ဆိုင္ဘာအတိုက္အခံတေယာက္၏အ႐ႈံး

http://www.naytthit.com/ ..... မွ
တေန႔တာ ဆူညံလႈပ္ရွားခဲ့ၿပီးေနာက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကိုင္႐ုိၿမိဳ႕ရဲ႕ အင္တာနက္ကဖီးဆိုင္တဆိုင္ထဲမွာေတာ့ နာရီက သန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီး ၁ နာရီ ၄၉ မိနစ္ကိုၫႊန္ျပေနပါတယ္။ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ အရြယ္ အာမက္ဒ္မာဟာ ဟာကြန္ပ်ဳတာတလံုးေရွ႕မွာ အလုပ္လုပ္ ေနပါတယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌဟာ ဒီကေန႔ပါဆိုရင္ ၃ ရက္ရွိၿပီျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔ဘ၀ရဲ႕ အေျခခံအသံုးအေဆာင္ေတြက ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုဒ္ေဘးမွာ ပ်ံ႕က်ဲတည္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ကားေသာ့၊ စီးကရက္နဲ႔ ဆဲလ္ဖံုးတလံုးတို႔ျဖစ္ပါတယ္။
မာဟာ ဟာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း စာ႐ိုက္ေနပါတယ္။ သူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ အင္တာနက္ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ အက်ဳိး ေဆာင္၀က္ဘ္ဆိုက္ကတဆင့္ လူထုအံုႂကြမႈတခု စည္း႐ံုးလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တာဟာ အခုေတာ့ကီးဘုဒ္ေပၚ လူးလာလႈပ္ရွားေနတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္း ေတြၾကားထဲက ေခ်ာ္ထြက္သြားေနပါၿပီ။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြမႈရဲ႕ အႏၱရာယ္အက်ဳိးဆက္ေတြအေပၚ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြကို ကြန္ပ်ဳတာျမင္ကြင္းမွာ တင္လာၾကပါတယ္။ အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ တေယာက္က႐ိုက္လာပါတယ္။ အစိုးရက ငါတို႔အထဲကို စိမ့္၀င္ထိုး ေဖာက္ထားၿပီလို႔ ေနာက္တေယာက္က ေရးလာတယ္။ အခုလုပ္ေနတာက မိုက္မဲဉာဏ္နည္းရာေရာက္တယ္လို႔ တတိယတေယာက္က စာ ႐ိုက္ပါတယ္။
မတ္လကုန္ပုိင္းေလာက္ကစၿပီး မာဟာနဲ႕တျခားအိဂ်စ္လူငယ္ ေလး - ငါးေယာက္ ဖန္တီးလႊင့္တင္ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ Facebook စာမ်က္ႏွာမွာ အိဂ်စ္ျပည္သူ ၇၄၀၀၀ စာရင္းသြင္းမွတ္ပံုတင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြေရးနယ္ပယ္မွာ လူ သစ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအလားအလာကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ သက္ႀကီးပိုင္းအိဂ်စ္လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ကေတာင္ အေမရိကန္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ စတီထြင္ခဲ့တဲ့ လူမႈေရးေပါင္းသင္း သဟာယဖြဲ႔မႈ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဟာ သမတ ေဟာ့စ္နီမူဘာရတ္ရဲ႕ ၂၇ ႏွစ္တာအုပ္စိုးမႈကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ အီလက္ထရြန္နစ္ နည္းပညာနဲ႔စုစည္းတဲ့ အစျပဳမွတ္ျဖစ္ႏိုင္ေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့အစိုးရတရပ္ကို ဆန္႔က်င္ အတိုက္အခံျပဳရာ မွာ နည္းပညာပိုင္းရဲ႕ အကန္႔အသတ္ေတြကို ျပသခဲ့ပါတယ္။ မာဟာ ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္လအတြင္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြမႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံရ တဲ့ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံသား ၅၀၀ ထဲမွာဘဲ လမ္းဆံုးသြားၿပီး ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕က ရဲစခန္းတခုထဲမွာ ကုိယ္တံုးလံုးခၽြတ္ ထုတ္မွာဆြဲ အ႐ိုက္ခံတဲ့အေျခ ဆိုက္ဖို႔ သာမ်ားပါတယ္။
စီစဥ္ထားတဲ့သပိတ္တိုက္ပြဲရက္ျဖစ္တဲ့ ေမ ၄ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ အ႐ုဏ္မတက္မီမွာေတာ့ မာဟာရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ လႈပ္ရွားမႈဟာ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္း တစတစ ေပၚလြင္လာပါတယ္။ မာဟာနဲ႔ တျခားစည္း႐ံုးေရးသမားေတြက မိမိတို႔ေနာက္လိုက္ေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္တက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ တခုခုေတာ့လုပ္မွျဖစ္မယ္လို႔ မာဟာက အင္တာနက္ေပၚမွာေျပာပါတယ္။ မနက္ ၇ နာရီမွာေတာ့ မာဟာ ဟာ ကုလားထုိင္ေနာက္မွီေပၚလွဲၿပီး အဲဒီညအတြက္ ပထမဆံုးအျဖစ္မ်က္စိမွတ္ တေရးအိပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တနာရီအ ၾကာ ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာျမင္ကြင္းမွာ သူ႔စာမ်က္ႏွာပိတ္ခံရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စာတန္းကိုေတြ႔ရပါတယ္။ သူဟာ အီးေမးေတြ စာေတြအ မ်ားႀကီးပို႕ခဲ့တာေၾကာင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္က္က သူ႔ကို စပမ္ (ေၾကာ္ျငာ အမႈိက္စာ) စာပို႔သမားလို႔ သံသယျဖစ္ၿပီး ပိတ္ပစ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစၥရာအက္ဘ္ဒဲလ္ဖာတာ ဟာ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ လူသားရင္းျမစ္စီမံခန္႔ခြဲေရးကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳ ဘာမွမရွိပါဘူး။ “ေဖ့စ္ဘြတ္က္မိန္းကေလး” လို႔လူသိမ်ားတဲ့ သူမဟာ မာဟာနဲ႔တြဲၿပီး အင္တာနက္ေပၚက စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားမႈကို စတင္ခဲ့သူျဖစ္ပါ တယ္။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈကို ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပတဲ့ ဧၿပီ ၆ ရက္ဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကဖို႔ ျပည္သူအားလံုးကို အ တိအလင္းဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတိုက္ပြဲဟာ ခ်ည္မွ်င္အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လုပ္ခလစာတိုးေရး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး အလုပ္ရပ္ သပိတ္ ေမွာက္ပြဲနဲ႔ တိုက္ဆိုင္မိသြားတဲ့အခါ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း အထူးျခားအႀကီးက်ယ္ဆံုး ႏိုင္ငံေရးဆႏၵျပပြဲ ျဖစ္ေပၚသြားပါတယ္။
ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ႏွစ္နာရီခရီးမွာရွိတဲ့ အဲလ္မာဟာလာအဲလ္ကူဘရာၿမိဳ႕မွာ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြက ဆႏၵျပအရပ္သားေတြကို ႏွိမ္နင္းတဲ့အခါ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေယာက္ေသၿပီး ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဆႏၵျပသမားေတြက မူဘာရတ္႐ုပ္ပံု ပိုစတာေၾကာ္ျငာ ဘုတ္ႀကီးတခုကို တြန္းလွဲပစ္တာကိုေတြ႔ရတဲ့ အိဂ်စ္ျပည္သူအမ်ားအျပားဟာ အ့ံၾသတႀကီး ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းထမိၿပီး ဒါဟာ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းဆံုခ်က္တခုကို ေရာက္သြားၿပီလားလို႔ ထင္မိၾကတဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြက ႏိုင္ငံတလႊားမွာ အက္ဘ္ဒဲလ္ဖာတာ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြကို ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ သူမ ေထာင္ကထြက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုစြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခါ မာဟာကဘဲ မူဘာရတ္ရဲ႕ အသက္ ၈၀ ျပည့္ေမြးေန႔ကို ခ်ိန္ရြယ္တဲ့ ေမ ၄ ရက္ဆႏၵျပပြဲကို ဦးစီးစီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။
“ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စု၀င္ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အရင္က ဘယ္ႏိုင္ငံေရးပါတီမွာမွ မပါခဲ့ဖူးဘူး၊ က်ေနာ္တို႕ဟာ ႏိုင္ငံေရးအုပ္စုမဟုတ္ ဘူး” လို႔ မာဟာက ေမ (၄) ရက္ဆႏၵျပပြဲမတိုင္မီ ႏွစ္ရက္အလိုက ေျပာျပခဲ့တယ္။ “က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဓိကလုပ္ငန္းတာ၀န္က ျပည္သူလူထုေတြ မိမိတို႔အခြင့္အေရးကို သိျမင္နားလည္လာၿပီး ကုိယ့္ကိုတုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ လက္ထိပ္ေတြ သံေျခက်င္းေတြကို ဘယ္လို႐ိုက္ခ်ဳိးရမလဲဆိုတာ သိလာေအာင္လုပ္ဖို႔ျဖစ္တယ္” လို႔ဆက္ေျပာပါတယ္။
အစိုးရက သူတို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ တြက္ဆမိတဲ့အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ခရမ္းသီး၊ သခြားသီး စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပံုမေပါက္တဲ့ နာမယ္ေတြနဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စုခြဲေလးေတြ ထပ္ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အင္တာနက္ေပၚမွာ အယူအဆေတြ ဖလွယ္ၾက၊ မဟာဗ်ဴဟာေတြ ဆြဲၾကပါတယ္။ မြတ္စလင္ႏိုင္ငံရဲ႕ အလုပ္ပိတ္ရက္ မဟုတ္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ ေမ (၄) ရက္မွာ အိမ္ျပင္မထြက္ဘဲ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာဘဲ ေနၾကဖို႔ျပည္သူလူထုကို ပန္ၾကားေဆာ္ၾသခဲ့ပါတယ္။ သတၱိအရွိဆံုးလူေတြကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာေတြမွာ စုေ၀း ၿပီးဆႏၵျပၾကဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ စုေ၀းဖို႔ေနရာ ေတြကို ဖံုးမက္ေဆ့ဂ်္ေတြနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားဖို႕ စီစဥ္ထားပါတယ္။ သတၱိသိတ္မရွိသူေတြကိုေတာ့ အ နက္ေရာင္တီရွပ္ေတြ ၀တ္ၾကဖို႔သို႔မဟုတ္ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတြ မိမိတို႔အိမ္တံခါးေပါက္ေတြ အိမ္ေခါင္မိုးေတြမွာ ေထာင္ဖို႔ေဆာ္ၾသထားပါ တယ္။ အၾကမ္းဖက္ေရးလႈံ႕ေဆာ္မႈေတြအားလံုးကို ဆႏၵျပပြဲစည္း႐ံုးစီစဥ္သူေတြက ပယ္ဖ်က္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
