စစ္တပ္ႏွင့္ႏုိင္ငံေရး(ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖည့္စြက္ခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍)

ဒီဗြီဘီမွာပဲ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းက စစ္အုပ္စု၊ စစ္အစိုးရ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခန္းဆက္တင္ျပမႈတခု ထပ္လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ အျပည့္အစံုအသံလႊင့္ခြင့္မရဘဲ တပိုင္းတစနဲ႔ ရပ္တန္႔ခဲ့ရပါတယ္။
အျပည့္အစံုကို ဒီစာအုပ္ထဲမွာပဲ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ျဖည့္စြက္ပံုႏွိပ္လိုက္ပါတယ္။ ။
Study Desk Publication

သန္းေရႊစစ္အုပ္စုကုိ ဘယ္သူေတြက ျဖဳတ္ခ်မလဲ၊ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ျဖဳတ္ခ်မလဲ

ဒီကိစၥကို စဥ္းစားခဲ့တာၾကပါၿပီ။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုတုိင္း စဥ္းစားၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔က ထိန္းထိန္းခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ပဲ ေျပာပါတယ္။
အက်ယ္မေျပာလို႔ တခါတရံ မရွင္းမလင္းျဖစ္တာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ တခါတရံေတာ့လဲ မျဖစ္ႏိုင္တာကို လြန္လြန္ကၽြံကၽြံေလွ်ာက္ေျပာေနတာပဲလို႔ အထင္ ခံရတာလဲ ရွိပါတယ္။
ဒီတခါေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီးရွင္းေအာင္ေျပာပါမယ္။ အက်ယ္တ၀င့္လဲ ေျပာပါမယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာဖို႔လုိၿပီ ထင္လုိ႔ပါ။
DVB မွာက်ေနာ္အရင္က ေျပာခဲ့တာေတြဟာ အတိတ္ကိစၥေတြပဲေျပာတာ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အခု အတိတ္ကိစၥေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္ ကိစၥေျပာပါမယ္။ အားလံုးသို႔ တင္ျပတဲ့သေဘာပါ။ အဆုိျပဳခ်က္လို႔ သေဘာထားေစခ်င္ပါတယ္။

သန္းေရႊစစ္အုပ္စု ဘာေၾကာင့္ေခါင္းမာေနသလဲ
ဗိုလ္ေန၀င္းခ်န္ခဲ့တဲ့ အေမြပံုမွာထုိင္ၿပီး မုိက္ေနတာပါ။ ဗိုလ္ေန၀င္းခ်န္ခဲ့တဲ့ အေမြဆိုတာ အာဏာအေမြပါ။ ဒီအာဏာဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊ သူ႔အစြမ္းနဲ႔သူ လုယူႏိုင္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူကကာလတခု ထိန္းထားႏိုင္တာေတာ့အမွန္ပါ။ သူ႔အရင္က ဗိုလ္ေစာေမာင္ျပဳတ္သြားတာဟာ အာဏာအေမြကိုေကာင္း ေကာင္းမထိန္းႏိုင္လို႔ပါ။ ေန၀င္းက အေမြထိန္းေကာင္းတဲ့ သန္းေရႊနဲ႔လူစားထုိးလိုက္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ဗိုလ္ေန၀င္းကဗိုလ္သန္းေရႊကို စိတ္ခ်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ စိတ္မခ်ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္မခ်တာက အေမြထိန္းတဲ့ကိစၥမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗိုလ္ေန၀င္းက သူေရႊးေပးတဲ့သူကို ဗိုလ္သန္းေရႊက လက္ခံေစခ်င္ပါတယ္။ ဗုိလ္သန္းေရႊကလဲ သူပဲစိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်င္တယ္။ အဲဒီကေန ပဋိပကၡေပါက္ကြဲေတာ့တာပဲ။ သန္းေရႊ - ဗုိလ္ေမာင္ေအးပဋိပကၡက ႀကိတ္၀ိုင္းျဖစ္ဆဲပါ။ ေနာက္ၿပီး တပ္မေတာ္ထဲက ဒီအေနအထားေတြကို အားမရမေက်နပ္တဲ့ ႐ိုးသားတဲ့တပ္မွဴး တပ္သားေတြ၊ အရင္က မဆလ - န၀တ - နအဖ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖူးသူေတြ စတဲ့ လူေတြဟာလဲ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနၾကတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔နားလည္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လုတ္တတ္ရင္၊ ဒီပဋိပကၡကို အသံုးခ် တတ္ရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ နအဖ စစ္အုပ္စုကို ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္မွာပဲ။
ဒီေနရာမွာ ရွင္းေအာင္ေျပာဖုိ႔လုိတာတခုကလဲ ေျပာသင့္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါက အေျခအေနေတြကို ထုိင္ေစာင့္ေနလို႔ကေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာအေမြဆိုတာက မက္စရာႀကီးပါ။ အာဏာအေမြပံုေပၚ ထိုင္မိရင္ထိုင္မိသူက ပိုသာမိုက္ျပပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္တရတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိသေလာက္ ပါပဲ။
စပ္မိလုိ႔အတိတ္အေၾကာင္း ျပန္မေျပာဘူးဆိုေပမယ့္ တခ်က္ေတာ့ေျပာရပါဦးမယ္။ ၁၉၆၂ တုန္းက ‘ေန၀င္း - ေအာင္ႀကီးစစ္အုပ္စု’ လုိ႔တခါမွ က်ေနာ္ တို႔မသံုးဘူး။ အေၾကာင္းက ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက ယာယီပဲဆုိတာသိလို႔ပါ။ ‘ေန၀င္း - စန္းယုစစ္အုပ္စု’ လို႔သံုးမိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ ဗုိလ္စန္းယု နံပါတ္၀မ္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ တြက္မိလို႔ ‘ေန၀င္းစစ္အုပ္စု’ လုိ႔ပဲ တေလွ်ာက္လံုး သံုးခဲ့ပါတယ္။
‘ဒီပဲယင္း’ မတုိင္မီက ‘သန္း - ေအး - ၫြန္႔ ႀတိဂံစစ္အုပ္စု’ လုိ႔သံုးခဲ့ေသးတယ္။ ‘ဒီပဲယင္း’ ၿပီးေတာ့ မသံုးပါဘူး။ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔နံပါတ္၀မ္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ပဲ က်ေနာ္တို႔၀က္ဘ္ဆုိက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးထိပ္သီးက ႏိုင္ငံ့အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေလ့မရွိဘူးလုိ႔ က်ေနာ္တို႔က ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။
သန္းေရႊ - ေမာင္ေအး နံပါတ္၀မ္းဗိုလ္လုပဲြ မျပတ္ေသးပါဘူ။ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။ နံပါတ္၀မ္း စစ္စစ္ကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေန၀င္းကို ၾကည့္ပါ။ သူ႔ေခတ္က
နအဖေခတ္မွာလို ေကာလာဟလေတြ မရွိပါဘူး။ အခုေတာ့ ေကာလာဟလေတြ မ်ားလိုက္တာ။ နားမဆံ့ေအာင္ပါပဲ။ ' ၿငိမ္းအဖြဲ႕ ' ေတြလည္းရတယ္။ ကမၻာအႏံွ႔ အတိုက္အခံေတြလည္း ရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ရတယ္။ (သန္းေရႊ အဆက္အသြယ္ေတြက လႊင့္တဲ့ ေကာလာဟလ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအးဘက္က လႊင့္တဲ့ ေကာလာဟလ၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ကေတာ့ တဆင့္တက္ၿပီး ဗကပနဲ႔ေတာင္မွ ' ၿငိမ္းအဖြဲ႕ ' ဇာတ္လမ္းတခု က,ခ်င္သလိုလို လုပ္လာခဲ့တယ္။
အခုေတာ့အဲဒီ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔႔ရဲ႕ ' ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ဳိးေဆာင္' ေတြလည္း ေထာင္ထဲေရာက္ေနၿပီ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔က ဗကပ ဗိုလ္က်င္ေမာင္နဲ႔ ေဆြး ေႏြးခ်င္ပါတယ္လို႔ လာဆက္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ထလရကပါ၊ ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ပါလို႔ ၾကားလူကတဆင့္ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း တာ၀န္ရွိတဲ့ေကဒါ ႏွစ္ဦးနဲ႔ေတြ႔ေစပါတယ္။ သူတို႔က ဘာႏိုင္ငံေရးစကားမွမေျပာဘဲ ဒီဘက္ကဘာေျပာမလဲဆိုတာကိုပဲ နားေထာင္တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကုိအရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အေျခခံေဒသျဖစ္ဖူးတဲ့ နမ့္ခမ္းနဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္၊ ေရႊလီျမစ္အေရွ႕ဖက္က ရြာေတြကိုက်ေနာ္တို႔ကို အခုၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကိုေပးထားတာမ်ဳိး ေပးမယ္ဆို တာမ်ဳိးလည္း တဖက္လွည့္ကေျပာပါတယ္။ ေဆြးေႏြးရာမွာေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔က ၾကား၀င္ခိုင္းတဲ့မူဆယ္မွာေနသူ က်ေနာ္တို႔ တပ္ထြက္တေယာက္က တဆင့္ တရားမ၀င္ေျပာခိုင္းတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူအတြက္ ေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြေဆြးေႏြးဖို႔ အၿမဲအသင့္ရွိတယ္လို႔ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ႏွစ္ခါလာေဆြးေႏြးတာပါ။ ႏွစ္ခါစလံုးအထက္ကို အစီရင္ခံပါ့မယ္ဆိုၿပီး ျပန္သြားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ရဲ႕ ဉာဏ္ ကစားနည္းတမ်ဳိးပါ။
အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ေကာလာဟလေတြ၊ သတင္းေတြကို အေျခခံၿပီးေဟာစာတမ္းေတြလည္း ထုတ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ေဟာစာတမ္း မထုတ္၀ံ့လို႔ မထုတ္ခဲ့ပါဘူး။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ 'နံပါတ္၀မ္း' မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ေဟာစာတမ္း ထုတ္ခဲ့တာကေတာ့ 'ၿငိမ္းအဖြဲ႔' ေတြကို သတိေပးခ်င္လို႔ပါ။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို မ်က္မွန္ (လန္ ဘား) တင္ဦးနဲ႔တူတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ဘယ္တုန္းကမွ မသံုးသပ္ပါဘူး။ တင္ဦးမွာလုပ္ပိုင္ခြင့္ ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ နံပါတ္၀မ္းေန၀င္းအရိပ္က မိုးေနတာပါ။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ကေတာ့ န၀တ-နအဖ သမစဥ္္မွာလည္း နံပါတ္သံုးလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ရသူပါ။ လန္ဘားတင္ဦးကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ မရခဲ့ပါဘူး။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လည္း မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ န၀တ တြင္း (၁) ျဖစ္စကတည္းက လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၈၉ ဗကပခြဲထြက္ေတြကိစၥမွာ ရတာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲေတာင္ မလုပ္ရေသးတဲ့အခ်ိန္ကပါ။
အဲဒီကိစၥ ေနာက္တခန္းမွာ ေျပာပါမယ္။

“ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ နံပါတ္၀မ္းနီးနီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကာလ”

၁၉၈၉ ႏွစ္ပိုင္းက 'ဗကပ' က 'န၀တ' ရဲ႕ ဦးတည္ရန္သူပါ။ ရန္သူပါ။ ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ေနတဲ့ ရန္သူပါ။
'ဗကပ' ဗဟိုက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို လက္နက္တေသာင္းကူညီဖို႔ဆံုးျဖတ္တာကို မေက်နပ္တဲ့ဗဟိုေကာ္မတီအနည္းစုက ပါတီကေန ခြဲထြက္ ၾကပါတယ္။ သူတို႔က လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လို႔၊ ဗကပ (ဗဟို) ကလည္း 'မွီခိုသူ႔ဒုကၡ' ၾကံဳေနလို႔ခြဲထြက္တဲ့အထဲမွာ တပ္အမ်ားစုႀကီးကပါသြားပါတယ္။ ေသြး ထြက္သံယို မျဖစ္ေစဖို႔ ဗကပ (ဗဟို) က ေျမေအာက္ဆင္းၿပီး ယူ/ဂ်ီ ပါတတီအျဖစ္ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။
ဒီေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က ဗကပခြဲထြက္ေတြရဲ႕ 'ေဂါ့ဖားသားႀကီး' ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူ႔ဇာတာ အတက္ဆံုးအခ်ိန္လို႔ေျပာရမွာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ 'ၿငိမ္းအဖြဲ႔' ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ တခုၿပီးတခု ေပၚပါတယ္။ 'ၿငိမ္းအဖြဲ႔ တေခတ္ထတဲ့' ကာလတခုေရာက္လာပါတယ္။ ၿငိမ္းအဖြဲ႔အမ်ဳိးမ်ဳိး အလွ်ဳိလွ်ဳိေပၚလာတာကို ေျပာတာပါ။ KNU ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့အထိကာလဟာ 'ၿငိမ္းအဖြဲ႔ ေခတ္ထခ်ိန္' ပါပဲ။ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ကာလပါ။ အဲဒီ ၁၀ ႏွစ္အတြင္းမွာ အရင္ေထာက္ လွမ္းေရးေခါင္းေဆာင္ မ်က္မွန္လန္ဘားတင္ဦး မရတဲ့အခြင့္အာဏာေတြ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ရတာပါပဲ။ ျပည္တြင္းသာမက ျပည္ပမွာပါ ရပါတယ္။ သူ႔ကို 'နံပါတ္၀မ္းနီးနီး' သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ၿပိဳင္ဖက္လို႔ေတာင္ ျမႇင့္ေပး၊ ေျမႇာက္ေပးတာေတြလည္း ေတြ႔ၾကခဲ့ရပါတယ္။ မ်က္မွန္ လန္ဘားတင္ဦးရဲ႕ 'တစ္ႏွွစ္ပိုင္းတပိုင္း' ဆိုတာက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕အိမ္ေတာ္ပါ (ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ေျပာတဲ့ coterie) ေတြက မနာလိုလို႔ေပးတဲ့နာမည္ပါ။ အဲဒီလူေတြကဒီ MI တြင္က်ယ္တာကို နည္းနည္း မွမေက်နပ္ပါဘူး။ တကယ္က ေန၀င္းရဲ႕အတြင္းစည္းေနရာကို သူတို႔ခ်င္းလုေနၾကတာပါ။ သူတို႔က လန္ဘားတင္ဦးေရွ႕မွာပဲ 'ဘယ္ေခြးမွ လူမထင္ဘူး' လို႔ မူးမူးနဲ႔ စိန္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကက္ဘိနက္ ေဒၚခင္ေမသန္း ပင္းတဲ့ဘက္က အႏိုင္ရၿပီး ဗိုလ္တင္ဦး အရာက်သြားတာပါ။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ေခတ္ေကာင္္းစဥ္က ဘယ္သူမွစိန္ေခၚတာ မခံရပါဘူး။ 'ဒီပဲယင္း' မတိုင္မီထိေပါ့။ စိန္ေခၚတာလည္း 'နံပါတ္၀မ္း' ေနရာ အတင္းတက္ယူ ေနတဲ့ သန္းေရႊကစိန္ေခၚတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပြဲကၾကမ္းပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔အေရးယူခံရပံုဟာ စစ္အုပ္စုသမိုင္းမွာအျပင္းထန္ဆံုး အေရးယူနည္းမ်ဳိး အေရးယူခံရ တာလို႔ေျပာရင္ ရပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းလက္ထက္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၀င္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျဖဳတ္ထုတ္ခဲ့တာကလြဲစလို႔ အထုတ္ေတြ၊ အျဖဳတ္ေတြ၊ အဖမ္း ေတြ အဆီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔တို႔အေပၚ အေရးယူသလို ရက္ရက္စက္စက္ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူတာမ်ဳိးေတာ့ တခါမွမရွိခဲ့ ဖူးဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသံသရာက ရယ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား၊ ဗကပကို အလဲထုိးလိုက္ႏိုင္သူအျဖစ္ လက္မေထာင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို အခုေတာ့ နာလန္ထ ‘ဗကပ’ က သူ႔အတြက္ ေရွ႕ေနလုိက္ေပးေနသူ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔ကို တရား႐ံုးမွာေျဗာင္စစ္ေဆးၿပီး သူ႔ဘက္ကလဲေခ်ပခြင့္ျပဳရမယ္လို႔ ဗကပက အေစာဆံုးေျပာခဲ့ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးၿပီးကာနီးမွာ တပ္မေတာ္ထဲက အင္အားေတြ စၿပိဳလာတာနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ (ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က ထင္ပါရဲ႕) ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာတာတခုရွိ တယ္။ အဲဒါက ဗကပဟာ တပ္မေတာ္ကိုေခါင္းျဖတ္ၿပီး ကိုယ္လံုးကိုယူခ်င္တယ္တဲ့။ တကယ္က တပ္မေတာ္ကိုေခါင္းျဖတ္ၿပီးကိုယ္လံုးခ်ည္း ယူသြားတာက ဗကပ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္ပါ။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေခါင္းပုိင္းေတြ ျဖဳတ္ခ်ၿပီးတပ္မေတာ္ကို ခါးပုိက္ထဲထည့္ခဲ့ၾကတာ ဒီေန႔ဗိုလ္သန္းေရႊအထိပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီေန႔အခါမွာ ဗိုလ္ထြန္းၾကည္၊ ဗုိလ္ေက်ာ္ဘ၊ ဗုိလ္မ်ဳိးၫြန္႔တို႔ရဲ႕ န၀တဂုိဏ္းေဟာင္းနဲ႔လဲ နအဖဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ နားလည္မႈရခ်င္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသံသရာရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္ခ်က္ဆိုတဲ့အထဲမွာ ထည့္ေျပာသင့္တာတခုက ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔အမွတ္သယ္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကိစၥပါ။ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔ဟာ သူ႔ရဲ႕တီထြင္ခ်က္ဆိုၿပီး လက္မတေထာင္ေထာင္လုပ္၊ က်န္တဲ့ န၀တ - နအဖ ခဆေတြအေပၚ အသာစီးေနခဲ့ပါတယ္။ အခုသူ႔ကို အေရးယူၿပီဆုိေတာ့ ဒါကို ပုဒ္မတ ခုျဖစ္လာပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ထဲက ခြဲထြက္တဲ့ ၀အဖြဲ႔နဲ႔စစ္အစိုးရလက္ကိုင္ ကာကြယ္ေရး၀အဖြဲ႔တို႔ကို ေပါင္းေပးၿပီး UWSA လို႔ ဖြဲ႔ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေထာက္လွမ္းေရးေတြ အဖမ္းခံရေတာ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈ၊ ေရႊေခ်ာင္းမႈေတြနဲ႔ တရာစြဲခံေနၾကရပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး အျဖစ္အပ်က္လို႔ဆုိရမယ့္ ရွမ္း အဖြဲ႔ေတြထဲက တခ်ဳိ႕ကိုလုပ္ၾကံဖန္တီးေပးထားတဲ့ လက္နက္ခ်ပြဲတခုနဲ႔ ပြဲထုတ္ေနပါတယ္။ ဒီအထဲကေန ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔တို႔ကို ပုဒ္မတပ္စရာေတြ ေပၚလာႏိုင္စရာေတြ ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ သူ႔ေထာက္လွမ္းေရးေတြ အရာက်ေတာ့ ဗကပထဲက BIA, BDA, PBF တပ္မေတာ္သားေဟာင္းႀကီးမ်ားက ‘အတိတ္ကို အတိတ္မွာထား ခဲ့မည္’ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ရွိတဲ့အတိတ္ကိုလဲ ထားခဲ့မယ္လို႔ေၾကညာပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔သာ နအဖ စစ္အုပ္စုကိုဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္ ဘက္ေျပာင္းရပ္ရင္ ေနရာေပး သင့္တယ္ ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိးလဲ က်ေနာ္တို႔ကပဲစၿပီး အတိအလင္းေျပာခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးဆက္သစ္ ဗကပကေတာ့ အတိတ္ကိုအတိတ္မွာပဲထားခဲ့ ‘ခ်င္’ သည္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းလိုဘ၀မ်ဳိး က်ေနာ္တို႔မွာ မရွိလို႔ ပါ။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းက တတပ္ထဲမွာအတူေနၿပီး အဂၤလိပ္နဲ႔ဂ်ပန္ကို တိုက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ခဏလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကာပါတယ္။ မ်ဳိးဆက္သစ္ကေတာ့ ဘက္တဘက္စီ ေနၿပီး သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ‘ခ်င္’ ဆိုတာ ထည့္ထားပါတယ္။
အတိတ္ဆိုတာ ေမ့ပစ္လို႔မရပါဘူး။ သူကလဲ မေမ့ႏိုင္၊ ကိုယ္ကလဲ မေမ့ႏုိင္ပါဘူး။ ေမ့ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလို႔လဲ ရတာမွ မဟုတ္တာ။ အတိတ္ကို မေျပာ တမ္း လုပ္ထားဖို႔ပါ။
ဒါကလဲ ပစၥဳပၸန္နဲ႔အနာဂတ္ကို ခ်ီတက္ရာမွာ အတိတ္ကိုေက်ာပိုးၿပီး ခ်ီတက္ရင္ခရီးမတြင္မွာစိုးလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔လို ႐ႈပ္ေထြးလွတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနအၾကားမွာ မင္းတုန္းမင္းေခတ္ကလို နန္းလုပြဲေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရတဲ့ကိန္းမဆိုက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သတိေပးေန၊ အၾကံျပဳေနတာပါ။ က်ဆံုးသြားတဲ့သူေတြကို က်ေနာ္တို႔ သစၥာေဖာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ ေထာက္ျပခ်င္တာတခုက က်ေနာ္တို႔ ဗကပအထိနာၿပီး ယူ/ဂ်ီပါတီ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ NLD ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီခ်ဳပ္ဟာ ေရြး ေကာက္ပြဲသာႏိုင္တာ တေလွ်ာက္လံုး အမ်ဳိးမ်ဳိးအႏိုင္က်င့္ခံေနရၿပီး တေလွ်ာက္လံုးေအာက္စည္းက ေနေနရပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ဗကပရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲ ရွိေနရင္ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္ NLD ဒီလုိ အႏိုင္က်င့္ခံရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာရစရာ အေၾကာင္းေတာင္ရွိပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ အခုလို အႏိုင္က်င့္မခံ ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တခန္းမွာ ဘယ္သူေတြက ျဖဳတ္ခ်မလဲဆိုတာ တင္ျပပါမယ္။

