ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ နဲ႔ စကားေျပာပြဲ

ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ၁/၂၀၀၈ နဲ႔ ၂/၂၀၀၈ တို႔ရဲ႕ဂယက္ေတြ အျပင္းအထန္႐ိုက္ ခတ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ “စကားေျပာ” ေနတဲ့အၾကားက
သူတို႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒ ကိုအတည္ျပဳဖို႔နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအစီအစဥ္တို႔ကို အတင္းတင္ျပလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္နဲ႔နအဖတို႔ “စကားေျပာ” တာရဲ႕အေျဖလား၊ ေနာက္ဆက္တြဲလား၊ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ “စကားေျပာပြဲ” ဟာ ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ၊ ဆက္ၿပီး ေျပာခိုင္း ထားအုန္းမွာလား၊ ေမးစရာေတြလည္းေပၚလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီစကားေျပာပြဲဟာစံက်တဲ့ စစ္အုပ္စုပံုစ စကားေျပာပြဲတခုသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ့ စကားေျပာပြဲဆိုတာနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာတို႔ရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကိုေျပာဖို႔လိုလာပါတယ္။ ေစ့စပ္ေဆြး ေႏြးတယ္ဆိုတာဟာ ႏွစ္ဖက္ကြဲလြဲေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေရးဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ရွိရွိ စကားေျပာၾကတာျဖစ္ ပါတယ္။ စကားေျပာပြဲ ဆိုတာကေတာ့ ဘာေဘာင္မွခတ္မထားတဲ့၊ တနည္းေျပာရရင္ ဦးတည္ခ်က္မထားပဲ ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႔ရတဲ့စကားေျပာျခင္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ န၀တ - နအဖရဲ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတဲ့ စကား မေျပာနဲ႔ စာပြဲ၀ိုင္းမွာထိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးကိုေတာင္ မသံုးဘူးဆိုတာသတိျပဳမိပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ ဆံုတာေတြမွာေတာင္ ဒီလိုအသံုးအႏႈန္းေတြ မသံုးတဲ့ပါဘူး။
တကယ္က်ေတာ့ စစ္အုပ္စုတိုင္းလိုလိုပဲ ‘ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး’ ကို ယတိျပတ္ျငင္းပယ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ‘သ ေရပြဲ’ ဆံတဲ့အေျဖမ်ဳိးကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ သူတို႔က ‘ႏိုင္ရမွ’ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ‘ႏိုင္’ ၿပီးၿပီဆိုေတာ့မွ ဘယ္၍ ဘယ္သို႔ေသာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႔ အညံ့ခံပါ၊ လက္နက္ခ်ပါ၊ အဲဒီက်မွ ႏိုင္သူနဲ႔႐ႈံးသူ ‘စကားေျပာပြဲ’ လုပ္ၾကမယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိတာဟာ သူ တို႔ရဲ႕၀သီပါ။ ထံုးစံပါ။ ဒါဟာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားမႈျခားနားခ်က္လို႔ ေျပာရင္ရ မယ္ထင္ပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ဒီလိုအေတြးအေခၚကို ကမၻာ့စစ္ပြဲ (၂) ခုမွာလည္းေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲမွာ ဂ်ပန္ကို အဲဒီနည္းနဲ႔ လက္နက္ခ်ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ကတင္းခံေနေတာ့ မႏိုင္ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ‘အႏုျမဴဗံုးႀကဲခ်ခဲ့တာပါပဲ။ ကိုးရီးယား စစ္ပြဲ (၁၉၅၀ - ၅၃ ခုႏွစ္) မွာက်ေတာ့လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြက (အေမရိကန္က မက္အာသာက) စစ္ပြဲၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ ဖက္က အက်အဆံုးမ်ားလာလို႔ အႏိုင္အ႐ံႈးျပတ္ဖို႔ အႏုျမဴဗံုးကိုသံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သမၼတထ႐ူးမင္းက မက္အာသာကို ‘ကိုယ္အာဏာမပိုင္တဲ့ ေပၚလစီကိုထုတ္ျပန္ခဲ့မႈ’ နဲ႔ ကိုးရီးယားစစ္ေျမျပင္တပ္မွဴး အျဖစ္က ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့ရပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ထ႐ူးမင္းဟာ ဂ်ပန္မွာအႏုျမဴဗံုးႀကဲဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆိုဗီယက္ မွာ အႏုျမဴဗံုးမရွိပါဘူး။ ဂ်ပန္ကို နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ အႏုျမဴဗံုးႀကဲျပလိုက္ေတာ့ ဆိုဗီယက္ကိုလည္း ေျခာက္လွန္႔ၿပီးျဖစ္သြား လို႔အက်ဳိး (၂) ခုရလိုက္ပါတယ္။ ကိုးရီးယားစစ္ပြဲမွာ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚ အႏုျမဴဗံုးႀကဲမိရင္ ဆိုဗီယက္က၀င္ပါရလိမ့္မယ္။ ဆိုဗီယက္မွာက အႏုျမဴဗံုးရွိေနပါၿပီ။ ကမၻာဖ်က္စစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာေသခ်ာသေလာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းေျပာအရမ္းလုပ္ မယ့္စစ္ဗိုလ္ မက္အာသာကိုအိမ္ျဖဴေတာ္က ျဖဳတ္လိုက္ရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သမၼတအိုက္ဆင္ေဟာင္၀ါ လက္ထက္မွာက်မွ ႏွစ္ ဖက္စလံုးက ‘သေရပြဲ’ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စစ္ကိုရပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ရွင္းမွၿပီး သြားတာပါ။
ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာလည္း ဒီလိုျပသနာၾကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ စစ္ကိုႏိုင္ေအာင္ တိုက္ႏိုင္မယ္ထင္လို႔ ပဲရစ္ ေဆြးေႏြး ပြဲေတြကိုဟန္ေဆာင္ေလာာက္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္ပြဲဟာ သူတို႔ထင္သလိုျဖစ္ေပၚမလာပဲ ျဗံဳးဆိုအေကြ႔အခ်ိဳးတခုကို ေရာက္သြားၿပီး အေမရိကန္ေတြ အကုန္ထြက္ေျပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြက ႏိုင္ရမွႆကိက္ပါတယ္။ အ႐ႈံးအႏိုင္ျပတ္ၿပီးမွ စကားေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေသနတ္နဲ႔ေျပာၿပီးးမွ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ‘သေရပြဲ’ ထားဖို႔ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနည္းနာဟာ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ‘သူမနာကိုယ္မနာ သင္ပုန္းေခ်ေရး’ နည္းဟာ ‘သေရပြဲ’ အျဖစ္ လက္ခံတဲ့နည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒါကို ဖဆပလအစိုးရနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြက “အဖိုးႀကီးဟာ သူပုန္ေတြအတြက္ေရွ႕ေနလုပ္တယ္” လို႔ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာၿပီး အျပဳတ္တိုက္ ေရးကို လုပ္ၾကတာနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးဒီေန႔အထိမၿပီးမျပတ္ျဖစ္ေနရတာပါပဲ။
မဆလေခတ္မွာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္တ႐ုပ္သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူအာဏာရ လိုက္တဲ့ ရက္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာေျပာခဲ့တာဟာ ‘ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ’ ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ ‘စကားေျပာပြဲ’ နည္းနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲခ်င္ တာပါ။ ဒါကို ဘယ္သူကမွ ၀မ္းမပါးခဲ့ဘူးဆိုတာ အဲဒီကာလျဖတ္သန္းဖူးသူတိုင္းမွတ္မိၾကပါတယ္။ သူက အေပ်ာ့ဆြဲဆြဲၿပီး “လူ ထုအံုႂကြမႈ” ကို ရပ္ေပးေအာင္ လွည့္စားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္ေခ်းပရိယာယ္ပါ။ သူ႔စကားထဲမွာ တကသ အေဆာက္အဦ ႀကီးကိုသူတို႔ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ျပန္ေဆာက္ၾကဖို႔ဆိုတာေတာင္ ပါေသးတာပဲ။ ဒီစကားမ်ဳိးကို ဗိုလ္ေန၀င္းက အေျပာမခိုင္းရင္ ေဒါက္တာ (ဗိုလ္) ေမာင္ေမာင္ ကေျပာ၀ံ့ပါ့မလား။”
ႏိုင္ငံေရးမွာ ႐ိုးအထံုထိုင္းေနသူ နာတတ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ (ဗိုလ္) ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စကားေတြထဲမွာ ကြယ္၀ွက္ ထားတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါေနတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
‘အသံတိတ္ေနတဲ့အမ်ားစုႀကီး’ ဆိုတဲ့စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္။
‘တကသ အေဆာက္အဦကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ျပန္ေဆာက္ၾကပါစို႔’ (ထင္ပါရဲ႕) ဆိုတာရဲ႕အဓိပၸာယ္။
‘၁၉၇၄ (မဆလ) အေျခခံဥပေဒ’ ကို ျပဳျပင္သင့္တာျပင္ဖို႔ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ စသျဖင့္ စကားတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အဓိပၸာယ္ေတြကို ေတြ႔ေအာင္ၾကည့္တတ္ရပါမယ္။
အလားတူပဲ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔က ‘စကားေျပာတယ္’ ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဖံုး၀ွက္ထားတဲ့အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုိးထြင္းၾကည္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေကၽြးရင္ေကၽြးတိုင္းစားတဲ့ အရြယ္ေတြမဟုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး။

(ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)