မာဟာ့အေျပာအရ အတက္ႂကြဆံုး အခိုင္မာဆံုးလူ အမ်ားအျပားဟာ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ ကိုင္႐ိုေကာလိပ္ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ အစဏရားမူစတာဖာ ဟာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ရွိၿပီး တခါမွဆႏၵမျပခဲ့ူး၊ လႈပ္ရွားမႈတခုခုမွာ မပါခဲ့ဖူး၊ မဲမေပးခဲ့ဖူးပါဘူး။ သူမဟာ ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စုထဲ စကတည္းကပါခဲ့ပါတယ္။ သူမကို ဧၿပီ ၆ ရက္မွာ ရဲက ခဏထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲသလို အဖမ္းခံရလို႔ သူမစိတ္ဓာတ္က ပိုခိုင္မာသြားပါတယ္။ “က်မလုပ္ေနတာ က်မရဲ႕ ဥပေဒနဲ႔ညီတဲ့အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်မသေဘာ ေပါက္သြားတယ္” လို႔ မူစတာဖာက ေျပာတယ္။
လႈပ္ရွားသူေတြဟာ သူတို႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြထဲက တခ်ဳိ႕ကို သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ စိန္ေခၚမႈတခု ကေတာ့ အိဂ်စ္ျပည္သူ သန္း ၈၀ မွာ ေလးပံုတပံုေက်ာ္ဟာ စာမတတ္ဘဲ လူဦးေရရဲ႕ ၈ ရာခုိင္ႏႈန္းဘဲ အင္တာနက္သံုးႏိုင္တယ္ဆို ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆႏၵျပပြဲအေၾကာင္း သတင္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စု၀င္ေတြက နံရံေတြမွာ မႈတ္ေဆးေတြနဲ႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ လႈံ႔ ေဆာ္စာေတြေရးဖို႔၊ နဖူးစည္းစာတမ္းေတြ အလံေတြ တံခြန္ေတြလႊင့္ထူဖို႔ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေငြစကၠဴေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲသားျပည္ သူေတြ အသံုးမ်ားတဲ့ တန္ဖိုးနိမ့္ေငြစကၠဴေတြေပၚမွာ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြေရးတာမ်ဳိးလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။
ေမ ၂ ရက္မွာ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြက မာဟာ၊ မူစတာဖာနဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စု၀င္ေနာက္တေယာက္ကို ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕လယ္မွာ ပထမ ေတာ့ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အတင္းလိုက္ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ မာဟာက ဆိုင္တဆိုင္ထဲ၀င္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး လြတ္သြားပါ တယ္။ မူစတာဖာကေတာ့ ကိုင္႐ိုေျမေအာက္ရထားဘူတာ႐ံုထဲ ၀င္ေျပးၿပီး အမ်ဳိးသမီးသီးသန္႔တြဲေပၚတက္ေျပးတဲ့အခါ ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ ၀င္ေတြကို တျခားရထားစီး အမ်ဳိးသမီးေတြက ပိတ္ဆို႔ကာဆီးေပးလို႔ လြတ္သြားပါတယ္။ မာဟာ ဟာမိမိရဲ႕ သံုးလသမီးနဲ႔ ဇနီးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေျမေအာက္ပုန္းလွ်ဳိးရပါေတာ့တယ္။
၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြကို အိမ္ျပင္မထြက္ဘဲေနဖို႔ ေဖ့စ္ဘြတ္က္အဖြဲ႔က ေဆာ္ၾသတာကို ပ်က္ရယ္ ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါဟာ မလႈပ္မယွက္မတက္မႂကြလူမ်ဳိးတမ်ဳိးက ပိုၿပီးမလႈပ္မယွက္ မတက္မႂကြတဲ့နည္းနဲ႔ ဆႏၵျပတာျဖစ္တယ္ လို႔ေ၀ဖန္ပါတယ္။
ေမ ၄ ရက္နီးလာတာနဲ႔အမွ် အစိုးရဘက္ကလည္း လႈပ္ရွားလာပါတယ္။ မဟာလာခ်ည္မွ်င္စက္႐ံုအလုပ္သမားေတြကို ေဘာနပ္စ္ ဆုေၾကးေတြေပးတာ၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြကို လစာ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးေပးတာေတြလုပ္ၿပီး ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္မႈအေပၚ မေက်နပ္မႈေတြကို တစံုတရာေလ်ာ့ပါးေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အစိုးရက ဆဲလ္ဖံုးကုမၸဏီေတြကို မက္ေဆ့ဂ်္ ပို႔တာေတြအားလံုး ပိတ္ပင္ဖို႔၊ နာမည္မွတ္ပံုမတင္တဲ့ ဖံုးပိုင္ရွင္ေတြအတြက္ အသံပို႔ဆက္သြယ္မႈအားလံုးကို ပိတ္ပင္ဖို႔အမိန္႔ထုတ္ပါတယ္။ မူဘာရတ္႐ုပ္ပံု ေၾကာ္ျငာဘုတ္ႀကီးကို ၿဖိဳလွဲခ်ေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ျဖန္႔ခ်ိထုတ္လႊင့္တဲ့ ႐ုပ္သံလႊင့္သမား တဦးကိုလည္း တရားစြဲခဲ့ပါတယ္။
ေမ ၄ ရက္မနက္ အိပ္ရာကႏိုးလာေတာ့ ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕သားေတြဟာ အဓိကလူစည္ကားရာေနရာေတြမွာ ေၾကာ္ျငာ ဘုတ္အသစ္ႀကီး ေတြ ျမင္ရပါတယ္။ “လူငယ္ေတြ အိဂ်စ္ျပည္ကို ခ်စ္ၾကသည္။” “ေတြးေခၚတတ္ေသာျပည္သူမ်ားက ဖန္တီးၾကသည္၊ မဖ်က္ဆီးၾက။” လို႔ ေရးထားပါတယ္။
ေမ ၄ ရက္ ေန႔လည္ ၂ နာရီမွာ ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕လယ္လမ္းေတြေပၚမွာ ထံုးစံအတိုင္း ကားေတြျပည့္ညပ္ေနပါတယ္။ လူထုဆႏၵျပပြဲျဖစ္ မယ့္လကၡဏာေတာ့ လံုး၀မေတြ႔ရပါဘူး။ မာဟာကၿမိဳ႕ထဲ ကားတစီးနဲ႔လွည့္ၾကည့္ေနရင္း ဇနီးဆီကဖံုးေခၚတာကို ျပန္ေျဖရပါတယ္။ ဇနီးသည္ က သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြအေပၚ အင္မတန္႔ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနပါတယ္။ သူမဟာ ကေလးငယ္ကိုေခၚၿပီး မိဘေတြအိမ္ ျပန္သြားေနခဲ့တယ္လို႔ မာဟာကို ေျပာျပတယ္။
အဓိကဆႏၵျပဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕ထဲကေနရာမွာေတာ့ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြက အသင့္ေနရာယူထားပါတယ္။ အဲဒီမွာ အ နက္ေရာင္တီရွပ္ေတြ ၀တ္ထားတဲ့ လူငယ္ေလး - ငါးေယာက္က လက္ကမ္းစာရြက္ေတြ ေ၀ၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတခ်ဳိ႕က ရဲေတြ လံုထိန္း ေတြ၀ိုင္းထားတဲ့ၾကားထဲက ေႂကြးေၾကာ္သံေတြေအာ္ၾကတယ္။ လူငယ္အမ်ဳိးသားႏွစ္ေယာက္က အဲဒီအမ်ဳိးသမီးေတြဆီ သြားေပါင္းဖို႔လုပ္တဲ့အ ခါ ရဲေတြက တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္း တျခားေနရာေတြမွာလည္း တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဆႏၵျပဖို႔လႈံ႕ေဆာ္ထားတဲ့အတိုင္း လိုက္ လုပ္ၾကပါတယ္။
