဇာဂနာ ဖင္တုန္းလံုးေလးနဲ႔ ခမ်။ ဟီဟိ ခ်စ္စရာေလး။ ဒီလို ခါထုတ္မွ မကိုက္ရတဲ့ ျခင္ေတြခမ်ာ တေျဖးေျဖး တပ္ကဲြသြားျပီး ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေလေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဇာဂနာ့ တစ္ေနတာဟာ ၿပီးဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ သူမ်ားတကာ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ျပန္လဲ မအိပ္နိုင္ နံရံမွီၿပီး လုပ္စရာမရိွ ေရပဲေသာက္လို႔ ျခင္တပ္ႀကီး မေပ်ာက္မခ်င္း ထိုင္လို႔သာ ေစာင့္ေနရပါေတာ့တယ္။

ဘုရား႐ိုက္မည့္ ႏြားငမိုက္မ်ားသို႔ …
ဇာဂနာ
အမွန္အကန္
အဖန္ဖန္ သစၥာရိွၾကဖို႔
သံဃံံသရဏံ ဂစၦာမိၾကပါေတာ့
အႏွစ္ဗလာ အခါခါ မိုက္ၾကဆဲဟာမို႔
ပလာတာ မၾကိဳက္တဲ့
ႏြားငမိုက္ေတြမွာေတာ့
ဘုရားရိုက္တာသာ ခံၾကေပေရာ့လို႔
မေလ်ာ့မပို
အေသာ့ ဆိုလိုက္ပါရဲ႕။ ။
Summary

Rest of your post