ဆႏၵနဲ႔လက္ေတြ႔

အခုတေလာ နအဖစစ္အုပ္စုကို တုိက္ပဲြဝင္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အၾကား အေတာ္ကို လႈပ္ခတ္သြားေစတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေလထုတရပ္ ျဖစ္ထြန္းေနပါတယ္။ အဖဲြ႔အစည္းအလုိက္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တသီးပုဂၢလအရေသာ္လည္းေကာင္း လႈပ္ခတ္တာပါ။ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပဲြဝင္ေနၾကတဲ့ အဖိႏွိပ္ ခံျပည္သူမ်ားအတြက္ အေရးတႀကီးဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာတခုပါ။ ျပႆနာကို စတင္လုိက္သူကေတာ့ စစ္အုပ္စု နအဖပါပဲ။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကို သံဃာေတာ္ေတြဦးေဆာင္တဲ့ စက္တင္ဘာလူထုအံုႂကြမႈႀကီးက ပုဒ္မ ျဖတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ကုန္ဆံုးသြားေပမယ့္ ၂၀၀၈ နိဒါန္းဟာ သံဃာေတာ္ေတြ အပါအ၀င္ တိုက္ပြဲ၀င္ လူထုေသြးေတြနဲ႔ တအံု႔ေႏြးေႏြး ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။ စစ္အုပ္စု အေတာ္အၾကပ္႐ုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ခံစစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကုလသမဂၢနဲ႔အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕လည္း အလန္႔တၾကား ထၾကည့္ေျပာ ဆုိလာရတယ္။ ကုလသမဂၢက သံတမန္နည္းအရ ခ်ဥ္းကပ္ပါတယ္။ ဂမ္ဘာရီလာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရတယ္။ နအဖ ကဗုိလ္ေအာင္ၾကည္ကို ကုိယ္စားလွယ္ခန္႔ၿပီး ေနအိမ္အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေစတယ္။ ဒိုင္ယာေလာ့မဟုတ္ပါ။ အဓိကကေတာ့ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အတင္းအဓမၼ လက္ခံခုိင္းေစတာပါ။ ခ်ဳပ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စကားတခြန္း ထြက္လာပါတယ္။ “အေကာင္းဆံုးကိုေမွ်ာ္လင့္၊ အဆိုးဆံုးကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားၾက” ျဖစ္ပါ တယ္။
ျမန္႔မာ့ႏုိင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း ဒီစကားကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခု ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္က ထပ္ေျပာပါတယ္။ အေျခအေနျခင္း လံုးဝမတူပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တုန္းက အစစ အရာရာ အသားစီးကပါ။ “ရရင္ရ မရရင္ခ်” ပါ။ အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္ေရး “မရ” ရင္ “ခ်” ႏုိင္မယ့္ အေျခအေန ေတြ အားေကာင္းပါတယ္။ ညီၫြတ္ေရးအရေရာ၊ တုိက္ပဲြ(လက္နက္ကိုင္၊လူထု) အရေရာ အေျခအေန ေကာင္း ၿပီးသားပါ။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ႏုိင္ခဲ့တာလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္ စကားေနာက္တရားပါသလုိ တရားေနာက္မွာပါမယ့္ အားကလည္း အဆင္သင့္ပါ။ အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေျခအေနက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ကြာတယ္ဆိုရင္ မျငင္းၾကဖူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါ ပကတိ အရွိတရား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ေျပာစကားမွာပါတဲ့ “အေကာင္းဆံုးကိုေမွ်ာ္လင့္” ဆုိတာမွာ အဆုိး ဆံုးကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားၿပီးမွ သီးပြင့္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ No pain, No game (အနာခံမွ အသာစံရမယ္) လို႔ ေျပာလိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါ ဆႏၵစဲြလား၊ ပကတိလက္ေတြ႔လားဆိုတာေတာ့ စက္တင္ဘာ အံုႂကြမႈႀကီးနဲ႔ လူထုအေရးေတာ္ပံုအဆက္ဆက္က သက္ေသျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဆိုးဆံုးကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြ ဘယ္လို ျပင္ဆင္ထားပါသလဲ။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္ က်ေနာ္တုိ႔ အသိဆံုးပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ နအဖစစ္အုပ္စုက (၁/၂၀၀၈) နဲ႔ (၂/၂၀၀၈) ေၾကညာခ်က္မ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးကို စိမ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ (၁/၂၀၀၈) က နအဖရဲ႕ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖုိ႔ ဆႏၵခံယူပဲြလုပ္မယ္။ ၂၀၀၈၊ ေမလမွာ ျဖစ္တယ္။ (၂/၂၀၀၈) ကေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ပဲြက်င္းပမယ္။ (၂၀၁၀) ခုႏွစ္မွာ လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပဲြဝင္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ လူပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ အသံေတြ ထြက္လာရပါတယ္။ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပဲြကို သပိတ္ေမွာက္မလား၊ ကန္႔ကြက္ဆႏၵမဲေပးမလား။ အခ်ိန္ကလည္း (၃) လေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေတာ့တာ။ ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္၊ ျမန္ျမန္အေကာင္အထည္ေဖာ္လႈပ္ရွား။ အဓိကအက်ဆံုးက အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ လူထုႀကီးကို ဘယ္လို မက္ေဆ့ခ်္ေပးၿပီး ဘယ္လို နည္းပရိယာယ္နဲ႔ တုိက္ပဲြဝင္မလဲဆုိတာပါ။ အေရးႀကီးၿပီး အမွား မခံပါဘူး။ ဆႏၵစဲြနဲ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ လက္ေတြ႔နဲ႔ ကိုက္ညီရပါမယ္။ လက္ေတြ႔ဆုိတာမွာ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ သေႏၶ နဲ႔ လကၡဏာ၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထုႀကီးရ႕ဲ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပဲြ အစဥ္အလာနဲ႔ လက္ရွိမိမိ တို႔ရဲ႕ ပကတိအေနအထားတို႔ ပါရပါမယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာကို အူထဲ၊ အသည္းထဲကေန ေျပာရရင္ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔၊ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္ကို တစကၠန္႔မဆုိင္းအမႈန္႔ေခ် ဖ်က္သိမ္းလုိက္ခ်င္တာပါ။ ဒါဆႏၵပါ။ ဘဝကေတာ့ အဲဒီလုိ ခြင့္ျပဳ၊ မျပဳ အမ်ားသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္စစ္အုပ္စုနဲ႔၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုႀကီးက မေစ့စပ္စတမ္း တုိက္ပဲြဝင္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါသမုိင္းပါ။ အက်ဳိးစီးပြားအရ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ ရန္ဘက္ပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရွိေနသေ႐ြ႕ ဒီမုိကေရစီစနစ္နဲ႔ အက်ဳိးစီးပြား မျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါ။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးရ႕ဲ ရလဒ္အျဖစ္ ဗုိလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုနဲ႔ မဆလ ျပဳတ္က်ခဲ့ရပါတယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ (နဝတ) စစ္အုပ္စုက (၁၉၉၀) ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေ႐ြးေကာက္ပဲြကို မတတ္္သာလို႔ က်င္းပေပးရတယ္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရ စီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (NLD) အျပတ္အသတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုက ရွင္းပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီ မေပးပါဘူး။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို စိတၱဇေဝဒနာရွင္အ႐ူးအျဖစ္နဲ႔ ရာထူးက ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ၿပီး ကတိအားလံုးကို ဖ်က္ပစ္ပါတယ္။ နအဖက အခ်ိန္ဆဲြတဲ့ ဗ်ဴဟာနဲ႔ အတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို က်င္းပပါတယ္။ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံ ျဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ ေစမယ့္ အေျခခံဥပေဒကို အဓမၼေရးဆဲြပါတယ္။ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါ တယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ဒီမုိကေရစီတိုက္ပဲြဝင္သူမ်ားရဲ႕ တိုက္ပဲြရလဒ္ေတြကို ျငင္းပယ္ပါတယ္။ ႐ႈပ္ေထြးေအာင္လုပ္ပါတယ္။ ဝယ္ယူ၊ ဖမ္းဆီး၊ ေထာင္ခ်၊ သတ္ျဖတ္.....စတဲ့ ေခ်မႈန္းေရးကိုလည္း အစဥ္တစိုက္ လုပ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က စစ္အာဏာရွင္အလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထုႀကီးက နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ တိုက္ပဲြဝင္ပါတယ္။ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို လက္မခံပါဘူး။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း လံုးဝလက္မခံပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရး အဖဲြ႔ အစည္း၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ တုိက္ပဲြဝင္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး အံုႂကြတုိက္ပဲြဝင္ေနတာ ျပည္သူလူထု ျဖစ္ပါတယ္။ အခု နအဖက (၁/၂၀၀၈) ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပဲြဆိုတဲ့ ေၾကညာခ်က္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို စိန္ေခၚလုိက္ပါၿပီ။ ျပည္သူလူထု ဘာလုပ္မလဲ။ သပိတ္ေမွာက္မလား၊ ကန္႔ကြက္ဆႏၵမဲသြားေပးမလား။ ဒါကို ဒီမိုကေရစီေရး တုိက္ပြဲဝင္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက လူထုကို ဘယ္လို မက္ေဆ့ခ်္ေပးၿပီး ဘယ္လို ေႂကြး ေၾကာ္သံနဲ႔ ဦးေဆာင္တိုက္ပဲြဝင္ၾကမယ္ဆုိတာ အေရးႀကီးဆံုး ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေရာက္ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးနဲ႔ မီဒီယာအင္တာဗ်ဴးထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တခ်ဳိ႕ကို ကုိးကား ေဖာ္ျပလုိပါတယ္။ သူတို႔က ဆႏၵခံယူပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ေရးဘက္ကပါ။
NLD အမတ္ လည္းျဖစ္ MPU ရဲ႕ တဲြဖက္အတြင္းေရးမႉး လည္းျဖစ္တဲ့ ခြန္ျမင့္ထြန္းရဲ႕အျမင္ကေတာ့.....