ဘယ္သူေတြက ျဖဳတ္ခ်မလဲ
ပထမ NLD/ CRPP၊ ဒုတိယ လူထု၊ တတိယ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့တပ္မေတာ္သားမ်ား။ အဲဒီအစီအစဥ္အတုိင္းပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ လူထုထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ပါတီက တတပ္တအားပါေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပ၊ ဒု၊ တ ခြဲေနရေပမယ့္ တကယ္ျဖဳတ္ခ်တဲ့ပြဲမွာ တေပါင္းတစည္းတည္း ျဖစ္သြားမွာပါ။
ပထမျဖစ္တဲ့ NLD/ CRPP ကို က်ေနာ္တုိ႔ ဒီလုိသံုးသပ္ပါတယ္။ NLD ကိုပဲ သံုးမွာပါ။ NLD ဟာ အခြင့္ေကာင္းႀကီးတခုကုိ လက္လြတ္သြားတယ္။ အဲဒါက ေရြးေကာက္ပြဲကို တြန္းတင္လိုက္ဖို႔ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနလို႔ လက္လြတ္တာျဖစ္တယ္။ ေန၀င္းေရာ နအတပါ မွင္သက္မိသြားတုန္းကသာ တြန္းတင္ႏိုင္ရင္ အနာအက်င္အနည္းဆံုး အၾကမ္းမဖက္ဘဲ လူထုအားနဲ႔ စစ္အစုိးကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့မယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထင္ပါတယ္။
အခုတေလာမွာ အဲဒီလိုေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ျမင္မႈကေန တြန္းတင္လို႔အေျပာင္းအလဲျဖစ္သြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြအေၾကာင္းၾကားရေလေလ က်ေနာ္တို႔စိတ္ ထဲမွာမခ်င့္မရဲျဖစ္ရေလေလပါပဲ။ ဒီလုိအခြင့္အေရးႀကီးကုိ လက္လြတ္ခံလိုက္တာဘာေၾကာင့္လဲ။ က်ေနာ္တို႔အျမင္က ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး ၁၇၈၉ အတုိင္းျဖစ္ေစ ခ်င္တာပါ။ တုိးတိုးတိတ္တိတ္လည္း တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အၾကံေပးခဲ့တယ္။ ဗကပမွာအနာဂတ္မရွိေတာ့ဘူး။ တခန္းရပ္သြားၿပီထင္လို႔လား၊ ဗိုလ္ေစာေမာင္ ကတိေတြကိုပဲယံုလို႔လား၊ ၁၉၄၈ မ်ဳိးဆက္ေတြလုိတို႔က ကမူးရွဴးထိုးမႏိုင္ဘူး၊ တည္ၿငိမ္တယ္၊ တို႔လုပ္ျပမယ္လို႔မ်ား အေတြးအေခၚရွိေနလို႔လား။ ႏုိင္ငံတကာ့အ သုိင္းအ၀ိုင္းကုိ အားကိုးလို႔လား။ အေသအခ်ာမေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဗကပ ေပးတဲ့အၾကံကုိ လက္မခံပါဘူး။
NLD ကေရြးမယ့္လမ္း ၃ သြယ္ကို အဖြဲ႔ေလးေတြဖြဲ႔ေပးၿပီး တင္ျပေစပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေထာက္လွမ္းေရးေရွ႕မွာ တန္းစီျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔က ဘယ္သူ႔စည္း႐ံုးရမယ္၊ ဘယ္သူ႔ၾကားထားရမယ္၊ ဘယ္သူ႔ဖိႏိွပ္ရမယ္တိုတဲ့ စာရင္းရသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔လက္ဦးမႈက ဗိုလ္ခင္ညြန္႔လက္ထဲ ေရာက္ သြားတာပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာက ႏွင္းဆီေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိး၊ ယူကရိန္းက လိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳး ဗမာျပည္မွာခေမာက္ေတာ္လွန္ေရးလို႔သာ ဆင္ႏြဲလိုက္ရရင္ သမိုင္းဟာေျပာင္းသြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဗမာျပည္က ေတာ္လွန္ေရးဟာ စံနမူနာတခုေတာင္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက လက္ေတြ႔အလုပ္ျဖစ္ေရးဝါဒသမားေတြပါ။ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြမွာ၊ သတင္းစာထဲမွာ ဗကပဆန္႔က်င္ေရးေတြ ေျပာ တယ္၊ ေရးတယ္၊ ဗကပရဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေရးလမ္းစဥ္၊ ေတာင္းပဲြတိုက္ပြဲလမ္းစဥ္ဆိုတာေတြ ေျပာတယ္၊ ေရးတယ္။ ဗကပနဲ႕အေမရိကန္ ထမိန္လုပဲြအထိ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းေရးတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဗကပဆန္႔က်င္ေရးေလ႐ူးကို ၿမိဳ႕ေရာေတာပါျဖစ္ေစတာပဲ။ ကမၻာမွာလည္း ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒဆန္႔က်င္ေရး ေလ႐ူးတိုက္ေနခ်ိန္ျဖစ္လို႔ 'ဗကပ' က မနည္းလြတ္ေအာင္ ေရွာင္ေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက ဗကပက 'ပြဲက သူတို႔ပဲြပဲ'၊ 'ကာယကံရွင္ေတြၿပီးရင္ၿပီးတယ္' လို႔ေၾကညာတာျဖစ္တယ္။ အရင္ ဘယ္ တုန္းကမွ ဒီလိုစကားမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔ မေျပာခဲ့ဘူးပါဘူး။ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ အေပ်ာ့ေပ်ာင္းဆံုးကို ေရြးၿပီးေျပာျပလိုက္ တာျဖစ္တယ္။ 'ပဲြဖ်က္ တယ္'၊ 'ေဆး႐ိုးသည္က ကန္႔လန္႔လုပ္တယ္' အေျပာမခံရေအာင္ ေနျပခဲ့ရပါတယ္။
တဖက္မွာလည္း 'မရရင္ခ်မယ္' ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကိုေတာ့ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို (ပင္မ NLD ကို မထိခိုက္ေစဘဲ) NLD (LA) အပါအ၀င္ ABSDF စတာေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပါတယ္။ လက္နက္ေတာ့ အင္တိုက္အားတိုက္ ကူညီႏိုင္တဲ့အေျခအေန မရိွေတာ့ပါဘူး။ အနည္းအက်ဥ္း ရာဂဏန္းနီးနီး ကူညီခဲ့ပါတယ္။ သူ တို႔လက္ထဲ ေရာက္မေရာက္ မစစ္ေဆးႏိုင္ပါဘူး။ NLD ပင္မရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ေရးလမ္းစဥ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္မေတြ႔ေအာင္ ေရွင္ပါတယ္။ NLD က ဘာလုပ္ပါ၊ ညာလုပ္ပါ မေျပာမိေအာင္ေရွာင္ပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ရင္ ဘာေတြရေအာင္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပါလုိ႔ေတာင္ မေျပာမိေအာင္ သတိထားခဲ့ပါတယ္။ ပါတီယူဂ်ီေတြကိုလည္း NLD လုပ္ငန္းထဲ မေရာမိေအာင္ စည္းတားေပးပါတယ္။
၁၉၆၂ ကေန၁၉၈၈ အထိၿမိဳ႕ေပၚမွာ မဆလ၊ ေတာထဲမွာ ဗကပပဲရွိတုန္းက မဆလဆန္႔က်င္ခ်င္ရင္ ဗကပနဲ႔ဆက္မိတာဟာ မဆန္းပါဘူး။ NLD ေပၚ လာေတာ့ 'ႀကိဳက္ရာေရြး၊ တခုခုကိုပဲ' လုပ္ဖို႔ ၫႊန္ၾကားပါတယ္။ ယူဂ်ီမွာ ႏွစ္ခုခြၿပီးေနရင္ ႐ႈပ္တတ္လို႔ပါ။
NLD နဲ႔ကင္းေအာင္ ေနေပမယ့္ NLD သာလွ်င္ လူထုကေရြးခ်ယ္တဲ့ တရား၀င္ 'အခြင့္အာဏာပိုင္' ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔မေမ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပထမ NLD လို႔ေျပာတာပါပဲ။
အခုေနာက္ဆံုး NLD ရဲ႕ အေျခအေနကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားမရပါ။ အထူးသျဖင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္သို႔ လက္ဆင့္မကမ္းႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ အေျခအေန မေကာင္းတာပဲလို႔ယူဆပါတယ္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြကမၾကာခင္ (၁၀ႏွစ္အတြင္းမွာ) သဘာ၀မိခင္ေခၚတာခံရမွာပါ။ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ခံေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပဲ က်န္ေနရင္ ခက္ပါလိမ့္မယ္။
ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔က အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ တန္းေတြကို အာဏာအေမြ ေပးခဲ့ဖို႔ လႈပ္ရွားေနပါၿပီ။ NLD ဘာမွ ျပင္ဆင္တာမလုပ္ရေသးပါဘူး။ ျပင္ရ ပါမယ္။ တရား၀င္ပါတီအျဖစ္ေနရေရးဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီေအာင္ျမင္ေရး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္ျပတ္ေရးကရည္ရြယ္ခ်က္ပါ၊ NLD က တရား၀င္ပါတီျဖစ္ျဖစ္၊ မတရားသင္းျဖစ္ျဖစ္ ဒါကအေရးႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။
“မရရင္ခ် အင္အားစု” ေတြကိုလည္း တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲကုိထိန္းႏိုင္သမွ် ထိန္းသင့္ေပမယ့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ထိန္း မရရင္ ကိုယ္ဘယ္မွာေနေန အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္ဟာ ဘယ္မွာေရာက္ေနတယ္ဆုိတာထက္ အေတြးအေခၚသာ အရွဳံးမေပးရင္ လုပ္စရာ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။
ဒုတိယ ျဖစ္တဲ့လူထုကို သံုးသပ္တာ ေနာက္တပါတ္ တင္ျပပါမယ္။

