အိမ္နီးနားခ်င္း ေခ်ေဂြဗားရားမ်ား

(ခန္႔ေအာင္)
http://naytthit.com ... မွ

ထာ၀ရေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ကမၻာ့ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ရဲေခါင္ေျပာက္က်ား၊ ကမၻာ့အရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ႕အစိုး ရတုိင္းက ေၾကာက္ရတဲ့ ေဒါက္တာအာနက္စတိုေခ်ေဂြဗားရား၊ မတရားအႏိုင္က်င့္ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားမႈ ဖိႏွိပ္မႈမွန္သမွ်ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္သူတိုင္းက စံျပဳရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ပါးသိုင္းေမႊး၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ ဦးထုပ္ကအစ သူ႔ရဲ႕အမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့သူ။ ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားမႈရွိေလရာ ေနရာတိုင္းသြားေရာက္ ေတာ္လွန္ပစ္မယ္ ဆိုတဲ့ လူျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ သူမရွိေတာ့ပါဘူး။ သူက်ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ဘိုလီးဗီးယားေတာနက္ထဲမွာ ေတာ္လွန္စစ္ကိုဆင္ႏႊဲရင္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းပီသစြာ က်ဆံုးခဲ့တာပါ။ သူက်ဆံုးသြားေပမဲ့ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သ႔ူ ႐ုပ္ပံုေတြကေတာ့ ေတာ္လွန္သူတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲကအမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္ ထင္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ေနရာအေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ သူပံုကားခ်ပ္ေတြ အေတာ္ေတြ႔ရတယ္။ အက်ႌ၊ ပိုစတာ၊ လက္ကိုင္ပ၀ါ၊ လည္စည္း၊ ဆြဲျပားေတြ မွာ ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ေတြ႔ရတယ္၊၊ ေသးေသးယူမလား၊ ႀကီးႀကီးယူမလား ရတယ္။ ထိုင္းမွာလည္း ေခ်ပံုကိုအေတာ္ ကေလး ေတြ႔ရတယ္။ ထိုုင္းက ဒီမိုကေရစီနည္းနည္းရွိေတာ့ ေခ်နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေပါေပါ မ်ားမ်ား ဘာသာျပန္ထုတ္ေ၀ၾကေတာ့ ေခ်အေၾကာင္းကိုလူတိုင္းက သိေနၾကတယ္၊ က်ေနာ္ တို႔ဗမာျပည္မွာ ေတာ့ ေခ်အေၾကာင္း ဘာသာျပန္ေတြရွိေပမဲ့ သိပ္ရွားပါးပါတယ္။ ေခ်ဘာလဲဆိုတာ သိသူရွိသလို မသိသူ မ်ားတယ္။ မသိသူထဲမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ဟုိလူနဲ႔ေတြ႔ ဒီလူနဲ႔ ေတြ႔ ေနလာရင္းနဲ႔ ေခ်အေၾကာင္းကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ သိလာခဲ့ရေတာ့တာပဲ။


