Sunday 28 September 2008

သစၥာေသေသာ္္္

၀င္းတင့္ထြန္း
http://naytthit.com ..မွ..


သစၥာေသေသာ္
ေသတဲ့ သစၥာ
ထို စ်ာပန
ျပာခ်ပစ္တာ အေကာင္းဆုံး ။

ေျမပုံေနရာ
မမွတ္ပါနဲ႔
ထိုေနရာ၌
ပန္းမစိုက္နဲ႔
စိုက္တဲ့ပန္းပင္ ဂုဏ္ပ်က္နိုင္ ။

ထူးျခားတာက
ထို စ်ာပန ...
ေရာက္လာၾကသူ ႐ႈၾကသူ နဲ႔
၀ိုင္း၀န္းၾကသူ ပို႔ၾကသူကား
ရန္သူျဖစ္ခဲ့ နာက်ည္းခဲ့သူ
ခါးသည္းခဲ့ၾက တိုက္ခဲ့ၾကသူ
မုန္းတီးသူေတြ ...

မုန္းသူေတြက ပန္းေခြခ်ျပီး
ရန္သူေတြက စ်ာပနစကား
ႁမြက္ၾကားသီဟ ဂုဏ္ျပဳၾက ေပါ့ ...

တရံခါက
သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ ခ်စ္ ခဲ့ၾကသူ
ခ်စ္ဦးသူေတြ ... မိတ္ေဆြေတြ ကား
စကားထဲပင္ မထည့္ခ်င္ ေတာ့
ရင္မွာ ေမ့လိုက္ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တာ
ကာလၾကာၿပီ
လာဖို႔ ေ၀းစြ ႏႈတ္မဟခ်င္
ပန္းေခြခ်ဖို႕ ေ၀လာေ၀း ။ ။

( ၀င္းတင့္ထြန္း )
၁၉၈၃။ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း

1 comment:

Apprenticeship said...

ကဗ်ာ title အရမ္းေကာင္း။ ကဗ်ာလဲရွင္းရွင္းေလးနဲ႕ေကာင္းတယ္....