လူထုအေျခအေန
အမွန္ပါပဲ၊ လူထုႀကီးဟာ ၿငိမ္ေနတာၾကာပါၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဗကပဟာ “ဒီမို၂၀၀၆” ထီးရိပ္ေအာက္မွာေနၿပီး တတပ္တအားပါ၀င္လုပ္ကုိင္ေနပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာရရင္ လုိခ်င္တဲ့အဆင့္ေရာက္ဖုိ ့လိုေနပါေသးတယ္။ ဟုိတုန္းက ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ကတည္းက အေျခခံျပင္ၿပီးပါၿပီ။ (RIT မွာျဖစ္တဲ့) တစက္က (တျပည္လုံး) တမ်က္ႏွာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ ျပင္ထားလုိ႔ပါ။ အခုအေတာ္ေလး ျပင္ရဦးမွာပါ။
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈတရပ္ဆုိတာ အလိုအေလွ်ာက္ျဖစ္ေပၚမႈ spon- taneous movement ကိုျပင္ဆင္ထားတာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးႏုိင္မွ ျဖစ္တာပါ။ ေပါင္း မေပးႏိုင္ရင္ အလုိအေလွ်ာက္ျဖစ္ေပၚမႈမွာတင္ ရပ္သြားမွာပါ။ ေရွ႕မတက္ႏုိင္ပါဘူး။ တဆင့္တက္မယ္ဆုိရင္လဲ အဓိက႐ုဏ္းအဆင့္ကို တက္တာပဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။
လူထုအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးပုဒ္မ ၁၄၄ ေၾကာင့္မထႂကြတာ လို႕ေျပာရင္မွားပါတယ္။ ၁၃၀၀ ျပည့္က ၁၃၅၀ ျပည့္အထိ လူထုလႈပ္ရွားမႈတုိင္းဟာ ပုဒ္မ ၁၄၄ ကို အံတုၾကရင္း ျဖစ္လာတာခ်ည္းပါ။
NLD အၾကမ္းမဖက္ေရးမွာ အစက အာဏာဖီဆန္ေရးပါပါတယ္။ “မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာမွန္သမွ် တာ၀န္အရဖီဆန္ၾက” ဆုိသလုိပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ လူထုနဲ႔ခ်ီတဲ့ အာဏာဖီဆန္ေရးအႏွစ္သာရ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တကိုယ္ေတာ္ရဲ့ အာဏာဖီဆန္ေရးဆန္ဆန္ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒါကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ “ဒီပဲယင္း” အၿပီးမွာ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ အခုေတာ့ရပ္တည္ေရးအတြက္ ရပ္တည္ေနရသလုိျဖစ္ေနလုိ႔ လူထုကို ႏုိင္ငံေရးအသိ ႏိုးၾကားေအာင္လုပ္တာေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ဓာတ္အရ ၀န္းရံထားတာမပါတဲ့အုံႂကြမႈဟာ အလုိအေလွ်ာက္အုံႂကြမႈပါ။ အဲဒီလုိ အလိုအေလွ်ာက္အုံႂကြမႈေပၚမဲ့ အေျခအေနက ေတာ့ ရွိၿမဲရွိေနမွာပါ။ အလုိအေလွ်ာက္အုံႂကြမႈမွာ ဘယ္သူကႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ဓာတ္ သြင္းေပးႏိုင္သလဲဆုိတာက အေရးႀကီးပါတယ္။ လႈပ္ရွားမႈတရပ္ဟာ လူ မ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး စိတ္ဓာတ္၀င္သြားရင္ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္တာနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ဓာတ္ကုိ အရင္တုန္းက ပုိစတာကပ္၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ေ၀တဲ႔နည္း လုပ္ရပါတယ္။ အရင္းအႏွီးေပးစြန္႔စားရပါတယ္။ အခုအဲ့ဒီလုိ လုပ္စရာမလုိပါဘူး။ အသံလႊင့္႐ံုကို သတင္းေပးလိုက္ရင္ တမဟုတ္ခ်င္း တျပည္လံုးျပန္႔ပါတယ္။ ဒါက ေကာင္းတဲ့ဘက္ပါ။
အသံလႊင့္႐ုံကို အကူအညီေတာင္းရာမွာ မေကာင္းတဲ့ဘက္ကေတာ့ အသံလႊင့္႐ုံေပၚလစီကို ကိုယ္ကကုိင္ရတာမဟုတ္ပဲ ပုိင္ရွင္ကသူ႔သေဘာနဲ႔သူ ကိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
တေလာက NLD ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူနဲ႔ “ဗ်ဴး” သမား ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တာၾကားလုိက္ရလုိ႔ စိတ္မခ်မ္းသာပါဘူး။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ေတြ႔ၿပီးျပန္လာတဲ့ KNU ဗိုလ္ျမကို “ဗ်ဴး” ၾကေတာ့ လူ႐ုိးႀကီးဗိုလ္ျမကစိတ္ထဲရွိတာ ေျပာထြက္လာပါတယ္။ ဒစ္ပလုိေမစီမသုံးဘဲေျပာ တာပါ။ မေနႏိုင္လုိ႔ ႏွစ္ ၅၀ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြအေနနဲ႔ “KNU မွာ တရား၀င္ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရွိသင့္ေၾကာင္း” အၾကံေပးလုိက္ပါ တယ္။ မတတ္ႏိုင္လုိ႔လုပ္ရတာပါ။ အလြန္အကဲဆတ္တဲ့ အေျခအေနမွာျဖစ္လုိ႔ ရင္းလဲရင္းႏွီးလုိ႔အၾကံေပး၀့ံတာပါ။ NLD ကိုေတာ့ အၾကံေပးလုိ႔မျဖစ္ပါဘူး။ သူတုိ႔လဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ၾကတာ မွမဟုတ္တာ။ တခါက ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာဆီကို “ဗ်ဴး” တဲ့စာရြက္ တရြက္ေရာက္လာပါတယ္။ အသက္ ၈၆ ႏွစ္ရွိသူက ဦးေႏွာက္လႈပ္ရွားမႈ မျမန္ပါဘူး။ လက္တန္း ‘ဗ်ဴး’ တာကိုလက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ‘ဗ်ဴး’ တဲ့သူကိုစာနဲ႔ေမးခုိင္းပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၂ မ်က္ႏွာ ေလာက္ (ထင္ပါရဲ႕) အဂၤလိပ္လိုေမးခြန္းေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သားခ်င္းဆိုရင္ ဘယ္လိုမွမသံုးႏႈန္းတဲ့ ေျမးအဖုိးအရြယ္ကို မသံုးတဲ့ေ၀ါဟာရေတြ ပါ လာပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းသိလုိက္ပါတယ္။ ‘ပိုင္ရွင္’ ရဲ႕အေမးပဲဆုိတာ။ သူတို႔ရဲ႕အေမးသက္သက္ပါ။ အေျဖပါတခါတည္း ပါေနတဲ့ေမးခြန္းပါ။ မေနႏိုင္လို႔အမည္ခံေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားကို ဒီလုိေမးရေကာင္းလားလို႔ ေ၀ဖန္လိုက္ေတာ့သူက အျဖစ္မွန္ေျပာေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေဗြယူစရာမွမဟုတ္တာ က်ေနာ္တို႔ေဗြမယူပါဘူး။ ခြင့္ လႊတ္ပါတယ္။
တေလာကေတာ့ ၾကားလုိက္ရတာ မသက္သာပါ။ ဖုန္းေမာ္သိသလား၊ တံတားနီသိသလား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၾကားဖူးသလား ထင္ပါရဲ႕ ေမးခြန္း ေတြ၊ ေထာင္ထဲတန္း၀င္ခ်င္တဲ့ ကေလးမွပဲ သူ႔စိတ္ထဲရွိတာ ေျဖမွာပါ။ ေထာင္တန္တဲ့စကား မေျပာ၀ံ့ပါဘူး။
လူထုေဒၚအမာ (က်ေနာ့္အေမ) ေတာင္ တခါက “ဒါမ်ဳိး အေမတို႔ကို မေမးပါနဲ႔သားတုိ႔ရယ္၊ အေမတို႔ေနရတဲ့ဘ၀ က်ဥ္းၾကပ္ပါတယ္” ဆုိလားေျပာတာ ၾကားလုိက္ရတယ္။ အဖိုးႀကီးတေယာက္က သူလဲ ‘ဗ်ဴး’ ဒုကၡေတြ႔ေနထင္ပါရဲ႕ လူထုေဒၚအမာကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳတဲ့ ေဆာင္းပါးေရးတာဖတ္လိုက္ရတယ္။
အုပ္စုိးသူေတြမွာ မင္းနားတေထာင္ျဖစ္ဖို႔ လူထုအေျခအေနစနည္းနာဖို႔ မင္းႀကီးသက္ေတာ္ရွည္ထားၿမဲျဖစ္တယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တန္ခိုးထက္တုန္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို (မင္းႀကီးသက္ေတာ္ရွည္အျဖစ္ ထားတယ္) ကေလာ္ေစ၊ ေဆာ္ေစ ေဗြမယူဘူး။ တခါပဲ ေထာင္ထဲထည့္တယ္။ ဦးသိန္းေဖက ဦးႏုဆီအသနားခံေတာ့ ဦးႏုကဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို လႊတ္ေပးလုိက္ဖုိ႔ ေျပာတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက “ဒီလူ႔အေၾကာင္း သိပါတယ္။ ေထာင္ထဲ ခဏထည့္တာပါ” လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပါတီဗဟုိက ‘သိန္းေဖ၀ါဒ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း’ ၫႊန္ၾကားထားလို႔ ေထာင္ထဲခဏထည့္ၿပီး ကာကြယ္ဟန္လဲ ရွိပါတယ္။
ယူဂ်ီႏုိင္ငံေရးပါတီက လူထုဆီ တုိက္႐ိုက္သြားလုိ႔ မရပါဘူ။ ၾကားခံတံတားထိုးၿပီး သြားရပါတယ္။ ၁၉၈၈ မတိုင္မီကတည္းက ဗကပက ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ပို႔စစ္ကဒ္ေတြကို တုိက္ေဖာ္တုိက္ဖက္အားလံုးဆီ စာတိုက္ကေရာ လူၾကံဳနဲ႔ပါပို႔ပါတယ္။ တျပည္လံုးအႏွံ႕ပို႔တာပါ။ ဗိုလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးပါမက်န္ ဗိုလ္ေတြအားလံုး၊ သခင္ေတြအားလံုး၊ စာေရးဆရာေတြအားလံုး၊ ရဟန္းပ်ဳိအဖြဲ႔၀င္ေဟာင္း၊ သံဃာေတြအားလံုးဆီ ပို႔ပါတယ္။ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္း၊ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ မေသမီလုပ္သြားၾကရေအာင္ပဲ ေရးတာပါ။
အဲဒီလို တံတားထိုးလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကတဆင့္ ေက်ာင္းသားထု၊ လူငယ္ထု၊ လူထုဆီတဆင့္ တဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ ၃ ႏွစ္ေနေတာ့ ၁၉၈၈ အံု ႂကြမႈေပၚတာပါပဲ။
အဲဒီပို႔စ္ကဒ္ကို ေန၀င္းရတယ္ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔သိတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က ဗကပလုပ္တာလို႔ေျပာတာပါပဲ။ ဗကပက ငါလုပ္တာလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး။ လူထုအံုႂကြမႈဆိုတာ လူထုကိုယ္တိုင္က လုပ္တာပါ။
အခု အဆင္္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။
'ဒီမို၂၀၀၆' ပထမဆံုး ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ဒီတခါမႏိုင္လည္း လက္မေလွ်ာ့ဘူး၊ထပ္ၿပီးတိုက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတာ ပါေနပါတယ္။ ဒါဟာ ေရးရိုးေရးစဥ္ မဟုတ္ ပါဘူး။ မုခ်ႏိုင္ရမယ္လို႔ ေရးၿမဲပါ။ ဒီတခါ မႏိုင္လည္း ေနာက္တခါႀကိဳးစားတာေပါ့လို႔ ဘယ္ေတာ့မွမေရးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ NLD ကိုေထာက္ထာားရလို႔ပါ။
NLD ကလူထူကို ရဲရဲလံႈ႔ေဆာ္မွာမဟုတ္လို႔ ခပ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေရးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ကေတာ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ၾကည့္ၿပီး တဆင့္တက္ လိုက္ပါတယ္။ NLD ကို BBC ကေန က်ေနာ္ေ၀ဖန္လိုက္ပါတယ္။ 'အာဏာဖီဆန္တာမပါတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရး' ေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘုရားအေလာင္းရဲ႕ ပါရမီ ေတာ္ ၁၀ ပါးက်င့္စဥ္က်င့္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ (အဲဒီလိုဟုတ္ရဲ႕လား) လို႔ ေ၀ဖန္လိုက္ပါတယ္။
NLD ကိုအားကိုးလုိ႔ပဲ စစ္အစိုးရျပဳတ္က်ေရးမွာ ပထမေနရာေပးေနတာပါ။
ေရွ႕ဆံုးမွာလည္းေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဗကပက လူထုထဲမွာတတပ္တအားအျဖစ္ ပါ၀င္မွာပါ။ ဒါကလည္း မေျပာမၿပီးလို႔ေျပာရတာပါ။ ေနာက္တပါတ္မွာ အ ေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားအခန္း တင္ျပပါမယ္။