အဲဒီလိုနဲ႔ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေခ်ခေရဇီျဖစ္လာတာ ေတြ႔ျမင္လာရတယ္။ ဗမာလူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ ေခ်ေဂြဗားရား တီရွပ္၊ ပ၀ါ၊ လည္စည္း၊ ပိုစတာေတြသံုးစြဲ လာၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္း ေခ်ကို သိပ္ခ်စ္ လြန္းေတာ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ေဆးမင္ေရႏွင့္ ေခ်အရုပ္ေတြ ထိုးလာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က လက္ေမာင္း၊ တခ်ဳိ႕က လက္ဖ်ံ၊ တခ်ဳိ႕က လက္ခံု၊ တခ်ဳိ႕က ေက်ာကုန္း၊ တခ်ဳိ႕က ရင္ဘတ္ စသည့္ေနရာေတြမွာ ေခ်အ႐ုပ္ေတြကို အမည္းေရာင္တမ်ဳိး၊ အစိမ္းေရာင္တသြယ္၊ အနီေေရာင္နဲ႔တနည္း၊ ကာလာစံုနဲ႔တမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိး အလွထိုး ၾကတယ္။ တကယ္လည္း တူတယ္။ တကယ္လည္း ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ ရွိပါတယ္။ ေခ်ရဲ႕ ေဆးမင္ေၾကာင္ ပံုကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ရတာကေတာ့ အကိုကာလသားမ်ားရဲ႕ ဖုဖုထစ္ထစ္ လက္ေမာင္းႀကီးေတြေပၚမွာပါ။ အားနည္းတဲ့ဘက္က ရပ္တည္တာ၊ အဖိႏိွပ္ခံဘက္က ရပ္တည္တာ၊ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားတာကို ေခါင္းငံု႔မခံ တတ္တဲ့ စံျပပုဂၢိဳလ္ကို လူငယ္ေတြ အျမတ္တႏိုးႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ဆင္ျမန္းၾကတာ၊ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိၾကတာ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ပါ။ က်ေနာ့္ အိမ္နီးနားခ်င္း တေယာက္ကလည္း ေခ်ကိုသိပ္ေလးစားတာ။ ေနာက္ဆံုး ေခ်ရဲ႕႐ုပ္ပံုကို သူရဲ႕ လက္ေမာင္းအေရျပားမွာ ေဆးမင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေရးထိုးျဖစ္တဲ့အထိ ေလးစားသူ ျဖစ္တယ္။ ေတြ႔တဲ့ခင္တဲ့ သူတိုင္းကို သူ႔လက္ေမာင္းက အ႐ုပ္ကို ျပျပေနရတာအေမာ။ သူပံုစံက ကိုယ္လံုး ကိုယ္ေပါက္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ မ်က္ႏွာေပါက္က ခပ္တင္းတင္း။ အ၀တ္အစားဆိုရင္ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ပဲ ၀တ္တယ္။ ဒါမွ လက္ေမာင္းေပၚက ေခ်ရဲ႕ပံုက ေပၚမွာကိုး။ လမ္းသြားရင္လည္း ရင္ကြဲဖြင့္ လက္ကားကား ေခါင္းကလည္း ေမာ့ထားလိုက္ေသး။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြကေတာ့ အဲဒီပုဂိၢဳလ္ဒီဇိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး ျဖံဳၾက တာေပါ့။ လူေကာင္ကလည္းေတာင့္ေတာင့္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကား၊ လက္ေမာင္းမွာလည္း ခန္႔ညားလွတဲ့ ေခ်ရဲ႕ ပံုတူ ေဆးမင္ေၾကာင္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေတြ႔တ့ဲလူတိုင္းက သူ႔ကို ၾကာၾကာစိုက္ မၾကည့္ရဲၾကဘူး၊ ရန္အလုပ္ ခံရမွာ စိုးရတယ္ေလ။ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ တည့္တည့္တိုးရင္လည္း ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ေရွာင္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ ပံုစံက လူမိုက္ပံုေပါက္ေနေပမယ့္ သ႔ူမိန္းမကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္ပံုရတယ္။ လူပံုၾကည့္ေတာ့သာ လူမိုက္ဂိုက္။ အိမ္မွာ သူ႔မိန္းမနဲ႔စကားေျပာရင္ အသံက ကေလးသံလုိလုိ၊ ေၾကာင္ကေလးေတြရဲ႕ ခၽြဲသံလုိလုိ၊ လူမေတြ႔ရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ တခါတေလ သူတို႔ ျခံေနာက္ဘက္ကျဖတ္သြား တုိင္း သူ႔လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျခံစည္း႐ုိး ၀ါးျခမ္းျပားအကာေတြၾကားက ႐ိုးတိုးရိတ္တိတ္ ေတြ႔ရတယ္။ အိပ္ယာ ခင္း ေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ ျခင္ေထာင္ေတြကိုေလွ်ာ္ဖြပ္ၿပီး ႀကိဳးတန္းမွာ ေနပူလွန္းေနတာ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ တခါတရံ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ထိုင္ၿပီး ထမင္းရည္ ငွဲ႔ေနတာေတြ႔ရတယ္။ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း သူ႔လက္ေမာင္းက ေခ်ေဂြဗားရားကုိ မ်က္လံုးက ေရာက္ရွိျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။