ဆင္းရဲသားေတြက လူလတ္တန္းစားေတြထက္ပိုၿပီး ဆႏၵျပပြဲရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ၾကတယ္လို႔ အင္ဘာဘာ ဆင္းရဲသားရပ္ ကြက္က အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ ဟစ္ဘာအီမမ္က ေျပာပါတယ္။ “အင္တာနက္တက္တဲ့လူေတြက တကယ့္ဒုကၡကို မခံစားရဘူးရွင့္။ ဆန္ရဖို႔ တန္းစီတိုးရတာေတြကို သူတို႔မသိဘူး” လို႔သူမကေျပာတယ္။ သူမဟာ တနဂၤေႏြေန႔ခင္းက်မွ အိမ္ျပင္ထြက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ အေၾကာင္း သူမၾကားဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေနတဲ့ ရပ္ကြက္က လူအမ်ားကေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ဆိုတာကို တခါမွမၾကားဖူးပါဘူး။
ညေနေစာင္းခါနီးေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္၀က္ဘ္ဆိုက္ ဆႏၵျပေရးစာမ်က္ႏွာမွာ မွတ္ပံုတင္ထားသူ ၇၄၀၀၀ မွာ အမ်ဳိးသား ၃ ေယာက္၊ အမ်ဳိးသမီး ၁၂ ေယာက္၊ စုစုေပါင္း ၁၅ ေယာက္ဘဲ လူစုေ၀းၿပီးဆႏၵျပဖို႔ စိတ္အားထက္သန္တာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီထဲမွာ မာဟာ မပါ ပါဘူး။
မူစတာဖာကို ရဲေတြက ပင္မဆႏၵျပနယ္ေျမက ေမာင္းထုတ္ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ မာဟာဆီဖံုးဆက္ပါတယ္။
“ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ။”
“အိမ္ဘဲျပန္လိုက္ပါ” လို႕ မာဟာကေျပာလိုက္တယ္။
ညေနေစာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ မူစတာဖာငိုေနပါၿပီ။ နာက်ည္းခါးသီးစြာနဲ႕ သူမနာမည္ကိုေဖ့စ္ဘြတ္အုပ္စုထဲက ပယ္ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ နာရီအနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ အုပ္စုထဲျပန္၀င္ဖို႕ မွတ္ပံုတင္ျပန္ပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ျဖစ္တဲ့ ေမ ၅ ရက္မွာေတာ့ အိဂ်စ္အစိုးရက ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းေတြကို ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမက တိုးျမႇင့္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အိဂ်စ္ျပည္သူေတြကို အငိုက္မိသြားေစခဲ့ပါတယ္။
ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ မာဟာက သူ႔မိသားစုမေနေတာ့တဲ့အိမ္ကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျပန္အသြားမွာ ရဲေတြဖမ္းတာ ကို ခံလုိက္ရပါတယ္။ ဒီေနာက္ ရဲေတြနဲ႔လံုထိန္းေတြက ဗုဒၶဟူးေန႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီကေန ၾကာသပေတးေန႔ မနက္ ၃ နာရီအထိ သူ႔ကို႐ိုက္ ႏွက္ပါတယ္၊ ကိုယ္တံုးလံုးခၽြတ္၊ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒရြတ္တိုက္ဆြဲပါတယ္၊ ေယာက္်ားခ်င္း မုဒိမ္းက်င့္မယ္လို႔လည္း ၿခိမ္းေခ်ာက္ခဲ့ပါ တယ္။ သူတို႔က ေဖ့စ္ဘြတ္က္အုပ္စုထဲ၀င္တဲ့ ပါ့စ္၀ါဒ္ေတြေတာင္းတယ္။ အုပ္စု၀င္အျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ထားသူေတြရဲ႕ နာမယ္ရင္းေတြေတာင္း တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ အုပ္စုေတြမွာ ပါ့စ္၀ါဒ္မလိုပါဘူး။
မာဟာ ျပန္လြတ္လာတဲ့အခါ ပြန္းပဲ့ရာေတြ အသဋဳိးရာေတြ ပါလာတဲ့အျပင္ နားတဖက္လည္းေလးသြားပါတယ္။
“ဒီတခါေတာ့ မင္းနားရြက္ကို ဆြဲ႐ံုဘဲဆြဲလိုက္တာကြ။ ေနာက္တခါက်ရင္ေတာ့ တကယ္ခ်မွာ” လို႔ လံုထိန္းအရာရွိ တေယာက္က မာဟာကို ေျပာလိုက္ပါသတဲ့။

ဂါမဏိ
ရည္ၫႊန္း။ ။ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာ၊ ေမ ၁၈ ရက္ ၂၀၀၈