အတိတ္ကိုအတိတ္မွာထားခဲ့ၿပီး
ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္အတြက္ပဲ လုပ္ၾကပါစို႔

အတိတ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့တာမ်ားပါၿပီ။ အခုေတာ့ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း အနာဂတ္အေၾကာင္းပဲေျပာပါမယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပကအေျခအေနေတြက တင္းမာလြန္းပါတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းခ်ည္း ေျပာေနရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ပါဘူး။
ျပည္ပက အင္အားႀကီးေတြရဲ႕ကလပ္မွာ ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊ ဘာျဖစ္ၾကမလဲဆိုတာက ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လက္လွမ္းမမီလို႔ မေျပာ ေတာ့ပါဘူး။ အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္စီအက်ဳိးစီးပြားကို အဓိကထားၾကမွာပါ။ အက်ဳိးစီးပြားတထပ္တည္းက်ေနတဲ့ ၂ ႏုိင္ငံရယ္လို႔ ကမၻာမွာမရွိဖူးပါ ဘူး။ သူ႔ဒုကၡငါက မွ်ေ၀ခံမယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဖက္ဆစ္စပိန္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ေပၚတူဂီတို႔ဟာ ဖက္ဆစ္ဂိုဏ္းဘက္က ၀င္မတုိက္ပါဘူး။ ၾကား ေနပါတယ္။ ASEAN ဘာလုပ္မလဲ၊ ထုိင္းဘာလုပ္မလဲ၊ အခ်ိန္ကုန္ခံ စဥ္းစားမေနပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကိုပဲ ဦးထိပ္ထားၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းေရးသက္သက္ပဲ ေျပာမွာပါ။ အားလံုးကို တင္ျပတဲ့သေဘာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ပါတီရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း (အခုသံုးေနတဲ့ေ၀ါဟာရအရ ဆိုေတာ့ ‘၀ါရင့္’ ေပါ့)။ သူတို႔က ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔အရာက်သြားေတာ့ ပန္ၾကားခ်က္တခု ထုတ္ပါတယ္။ ‘အတိတ္ကို အတိတ္မွာထားခဲ့မည္’ လို႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔မ်ဳိးဆက္သစ္ကေတာ့ ‘အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ ထားခဲ့ခ်င္သည္’ လုိ႔ပဲ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ နည္းနည္းကြန္႔ထားရတာက ‘၀ါရင့္’ ေတြဘ၀နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဘ၀ မတူလို႔ပါ။ သူတို႔က BIA, BDA, PBF နဲ႔ တစည္းတလံုးတည္းရွိတဲ့ ဖဆပလကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီဘ၀မ်ဳိး က်ေနာ္တုိ႔မ်ဳိးဆက္ သစ္မွာ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပါ။
က်ေနာ္တို႔နဲ႔သူတို႔က ဗမာျပည္သားအခ်င္းခ်င္းျဖစ္တာေလာက္ပဲ တူတာရွိလို႔ အခ်င္းခ်င္းလို႔ သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သံုးရမွာ ၀န္ေလးပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေျပာတဲ့ အတိတ္ဆိုတာ ၁၉၃၉ ကစၿပီး အခုအထိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ေျပာတာပါ။ ကမၻာစစ္ႀကီး မျဖစ္ခင္အတိတ္၊ စစ္ႀကီးအတြင္းက အတိတ္၊ ျပည္တြင္းစစ္ကအတိတ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ဗုိလ္ထြန္းၾကည္၊ ဗုိလ္ေက်ာ္ဘ၊ ဗိုလ္မ်ဳိးၫြန္႔တို႔ (န၀တ) နဲ႔အတိတ္၊ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ေထာက္လွမ္းေရးဂိုဏ္းနဲ႔ အတိတ္ အဲဒီအတိတ္ေတြကိုေျပာတာပါ။
ဘာေၾကာင့္အတိတ္ကို ထားခဲ့ခ်င္တာလဲ၊ ဖစ္ဆစ္တပိုင္း အေျခခံဥပေဒမေပၚေအာင္ စုစုစည္းစည္းတိုက္ပြဲ၀င္ခ်င္လို႔ပါ။ အတိတ္ကို ေမ့လုိက္ဖို႔မေျပာ ပါဘူး။ ထားခဲ့ပါလို႔ေျပာပါတယ္။
ဗိုလ္သန္းေရႊစစ္အုပ္စုဟာ အေလွ်ာ့ေပးမယ့္ပံု မျပပါဘူး။ လမ္းျပေျမပံု (RM) ကို အဆံုးအထိလုပ္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဘက္ကေတာ့ တခ်ဳိ႕က အေလွ်ာ့ေပးဖို႔ေျပာတာေတြ ၾကားရပါတယ္။ ဘာေတြ ေလွ်ာ့မွာလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစား ၾကည့္ပါတယ္။ ျပည္ပအစုိးရေတြကို စည္း႐ံုးတဲ့လမ္းစဥ္ (ေလာ္ဘီလိုင္း) လုပ္သူေတြက ေလွ်ာ့ရမွာဆုိရင္ တမ်ဳိးျဖစ္မယ္။ ျပည္တြင္း NLD က ေလွ်ာ့ရမွာဆိုရင္ တ မ်ဳိးျဖစ္မယ္။ SNLD စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြက ေလွ်ာ့ရင္တမ်ဳိးျဖစ္မယ္။ ‘ၿငိမ္းအဖြဲ႔’ ေတြက ေလွ်ာ့ရင္ တမ်ဳိးျဖစ္မယ္။ ဘာေတြေလွ်ာ့ၾကမွာလဲ။
ေလာ္ဘီလုိင္းသမားေတြကေလွ်ာ့ရင္ ဆႏၵျပတာေလွ်ာ့တာ၊ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ေရးေလွ်ာ့တာပဲ ျဖစ္မယ္။ ဒါကလဲ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ မပတ္သက္ သူေတြပဲ လုပ္ႏိုင္တာျဖစ္တယ္။
ျပည္ပေရာက္ NLD ထီးရိပ္ေအာက္ေတြက လုိက္လုပ္လို႔မရပါဘူး။ NLD နဲ႔နအဖၾကားက ျပႆနာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပႆနာပဲ။ သူ႔ကို NLD က ထုတ္ပစ္ရင္ ၿပီးတယ္လို႔ေျပာသံ ၾကားဖူးပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ျပႆနာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနတာပါ။ အဲဒီေအာင္ပြဲကို NLD ကေလွ်ာ့ေပး လုိက္ရင္ ၿပီးသြားမွာပါ။ ဒါဆို NLD တည္ရွိေနတာလဲ အဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမေပၚအဖြဲ႔အစည္း အဆင့္ေနရာကိုထိန္းဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထုတ္ပစ္တာ၊ အနားေပးတာ တခုခုလုပ္ရင္လဲ ေပးရတဲ့တန္ဖိုးက ႀကီးမားလွပါတယ္။ တစညပါတီရဲ႕အဆင့္အထိ မိမိကိုယ္ကိုေလွ်ာ့ခ်တာျဖစ္မွာပါ။ NLD ေခါင္း ေဆာင္ေတြ လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ၾကံ့ခိုင္မယ္လို႔ ယံုပါတယ္။
‘ေညာင္ႏွစ္ပင္’ ကိုေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔တက္တာလဲလုပ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တက္ရင္ ‘ၿငိမ္းအဖြဲ႔’ ေတြရဲ႕အဆင့္ထိ NLD ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ‘ၿငိမ္း အဖြဲ႔’ ေတြက O/G တပိုင္း U/G တပိုင္းပါ။ သူ႔နယ္မွာသူ ဗိုလ္လုပ္ေနတာပါ။ NLD နဲ႔မတူပါဘူ။ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြကလဲ လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပတ္သားပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔စုိးရိမ္တာက NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၾကံ့ခုိင္ျပတ္သားေနရင္ ျပည္ပကဆရာႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုမွီခိုေနရသူေတြက NLD ဆန္႔က်င္ေရးအာ ေဘာ္ သံၿပိဳင္လႊင့္လာမွာကို စုိးရိမ္တာပါ။ နအဖ သန္းေရႊစစ္အုပ္စု တအားတက္သြားမွာကို စုိးရိမ္တာပါ။ ဒီလုိအလားအလာဟာ မရွိဘူးမေျပာႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕က ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ေတာင္ ေျပာေနၾကပါၿပီ။
‘ၿငိမ္းအဖြဲ႔’ ေတြက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္နဲ႔လဲ ဘာမွမပတ္သက္သူေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ထိန္းေရး မဟုတ္ပါဘူး။ ‘ေရြးေကာက္ပြဲသစ္’ လုပ္ေရးပါ။ လမ္းျပေျမပံု (RM) ကို ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကေထာက္ခံေနတာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္လုပ္ရင္ သူတို႔ဗိုလ္လုပ္တဲ့နယ္မွာ သူ႔တို႔အမတ္ေတြပဲႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
NLD ဟာ ၁၉၈၈ အံုႂကြမႈေနာက္ပုိင္း တည္ေထာင္တဲ့ပါတီျဖစ္ေပမယ့္ သူက တျခားမ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ ေန၀င္းစစ္အုပ္စုကို ဆန္႔က်င္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ျပည္ခ်စ္တပ္မွဴးႀကီးေဟာင္းမ်ား ပါတီပါ။ သူတို႔လဲ ၀ါရင့္ေတြပါ။ မ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္ထဲကဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္ပဲအခုေတာ့ NLD ထဲမွာ က်န္ေနတာပါ။ နအဖက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လႊတ္မေပး၀ံ့တာဟာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္ကို သူကေမြးျမဴေပးေနမွာ စိုးလို႔ပါ။
မ်ဳိးဆက္သစ္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့အလုပ္ ဗကပ လုပ္ၿပီးပါၿပီ။ နအဖ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီခ်ဳပ္က မလုပ္ရေသးပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ စုိရိမ္ပါတယ္။
မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း (၀ါရင့္) ေတြဟာ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ဆိုရင္ သဘာ၀မိခင္ေခၚလို႔ သိပ္က်န္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ ၉၀ ေက်ာ္ ၁၀၀ တန္း၊ က်န္ေကာင္းက်န္ရာ ရိွရင္လည္း သစ္ပင္တပင္ရဲ႕ အသက္ရွင္မႈမ်ဳိး အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနမွာပါ။
မ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္မႈအဖြဲ႔ ေပၚေရးဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေသာ့ခ်က္အလုပ္တခုလို႔ ထင္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းျပည္ပအေျခအေနေတြကို ၾကည့္ၿပီး တင္ျပတာပါ။ အေရးႀကီးကာလျဖစ္လို႔ သူမ်ားတကာအတြင္းေရး ၀င္စြက္သလို ေျပာေနရတာပါ။ ဒီခ်ဳပ္ဟာ မ်က္ေမွာက္အခါမွာ ဒီမိုကေရစီအလံကိုင္ပါတီ ျဖစ္လို႔ပါ။ ႏို႔မို႔ရွိရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ေနမွာပါ။
ေနာက္တပါတ္မွာ အေလွ်ာ့ေပးေရးဟာ အရႈံးေပးေရးပဲဆိုတာကို ေျပာပါမယ္။