တရက္ေတာ့ သူ႔အိမ္က ေပါက္တူးငွါးခ်င္လို႔ သူ႔ျခံထဲထိ၀င္သြားတယ္။ အိမ္ေပၚမွာလည္း လူရွိပံုမရဘူး။ ဘာသံမွ မၾကားရဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဘက္က ေရခ်ဳိးခန္းဘက္သြားၾကည့္ေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ သံ ၾကားေနရတယ္။ က်ေနာ္က အသံေပးလိုက္ေတာ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္သံရပ္သြားၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းတံခါး ပြင့္လာတယ္။ ေခ်ေဂြဗားရားပံုနဲ႔ပုဂိၢဳလ္ဟာ တံခါး၀မွာခန္႔ခန္႔ႀကီးရပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္။

“ဘာကိစၥလဲ”

က်ေနာ္ကလည္း လာတဲ့ကိစၥကုိေျပာရင္းနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲကို မ်က္ေစ့ကစားၾကည့္မိေတာ့၊ “အားပါးပါး ေခ်ေဂြဗားရားတေယာက္ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈဒဏ္ကို ခံေနရပါလား” လို႔ စိတ္ထဲ ခ်က္ခ်င္းေတြးလိုက္မိ ပါေတာ့တယ္။ ေရထည့္တဲ့ ေကာ္ဇလားအႀကီးႀကီးထဲမွာ အ၀တ္အစားေတြ မနည္းမေနာစိမ္ထားတာ ေတြ႔ရ တယ္။ ၾကမ္းေပၚမွာလည္း ေလွ်ာ္လက္စ ဘရာစီယာေတြ၊ ေရစိမ္ၿပီးညႇစ္ထားတဲ့ ထမိန္ေတြကို ေတြ႔လိုက္ရ ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကိစၥေတြကို ေတြ႔သြားၿပီဆိုတာ သူသိေတာ့ …

“ဟီး ဟီး ”

ဆိုၿပီး သမိန္ေပါသြပ္ရွက္ေနတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္သြားတယ္။ မဆီမဆုိင္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေျပာ လိုက္ေသးတယ္။

“အိမ္ကမိန္းမ သိပ္ေနမေကာင္းဘူးဗ်”လုိ႔

ေျပာလုိက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္လည္း သူေပးလိုက္တဲ့ ေပါက္တူးကိုယူၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့ ေလွ်ာ္လုိက္ေပဦးေတာ့ ေခ်ေရလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာလုိက္မိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တဦးကေတာ့ လမ္းထိပ္ကားဂိတ္က ေခ်ေဂြဗားရားပါ။ သူလည္း ေခ် ခေရဇီတေယာက္ပဲ။ သူ ထုိးထားတာကမွ တကယ့္ရွယ္။ ေက်ာကုန္းအျပည့္ ေခ်ပံုကို ကာလာနဲ႔ထုိးထားတာ။ ပံုထဲမွာ ေခ် ေဆာင္းတဲ့ဦးထုပ္ က အနီေရာင္ဆိုေတာ့ ပံုကစုိၿပီး အေရာင္ပိုေတာက္တာေပါ့။ ထုိးတဲ့လူရဲ႕ အသားအေရ ကလည္း ျဖဴ၊ အရပ္ ကျမင့္၊ ရင္အုပ္ႀကီးက ကားကား၊ ေက်ာျပင္ႀကီးက က်ယ္က်ယ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ပိုလွေန တာေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ၾကည့္ လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္း အကႌ်ကၽြတ္နဲ႔ ဒါမွလည္း ေခ်ရဲ႕ပံုကုိ လူျမင္ႏိုင္မွာကိုး။ ဒီလူက လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တာေတာင္ လမ္းမဘက္ကို ေက်ာေပးၿပီးမွထိုင္တာ။ ဆုိင္ေရွ႕က ျဖတ္သြားတုိင္း ဆိုင္ထဲကို လွမ္းၾကည့္ လုိက္လို႔ ေခ် ရဲ႕ပံုကိုေတြ႔ရင္ ဒီလူရွိေနတာ ေသခ်ာေနၿပီ။