အေလွ်ာ့ေပးေရးဟာ အရႈံးေပးေရးပဲ

ေန၀င္း အရာက်သြားေတာ့ သူနဲ႔အတူ သူ႔ကၽြန္ယံုေတာ္ေတြ ေခၚဆင္းသြားပါတယ္။ သူ႔အေမြကို ဆက္ခံဖို႔ ၂ ပိုင္းခြဲလိုက္ပါတယ္။ လူထုအံုႂကြမႈ ရွိေနတုန္း အေမြခြဲရလို႔ ၂ ပိုင္းခြဲတာပါ။
အေမြ ၂ ပိုင္းက အာဏာအေမြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအေမြပါ။
စစ္တပ္ကိုကိုင္ထားသူကမွ အာဏာအေမြကို ထိန္းႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို န၀တ ဖြဲ႔ေပးၿပီးအာဏာအေမြ ေပးပါတယ္။
စစ္တပ္က အၿငိမ္းစားယူထားတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအေမြ ေပးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေမြ ရလိုက္သူေတြကလည္း ထင္တလံုးနဲ႔ အေမြကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ လက္ခံပါတယ္။ တစည ဖြဲ႔ပါတယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္လုပ္ေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ သူတို႔ဟာ အာဏာအေမြကိုပါ ရမွာပဲလို႔ ထင္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေစာေမာင္ကလည္း စကားေတြ အလြန္အကၽြံေျပာေနတာ ဒီလိုပဲျဖစ္မယ္ထင္လို႔ပါ။ တစည ႏိုင္မယ္ထင္ေနတာပါ။ ေန၀င္းကလည္း အဲဒီလိုပဲထင္လို႔ ဗိုလ္ေစာေမာင္ စကားကၽြံေနတာေတြကို လႊတ္ေပးထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထင္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး။ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ ျဖစ္လာေတာ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဆိုတာကို ကိုင္လာရတယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အရူးဆိုၿပီး အပုပ္ခ် စေတးပစ္ရတယ္။ တစညသာ ႏိုင္ၾကည့္ပါလား။ ဘာျဖစ္မလဲ။ လႊတ္ေတာ္အျမန္ေခၚေပးမယ္။ ဆိုင္းေနမွာမဟုတ္ဘူး။ လႊတ္ေတာ္က ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကို နည္းနည္းပါးပါး ျပင္မယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကလည္း စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္။
ထင္သလို ျဖစ္မလာေတာ့ နဝတ စစ္အုပ္စုက အၾကံထုတ္တယ္။ NLD ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ယစ္မူးေနတယ္။ ေ႐ွ႕ က လူႀကီးေတြ ( ' ဝါရင့္' ေတြ) မလုပ္ခဲ့တဲ့လမ္း၊ ' ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ေပၚေရးလမ္း ' ငါတို႔ လုပ္ျပလိုက္ၿပီဆိုၿပီး ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ယစ္မူးတယ္။ ျပည္ပကလည္း အစြမ္းကုန္ခ်ီးျမႇင့္တယ္။ ေျမႇာက္စားတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၅ ႏွစ္ ရွိလာသည္အထိ အာဏာက တဖဝါးမွ မခြာဘူးဆိုတဲ့ ျပတ္သားတဲ့လူက အသာစီးရသြားတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔က ဒီပြဲဟာ NLD ရဲ႕ ပဲြပဲ ဆိုၿပီး ေနလာခဲ့တာပါ။ ေျပာခ်င္တာရွိလည္း ပဲြဖ်က္တယ္ ထင္မွာစိုးလို႔ မေျပာဘဲ ေနပါတယ္။ အခု ေျပာဖို႔ျဖစ္လာတာလည္း NLD ကို တင္းခံမေနနဲ႔၊ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္လို႔ ေဘးက လွည္းေမာင္းသမားေတြက ေျပာလာတာေတြ မ်ားလာလို႔ပဲ။ စေျပာတာက ႏိုင္ငံျခားသား ဆရာႀကီးေတြပါ။ တခ်ဳိ႕ ကဗမာျပည္ေရးရာ ပါရဂူလို႔ အမည္ခံထားပါတယ္။ သူ႔တို႔က ' လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္က ေရြးေကာက္ပဲြကိစၥမ်ဳိးကို ကမၻာမွာ ဘယ္သူမွ ေျပာေလ့မရွိဘူး ' ဆိုတဲ့အဓပၸါယ္မ်ဳိး ေျပာပါတယ္။
ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေလကို နင္းလိုက္သူတခ်ဳိ႕ ကေတာ့ ' လက္ေတြ႔က်ရမယ္ ' လို႔ ေျပာတယ္။ တခ်ဳိ႕ က ကေလးေတြ အရုပ္လုတာလို႔ သေဘာထားၿပီး တေယာက္တလွည့္စီ ကစားၾကတာေပါ့ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ နအဖကို အာဏာ (ေရြးေကာက္ပဲြတပါတ္စာ) ေတာ့ ေပးလိုက္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ အဓိပၸါယ္က ၁၀၄ ခ်က္ကို ႁခြင္းခ်က္နဲ႔ အတည္ျပဳေပးဖို႔ပါပဲ။
ဗိုလ္ေနဝင္း ဆိုရွယ္လစ္စစ္အုပ္စုကို ၁၉၈၅ တုန္းက ' အာဏာ ' ခဏေပးကိုင္လိုက္တဲ့အျဖစ္ကုိ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ၾကေသးဟန္ မတူပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အာဏာဟာ အငိုတိတ္ေအာင္ ခဏေပးကိုင္ရမယ့္ ကေလးကစားတဲ့အရုပ္ မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေသေရးရွင္ေရးကို အပ္ထားရတာျဖစ္တယ္။ ကမၻာႀကီးက တည္ၿငိမ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ စစ္အာဏာရူးေတြေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား။ စစ္ြႀကီးထဲ ညႇပ္ပါသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးလား။ ခဏ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရရွည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မအပ္သင့္သူရဲ႕ လက္ကိုေတာ့ အပ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။
ကိုယ္က မအပ္လည္း သူတို႔ (စစ္အပ္စု)က လုထားတာပဲဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္နဲ႔ ေျပာတာဆိုရင္ေတာ့ အညြန္႔တံုးတယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။
ကိုယ့္အခက္ပဲျမင္ၿပီး သူ႔အခက္ကို မျမင္ရင္ အေလွ်ာ့ေပးေရး ျဖစ္တက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားဆရာႀကီးေတြ လက္ေတြ႔က်တာကိုလိုက္ၿပီး ကိုယ္က 'လက္ေတြ႔က်' မိရင္ ကိုယ္က သူတို႔လို မဟုတ္ေတာ့ အ႐ႈံးေပးေရးဝါဒီပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။ သူတို႔က မွားလည္း သူမ်ားႏိုင္ငံသားေတြ ခံရတာပဲ၊ ကိုယ္ခံရတာမဟုတ္ ဘူးလို႔ သေဘာထားတာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ကိုယ့္မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ အေရး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မတတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ား ေရဒီယိုျပင္သူလို မွားလည္း သင္ခန္း စာရတာေပါ့လို႔ သေဘာထားလို႔ မျဖစ္ပါ။
ေနာက္အပါတ္မွာေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊစစ္အုပ္စုရဲ႕ အခက္ကို တင္ျပပါမယ္။


အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားသို႔

လက္ရွိအေျခအေနမွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ တပ္မေတာ္သားမ်ားရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိေနသလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စဥ္းစားၾကဖို႔ အခ်က္ ၂ ခ်က္ ကို က်ေနာ္တို႔ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ပထမအခ်က္က ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ လက္ထဲထားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ စစ္တပ္ကဝင္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ မလုပ္ရင္ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ္ ဆိုၿပီး စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးဝင္လုပ္ခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ တိုင္းျပည္ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ ပိုေကာင္းသြားသလား၊ ပိုဆိုး သြားသလား။
ဒုတိယအခ်က္က ဒီလို စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့လို႔ တပ္မေတာ္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ပိုေကာင္းလာသလား။ ပ်က္သြားသလား။ ကမၻာမွာ ဗမာျပည္
လို စစ္တပ္တြင္း အုပ္စုလိုက္ဖယ္ရွားရ၊ အေရးယူရတာေတြမ်ဳိး မရွိဘူးမဟုတ္၊ ရွိပါတယ္။ အဲဒါဟာ တခ်ိန္က အာဂ်င္တီးနားလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတြမွာပါ။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဆူဟာတို အာဏာသိမ္းေတာ့လည္း မ်ဳိးခ်စ္ျပည္ခ်စ္ တပ္မွဴးေတြကို အံုလိုက္က်င္းလိုက္ ဖမ္းခဲ့၊ ျဖဳတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ခ်က္ကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ အျမင္ကို ေျပာပါမယ္။
ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလက္ထဲ မထားခ်င္တဲ့အေတြးအေခၚဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကမွစခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေစာႀကီးကတည္းက စစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲရွိတဲ့ အေတြးအေခၚပါ။ အဲဒီအေတြးအေခၚနဲ႔ပဲ အာဏာရႏိုင္ငံေရးပါတီ (ဖဆပလ) ကို စစ္ဗိုလ္ေတြက ေဘးကေနႀကိဳးကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလုပ္ ပါ၊ ဘာမလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေဘးကေနအမိန္႔ေပးေနခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္႐ႈပ္လို႔ အာဏာရပါတီျဖစ္တဲ့ ဖဆပလကြဲသြားတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ကဲြေတာ့ 'အိမ္ ေစာင့္ေပးမယ္၊ တို႔ အစိုးရ၀င္လုပ္မယ္' ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ အိမ္ေစာင့္ေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေတြ အခုဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး သမား ျဖစ္ေနပါၿပီ။
၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္ အာဏာရပါတီ (ပထစ)ကိုက်ေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ 'မင္းဖယ္ေပး၊ ငါလုပ္မယ္' ဆိုၿပီး အစိုးရတက္လုပ္ပါတယ္။ အိမ္ေစာင့္ တာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အိမ္ကိုသိမ္းလိုက္တာပါ။ အဲဒီလို ဗိုလ္မွဴးႀကီးေတြေကာ အခုဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
န၀တ ဆိုၿပီးအာဏာလႊဲယူခဲ့ၾကတဲ့ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြေကာ အခုဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ။ သူတို႔ဟာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးကို ေျဗာင္လုပ္ခြင့္မရလို႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ ဗိုလ္သန္းေရႊအေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ တစြန္္းတစသိရတာေတြဟာ သူတို႔ဆီကရတာပါ။
အခု ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔အစုကို ေထာင္ထဲထည့္လိုက္ၿပီ။ သူတို႔ဆီက ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔မီးဖိုေခ်ာင္ကက္ဘိနက္အေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ပိုၿပီးသိလာရဦးမွာပါ။
ဦးေန၀င္းလက္ထက္တုန္းက တိုင္းခန္လွည့္တဲ့အခါ ေဒၚခင္ေမသန္း ပါေလ့မရွိပါဘူူး။ သတင္းစာထဲမွာ ဦးေန၀င္းနဲ႔တြဲလ်က္ဓါတ္ပံု ပါဖို႔ေတာ့ ေ၀းေရာ။
ေဒၚခင္ေမသန္းက မီးဖိုေခ်ာင္ကက္ဘိနက္အလုပ္ကို အိမ္တြင္းမွာပဲပိပိရိရိလုပ္ပါတယ္။ အခု ဗိုလ္သန္းေရႊကေတာ့ တအိမ္ေထာင္လံုး တိုင္းခန္းလွည့္ရာပါတယ္။ သတင္းစာက မ်က္ႏွာဖံုးမွာေဖာ္ျပတယ္။ သူတို႔ မရွက္ၾကဘူးလား။ သတင္းစာဖတ္ပရိသတ္က ဘယ္လိုသေဘာထားၾကမလဲဆိုတာ သူတို႔ မစဥ္းစားမိဘူးလားမ သိဘူး။
ဗိုလ္သန္းေရႊ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလို ေအာက္္ေျခလြတ္သြားတာလဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕အရင္သမိုင္းမွာ ဒီလိုမၾကားရဖူးပါဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အခုသူ႔ကို အာဏာက ဖ်က္ဆီးလိုက္တာပါပဲ။
ဒီေန႔ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စာရင္းခ်ၾကည့္ပါ။ ဘယ္သူေတြလဲ။ အဓိက အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီ NLD မွာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြခ်ည္း ေလာက္ပဲ။ မၾကာခင္မွာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီ ျဖစ္လာမယ့္ 'တစည' ပါတီထဲမွာလည္း စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြခ်ည္းပါပဲ။ အတိုက္အခံ စစ္ဗိုလ္ေတြတိုးလာဦးမွာပါ။ ဒီ တခါ တိုးမွာက သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ မဟုတ္ဘူး။ အရြယ္ေကာင္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ဗိုလ္မွဴးေအာင္လင္းထြဋ္ (ၿငိမ္း) လုိ စစ္ဗိုလ္ေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔သေဘာထားက 'မိမိကိုယ္ကို လူထူထံပံုအပ္ရင္၊ သန္းေရႊစစ္အုပ္စုအေၾကာင္း သိသမွ်ဖြင့္ေျပာရင္' ဘယ္သူ႔ကိုမဆိုႀကိဳဆိုမွာပဲ။ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စာ ရင္း၀င္မွာပဲ။ မ်က္ေမွာက္အေျခအေနအရ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးႀကီးေနလို႔ ဂိုဏ္းဂဏမထားဘဲ စည္းလံုးၾကရမွာပါ။ ဒီေန႔ကာလဟာ ျပည္သူလူထုအေပၚ ျပစ္ ဒဏ္က်ဴးလြန္ဖူးသူေတြ ခ၀ါခ်ဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းတခုျဖစ္ပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ေတြ အာဏာကိုင္ထားရင္ အတိုက္အခံထဲမွာ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြ မ်ားလာမွာပဲဆိုတာလည္း တရားတခုပါ။
ဒီတရားႏွစ္ခုကို ဗိုလ္သန္းေရႊစစ္အုပ္စု မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါဘူး။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္ခြင့္ရတာ လြန္ေရာကၽြံေရာ ၁၀ ႏွစ္သာသာပါ။ အဲဒီ ၁၀ ႏွစ္မွာ အာဏာရပါတီကို အတိုက္အခံပါတီက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ပါတယ္။ ထိုးႏွက္ပါတယ္။ အာဏာရွိေနတာပဲဆိုၿပီး ထင္ရာစိုင္းလို႔မရပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပီး လူထုအဆံုးအျဖတ္ခံရပါတယ္။ ဖဆပလ ကြဲတာဟာ မေကာင္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာမဲရႈံးလို႔ ဖဆပလအတြင္း ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ရင္းက ကိုယ့္ကုိယ္ကို စစ္ေဆးရင္းကကြဲတာပါ။ စစ္အုပ္စုက ၀င္မရႈပ္ရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးက ဒီမုကေရစီစနစ္နဲ႔ အသားက်သြားမွာပါ။
ဖဆပလ အာဏာရပါတီက အာဏာမဲ့အတိုက္အခံကို ဖိႏွိပ္တာရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အာဏာသိမ္းအစိုးရက ဖိႏွိပ္တာေလာက္ မျပင္းထန္ပါဘူး။ စစ္အာဏာသိမ္းအစိုးရကေတာ့ ၾကာေလၾကမ္းေလပါ။ မဆလေခတ္နဲ႔ န၀တေခတ္ေတာင္မတူပါဘူး။ န၀တေခတ္နဲ႔ သန္းေရႊနအဖေခတ္လဲမတူပါဘူး။ ၾကာေလ ၾကမ္းေလပါ။
ႏိုင္ငံေရးပါတီမွာ ပါတီတြင္းဒီမိုကေရစီရွိပါတယ္။ အထိန္းအခ်ဳပ္ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ဒီမိုကေရစီမရွိပါဘူး။ ဗ်ဴရိုကေရစီပဲ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္တိုင္း ဒီ အတိုင္းျဖစ္ရမွာ ဓမၼတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အထက္မွာ အာဏာရပါတီအစိုးရတခု ရွိေနၿပီး ထိန္းကြပ္ေပးေနတာ ရွိရပါတယ္။
စစ္အာဏာသိမ္းအစိုးရမွာေတာ့ အထိန္းအကြပ္ မရွိပါဘူး။ သူပဲအစိုးရအႀကီးအကဲ၊ သူပဲကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး။ သူပဲစစ္တပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ လုပ္လုပ္ေနတာ ပါ။ အဲဒီေတာ့ ကေမာက္ကမေတြျဖစ္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းကိုင္ ျဖစ္ရတာပါပဲ။
ဗိုလ္သန္းေရႊကို ၾကည့္ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲလုပ္တယ္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္လုပ္တယ္။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးလုပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ တာ ပါပဲ။ နအဖအစိုးရ တန္းစီဇယားမွာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးကို ေရွ႕ ဆံုးမွာထားရတာျဖစ္လာၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ေနာက္ကေနတာ ျဖစ္ရေရာမဟုတ္လား။
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးေနရာ သူမ်ားေပးလို႔လည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးလက္ေအာက္က စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေနရာကိုယူထားမွ စစ္တပ္တခုလံုး ကိုကိုင္ႏိုင္ အမိန္႔ေပးႏိုင္ မဟုတ္လား။
အဲဒီကေမာက္ကမက ဒီမွာတင္ ရပ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေရးဆြဲေနတဲ့ အေျခခံဥပေဒမွာ ပါလာေနၿပီ။ အလိုေတာ္ရိ ဥပေဒပညာရွင္ေတြလည္း အေျခခံဥပေဒကို ေျပျပစ္ေအာင္ေရးဖို႔ အေတာ္ေခါင္းခဲေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ သမၼတျဖစ္သြားမယ့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ (အေဟာင္း) နဲ႔ ေနာက္တက္လာမယ့္ စစ္ ဦးစီးခ်ဳပ္ (အသစ္) ကို အာဏာခြဲေဝေပးတာမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ အေရးရခက္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေညာင္ႏွစ္ပင္က ေပၚထြက္လာမယ့္ 'အေျခခံဥပေဒ' ဆိုတာႀကီးဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ထြက္လာမလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ ကေမာက္ကမ လူရယ္စရာႀကီးျဖစ္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။ ကမၻာ့ဗိုလ္ပံုအလယ္မွာ အရွက္ကဲြေတာ့မွာပါ။ ႏွစ္ေတြဆယ္စုႏွစ္ခ်ီၿပီး ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္လိုက္တာ ထြက္လာေတာ့လဲ 'ၾကက္ေတာင္စီး' နဲ႔ ဆိုသလို ျဖစ္မွာပါပဲ။
စစ္တပ္က စစ္တပ္အလုပ္ကိုမလုပ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္လုပ္ေနလို႔ ခက္ေနတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားကဲြလို႔က တိုင္းျပည္မနာပါဘူး။ သူတို႔အတြင္းေရး သိရလို႔ ေျပာစရာႀကီးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဖဆပလအကဲြ မီလိုက္သူေတြသိၾကပါတယ္။
အာဏာရ ႏိုင္ငံေရးပါတီကဲြရင္ လူထုကပညာရပါတယ္။ အာဏာရစစ္တပ္ကြဲရင္ ျပည္တြင္းစစ္ပဲရမွာပါ။ ဗိုလ္သန္းေရႊစစ္အုပ္စုက ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြရဲ႕ဂိုဏ္းဂဏေၾကာင့္ တိုင္းျပည္နစ္နာရတယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ ေဆာက္ဖို႔လုပ္လိုက္တိုင္း စစ္တပ္ကၾကားက ဝင္ဖ်က္တာခ်ည့္ပါ။ ဖဆပလကြဲတာဟာ SAMB ရဲ႕ဆန္ကိစၥမွာ အေျခခံတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလဲ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ကိစၥမွာ ေဖာက္ခြဲတဲ့ကိစၥက ဂ်ီအက္စ္အမ္တယ္လီဖံုးကိစၥလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလက္ကိုင္ဖံုးလုပ္ငန္းဟာ ဗမာျပည္မွာအာဏာရစစ္ဗိုလ္ အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ တိုက္ ႐ိုက္ပတ္သတ္ေနတာပါ။ စႏၵာဝင္းလက္ထက္တုန္းက ရဲလႈိင္ဝင္းတို႔ရဲ႕စားေပါက္၊ အခု ဗိုလ္သန္းေရႊလက္ထက္က်ေတာ့ ထူးထေရဒင္က ေတဇရဲ႕ စားကြက္ျဖစ္ သြားပါၿပီ။ ဒီလိုပဲစားခြက္လုပဲြဟာ အာဏာလုပဲြေတြသဏၭာန္နဲ႔ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္အုပ္စုတြင္းပ႗ိပကၡဟာျပည္တြင္းစစ္ဆီကို ေရာက္သြားႏုိင္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္အထက္မွာ ေျပာခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မျဖစ္ေအာင္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ တပ္မေတာ္သားမ်ား တားဆီးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔လက္ထဲ အာဏာျပန္ေရာက္ေရးဟာ ဒီေန႔အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးပါ။ ဒါကိုေနာက္တပါတ္ တင္ျပပါမယ္။


ဘယ္လိုလုပ္မလဲ

ဗိုလ္သန္းေရႊ ေတာ္လွန္ေရးေန႔မွာ (တပ္မေတာ္ေန႔ဆိုတာမွာ) ေျပာတဲ့အထဲမွာ အထူးအဆန္းတခု သြားေတြ႔ပါတယ္။ အရင္က မပါဖူးဘူးထင္တာပါ ပဲ။ အဲဒါကေတာ့ 'ႏိုင္ငံေရးအရ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီ' ဆိုတာပါ။ အဲဒါရွိမွ ျပည္သူ႔လက္အာဏာျပန္အပ္မယ္လို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊကေျပာပါတယ္။ ခါတိုင္း ေျပာေနက်က 'ႏိုင္ငံေရးအရ' ဆိုတာပါေလ့မရွိပါဘူး။ 'စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ' လို႔ပဲေတြ႔ဘူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နဝတ စတက္ကတည္းကၾကားရတဲ့ စကားပါ။
သူတို႔က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္လူထုအံုႂကြမႈကို မင္းမဲ့စ႐ိုက္ေသာင္းက်န္းမႈလို႔ ေျပာေနက်ပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုကိုစည္းကမ္းရွိဖို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ လူထုကိုပဲ ဦး တည္ဖိႏွိပ္ပါတယ္။ က်ဳိးႏြံသြားေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုသံုးပါတယ္။ အတင္းအဓမၼလုပ္အားေပးခိုင္းတာ၊ ေပၚတာဆြဲတာ၊ ထစ္ခနဲရွိရင္ေထာင္ခ်တာလုပ္ပါတယ္။ ဝန္ထမ္း ေတြကိုေတာ့ စာေမးပြဲေျဖခိုင္းပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ႀကီးကို အေလးျပဳတက္ေအာင္ သင္ေပးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို လက္အုပ္ခ်ီရတဲ့အထိျဖစ္ေအာင္ပံုသြင္းပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ျပန္မလွန္ဝ့ံေအာင္ လုပ္တာပါ။
လူထုကိုက်ဳိးႏြံေအာင္လုပ္ၿပီးလို႔ အခုေတာ့ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြဘက္ လွည့္လာတာပါ။ NLD ဦးလြင္ရဲ႕ေျပာစကားအရဆိုရင္ NLD ရဲ႕ပါတီစည္းကမ္း ထိန္း သိမ္းေရးကို နအဖလုပ္ေနတာလားလို႔ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ကိုထုတ္ခိုင္းတာက နအဖ။ အခု NLD ပါတီဝင္ေတြကိုထုတ္ခိုင္းတာက လဲ နအဖ။ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို ဦးခ်ဳိးေနပါၿပီ။ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကို ဦးခ်ဳိးတာကေတာ့ အားလံုးအထင္အရွားေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္သန္းေရႊက 'ႏိုင္ငံေရး အရ' ကိုအထူးျပဳ ေျပာလာတာျဖစ္မွာပါ။
က်ေနာ္တို႔အျမင္ ျပတ္ျပတ္ေျပာရေစ။ ႏိုင္ငံ့အေရးကိုဦးထိပ္ထားတဲ့ ျပည္ခ်စ္မ်ားအေနနဲ႔ကြန္ျမဴနစ္မ်ားဟာ NLD ဦးခ်ဳိးမခံရေအာင္အစြမ္းကုန္ဝိုင္းဝန္း ပါမယ္။ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးတံခါး ပြင့္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ အခုတင္ျပေနတာေတြက ပုန္ကန္ဖို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ NLD ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ျပည္သူလူထုပါဝင္ မႈနဲ႔ တပ္မေတာ္ထဲကအေျမာ္အျမင္ရွိသူေတြ ေပါင္းစည္းၿပီးေစ့စပ္ေရးတံခါးကို တြန္းဖြင့္ဖို႔ပါ။
ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ရင္ NLD မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြ ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေဆြးေႏြးတာအေကာင္းဆံုးပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ဦးေအာင္ေရႊ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴး လုပ္တံုးက ဗိုလ္သန္းေရႊကဗို္လ္ႀကီးျဖစ္ကာစပါ။ ဦးတင္ဦး ဦးစီးခ်ဳပ္လုပ္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ အလယ္အလတ္စစ္ဗိုလ္ပါ။ ဦးလြင္ဒုု-ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ေတာ့ သူက ခ႐ိုင္အဆင့္ ေလာက္ပဲရွိမွာပါ။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔အာဏာရွိတုန္းက သူ႔ကိုသြားၿပီးဂါရဝျပဳရတဲ့ ပံုမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ နံႏွိမ္တာပါ။ သန္းေရႊ၊ ေမာင္ေအး၊ ခင္ၫြန္႔ ပုဆိုးဂြင္း သိုင္းနဲ႔ေဂြလိွမ့္ေနတုန္းက ဝါရင့္ေတြက ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာပါ။ အာဏာမာန္တက္ၿပီး သူတို႔ျပဳသမွ် ခံရမယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ လက္မခံပါဘူး။
၁၉၆၃ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတုန္းက ဗကပက အဲဒီလိုနံႏွိမ္တာမခံခဲ့ပါဘူး။ အစည္းအေဝးမွာထိုင္ဖို႔ ေနရာခ်တာ၊ အစည္းအေဝးခန္းဝင္တာကအစ တန္းတူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳတင္ညႇိထားပါတယ္။ 'အာဏာ' ကို ႐ိုက်ဳိးျပလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ျဗဟၼာ့ျပည္တဝင္းဝင္း ဘဝတုန္းကထြင္ခဲ့တဲ့ဟာကို အစဥ္အလာအျဖစ္မခံ သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေနာက္မွာ ျပည္သူလူထုရွိတဲ့ဘက္က လက္မေထာင္ရမွာပါ။
အဲေတာ့ အထက္မွာေျပာခဲ့တာကို ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ .....
နအဖအစိုးရနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုရင္ NLD မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေခါင္းေဆာင္စုနဲ႔ေဆြေႏြးတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ အထူးမေျပာေတာ့ပါဘူး။
ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပဲြ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ေတာ့တာေသခ်ာရင္ NLD မ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္စုကသာ ဒီမိုကေရစီအလံကို သယ္ေဆာင္ဖို႔သင့္ပါတယ္။ အဖိုးႀကီးေတြနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အစဥ္အလာလုပ္နည္းေတြကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီးအခုလို ေရဒီယိုကတဆင့္ေျပာတယ္ဆိုတာဟာ အင္မတန္အေလးထားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဖက္ဖက္စဥ္းစားၿပီးမွ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းအေနနဲ႔ အၾကံျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။
ဗကပက NLD ကိုဝိုင္းဝန္းပါမယ္။ မိမိရဲ႕သီးျခားလမ္းစဥ္အရလုပ္ငန္းကို မိမိဖာသာသီးျခားလုပ္ပါမယ္။ NLD ကိုဝန္းဝိုင္းတာနဲ႔ မေရာေထြးေစရပါဘူး။ ဗကပက U/G ပါတီပါ။ မသကာလို႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြ (A/S) ျပန္လုပ္ရလည္း ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တိုက္ဝံ့ပါတယ္။ တိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ တိုက္တက္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာကူးေျပာင္းေရးကို လိုခ်င္လြန္းလို႔၊ ေစ့စပ္ေရးတံခါးတြန္းဖြင့္ဖို႔တင္ျပေနတာပါ။ တြန္းဖြင့္ႏိုင္သူေတြက ေရွ႕မွာေျပာခဲ့သလို NLD၊ လူထုနဲ႔ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူထုဆိုတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ေတြ႔ရပါေစ့မယ္။ ေရွ႕ တန္းက ေတြ႔ရပါေစ့မယ္။

၊ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း၊

SYUDY DESK PUBLICATION မွ မွာယူရရွိႏိုင္ေသာ ေလ့လာရန္စာအုပ္စာတန္းမ်ား

၁။ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေက်ာ္ေဇာႏွင့္မီဒီယာေလာက အင္တာဗ်ဴးမ်ား
၂။ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ဦးေဆာင္မႈျပႆနာ
၃။ အစုိးရလက္၀ါးႀကီးအုပ္ ေျမရွင္ႀကီးစနစ္ (ေျမယာျပႆနာ)
၄။ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာ၊ ျပည္ေထာင္စုျပႆနာ (၂၀ ရာစုမွ ၂၁ ရာသို႔ ယူေဆာင္လာခဲ့ရသည့္ မၿပီးျပတ္ေသးသည့္ ျပႆနာမ်ား)
၅။ ေက်ာင္းသား - ေထာင္ - ေတာ္လွန္ေရးသမား (ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း)
၆။ ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္းမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္ကဗ်ာမ်ား
၇။ ဧရာ - ျမစ္၀ါ - ဂဂၤါ (ႏိုင္ငံတကာစာေပမဂၢဇင္း)

STUDY DESK PUBLICATION
F - 15, Vikas Puri
New Delhi. 110018 India
sdpublication@yahoo.co.in
maungpauk@yahoo.com