သူ႔ အလုပ္အကိုင္က ကားဂိတ္မွာ။ လူမိုက္လုပ္ရတယ္။ ကားဂိတ္မွဴးက ေမြးထားတဲ့ လူျဖစ္တယ္။ ဂိတ္မွာ အလုပ္အားရင္လည္း တခါတေလ ကားေနာက္လိုက္ၿပီး စပါယ္ယာ လိုက္လုပ္ေသးတယ္။ ကားေနာက္ လုိက္တဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ သူ႔ပံုစံအတုိင္း အေပၚပိုင္းက ဗလာက်င္းလို႔။ လက္ထဲမွာလည္း ဂ်မ္းတံုးႀကီး။ ေက်ာကုန္းမွာက ေခ်ေဂြဗားရားနဲ႔။ ကား ေနာက္ျပန္မလိမ့္ေအာင္ ဂ်မ္းတံုးလိုက္ခုေနတဲ့အခါ ေနာက္ကေန ျမင္ေနရတဲ့ ေခ်ေဂြဗားရားပံုဟာ အေတာ့္ကို မသက္မသာ ႏုိင္လွတယ္။ ေနပူႀကီးထဲ ေခ်ေဂြဗားရား ကိုယ္တိုင္ လက္မွာ ဂ်မ္းတံုးႀကီး ကိုင္ၿပီး ကားဘီးကို လိုက္လုိက္ခုေပးေနရသလိုပဲ။

ေအာ္ ေခ်ေဂြဗားရားကို ကိုယ့္လူေတြက ခုထိ အနားမေပးၾကေသးဘူး။ သူ႔ခမ်ာ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလုိ အ၀တ္ လည္း ေလွ်ာ္ေပးေနရ။ ကားစပါယ္ယာလည္း လုပ္ရ။ ဂ်မ္းတံုးလည္း လုိက္ခုရ။ ဒါနဲ႔ေတာင္ မၿပီးေသးဘူး ကားဂိတ္ေၾကးကို မိုက္ေၾကးခြဲေပးေနရတယ္။

ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ဆီက အစြဲအလမ္း ေရွးအယူအဆတခုနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူဟာမကၽြတ္ေသးဘူး။ ကမၻာမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ က်ဴးေက်ာ္မႈအသစ္ေတြ ေသြးစုပ္မႈေတြ ရွိေနေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဖိႏွိပ္ခံေတြကို ထားသြားဖို႔ စိတ္မခ်ႏုိင္ျဖစ္ေနလို႔ ခုလို အိမ္နီးနားခ်င္း ေခ်ေဂြဗားရားေတြကို အကူအညီေတြ လိုက္လုပ္ ေပးေနရတယ္လို႔ တလြဲလိုရာ ထင္မွတ္ေျပာဆိုေနၾကရင္ ခက္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ခရဇီေတြစုၿပီး ဆြမ္းကပ္ အမွ်ေ၀မယ့္အစား ေခ်ေဂြဗားရားရဲ႕တန္ဖိုးကို အေသအခ်ာ သိဖို႔ လုိအပ္ေနၿပီေပါ့။ အဲဒီလုိမွမလုပ္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဆီက အိမ္နီးနားခ်င္း ေဆးမင္ေၾကာင္ ေခ်ေဂြဗားရားေတြေၾကာင့္ သူရဲေကာင္း ေခ်ေဂြဗါးရား အစစ္ခမ်ာမွာ မသက္သာ ….။

ခန္႔ေအာင္