(“က်ေနာ္တဦးတည္း အျမင္အရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နအဖေရးတဲ့ ဖဲြ႔စည္းပံုအသြင္ကူးေျပာင္း ေရးဆုိတဲ့ ကာလဆိုတဲ့ အခ်က္ထဲမွာ အခ်က္တခ်က္က ဘာပါသလဲဆုိရင္ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူအားလံုးရဲ႕ ထက္ဝက္ ေက်ာ္မဲနဲ႔ အတည္ျပဳျပဌာန္းမယ္လို႔ ပါတယ္။ ဟို မဲလာေပးတဲ့ လူထက္ဝက္ေက်ာ္ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ မဲေပးပိုင္ခြင့္ ရိွသူအားလံုးရ႕ဲ ထက္ဝက္ေက်ာ္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တဦးတည္းရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ ဒီဆႏၵခံယူပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ပါဝင္ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ မလုပ္ဖို႔အတြက္ကို က်ေနာ့္ တဦးတည္းသေဘာထား အဲဒီလိုရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူလူထုကေတာ့ သူ႔ဘဝလက္ေတြ႔ အေျခအေနမွာ ေတာ့ရင္ ေသနတ္နဲ႔ ေထာက္ၿပီးေတာ့ မဲထည့္ခုိင္းရင္ သူက ဒါ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့မဲ ေပးသြာမွာပါပဲ။ ဒီအေျခ အေနကို လူထုက ဆံုးျဖတ္သြားမယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္”)။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၃၊ ၂၀၀၈။ BBC (ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္)

ေနာက္တဦးကေတာ့ ေဒါက္တာတင့္ေဆြပါ။ Burma Digest မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေဒါက္တာတင့္ေဆြရဲ႕ “အတုအေယာင္ လူထုဆႏၵခံယူပဲြ တုိက္ဖ်က္ရန္မွာ (ဒိုင္လင္မာ) မဟုတ္” ဆိုသည့္ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏုတ္ ခ်က္ပါ။
(အကယ္၍ နအဖ၏ ၂၂/၂/၂၀၀၆ ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း စာမ်က္ႏွာ ၆-၇ ကပါ။ ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျပဌာန္းခ်က္မ်ား အမွတ္ (၁) အရ “ဤဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵ ခံယူပဲြတြင္ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ ခြင့္ရွိသူအားလံုး၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ဆႏၵမဲျဖင့္ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းၿပီးသည့္ ေန႔မွစ၍ ႏုိင္ငံေတာ္တဝွမ္းလံုး၌ အာဏာ တည္သည္” ဟူသည့္အတိုင္း တကယ္လုပ္မည္ဆုိပါက၊ ဆႏၵခံယူပဲြအား “သပိတ္ေမွာက္ရန္” ေဆာ္ဩရပါမည္။ လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ခြန္ျမင့္ထြန္းနဲ႔ ေဒါက္တာတင့္ေဆြတုိ႔ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ အာေဘာ္(ႏုတ္ထြက္စကား)ဟာ အေရး ႀကီးပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေတြလည္းျဖစ္၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပဲြရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ခံျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ စစ္စစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ ဆႏၵခံယူပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ေရးဘက္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလံုး ကိုင္တြယ္ေျပာဆုိခဲ့တာက နအဖ ေရးဆဲြေနတဲ့ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းပါ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို ကုိင္ေျပာတာပါ။ ခက္တာက နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းက အတည္ မျပဳရေသးပါ။ ဆႏၵခံယူပဲြကို ျဖတ္သန္းရမွာပါ။ အတည္ျဖစ္၊ မျဖစ္ကလည္း ဆႏၵခံယူပဲြရလဒ္က ဆံုးျဖတ္ရမွာပါ။ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ တဝက္ေက်ာ္ရဲ႕ ဆႏၵမဲျဖင့္ အတည္ျပဳ၊ မျပဳကိုလည္း နအဖက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေၾကညာပါဘူး။ နအဖ ရဲ႕ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၆ ရက္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ “ဖဲြ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း အတည္ျပဳေရး၊ ျပည္လုံးကြ်တ္ဆႏၵခံယူပဲြဥပေဒ” ဆုိတာမွာလည္း ဒီအခ်က္ကုိ ဘာမွ ေျပာမထားပါဘူး။ ဒါကုိ ခြန္ျမင့္ထြန္းနဲ႔ ေဒါက္တာတင့္ေဆြတုိ႔က “တကယ္လုပ္မည္ဆုိပါက” ကို အေျခခံၿပီး နအဖ အေနနဲ႔ ဆႏၵခံယူပဲြဥပေဒ ေနာက္ ဆက္တဲြထပ္ထုတ္ေလဦးမလားဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲဲ႔ ပကတိ အေပၚ အေျခမခံဘဲ ဆႏၵခံယူပဲြကုိ သပိတ္ ေမွာက္ေရးတုိက္ပဲြနည္းနာ တင္ျပထားတာကေတာ့ တာ၀န္ခံမႈအပုိင္းအရ ေျပာရရင္ မလုပ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါ တယ္။ ဥပေဒမဟုတ္တာကုိ အဟုတ္လုပ္ကုိးကားတဲ့အတြက္ လူထုကုိ မွားယြင္းတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ ေပးသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆႏၵခံယူပဲြလုပ္မယ့္အခ်ိန္ကလည္း အေတာ့ကို နီးကပ္ေနပါတယ္။ မီဒီယာေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈကလည္း အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ လူထုဆီကို ေရာက္ရွိေနပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ တုိက္ပဲြနည္းနာ ေတြ လူထုဆီကုိေရာက္ဖုိအေရးႀကီးပါတယ္။ တဦးခ်င္းသေဘာထားလို႔ ဆိုရာမွာလည္း ျပည္သူလူထုကို ကုိယ္စားျပဳ ခဲ့တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြျဖစ္လုိ႔လည္း အေရးပါ၊ အေရးႀကီးလြန္းလွပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးဝင္းတင္တို႔ရဲ႕ အက်ဥ္းက်အေျခအေနကေန ရွားရွားပါးပါး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ႏႈတ္ထြက္စကားေတြလိုမ်ဳိး တန္ဖိုး ႀကီးလို႔ပါ။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ထြန္းမႈေတြကို နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုႀကီးအၾကား “ေဘာလံုး” စကားနဲ႔ေျပာၾကတာ ၾကားရပါတယ္။ ေဘာလံုးက သူ႔ဘက္မွာလား၊ ကိုယ့္ဘက္မွာလားေပါ့။ “ဂႏၵီ” ခန္းမၿပီး ကတည္း က ေဘာလံုးဟာ က်ေနာ္တို႔ ေျခထဲမွာ မရွိေတာ့ပါ။ ဒါကို ျပည္သူလူထုႀကီးက ၁၉၉၆ လႈပ္ရွားမႈ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈ စတာေတြနဲ႔ ျပန္ရေအာင္ မနည္းကို လုပ္ေနရတာပါ။ နအဖက အဓမၼ နည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုႀကီးဘက္ကို ပယ္နယ္တီခ်ည္း လွိမ့္ကန္ေနတာပါ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြလႈပ္ရွားမႈ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ လူထုအံုၾကြမႈႀကီးေတြလို (Counter Offensive) ျပန္လွန္ထုိးစစ္ အဆင္ခံရလို႔ စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ခံစစ္ျဖစ္သြားရတာပါ။ စက္တင္ဘာ အံုးႂကြမႈမွာ လူထုရဲ႕ သမိုင္းတာဝန္ေက်မႈက အံ့မခန္းစရာပါ။ တခ်ဳိ႕ဆို ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ မွင္တက္မိေနၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူ ထုႀကီးက သမိုင္းတေလွ်ာက္လံုး တာဝန္ေက်ခဲ့တာပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သေႏၶစတည္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ကာလကစလို႔ ယေန႔ အထိပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပဲြဝင္ေနၾကသူေတြအေနနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အဆံုးတိုင္ ဖ်က္သိမ္း ပစ္ဖို႔ သမိုင္းတာ၀န္ ေက်ၾကဖို႔ပါပဲ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ပကတိ အေနအထား က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ဓားေအာက္ မွာ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေနေနရတာပါ။ စစ္အုပ္စု အေၾကာက္ဆံုးကလည္း ျပည္သူလူထုႀကီးကိုပါ။ အေၾကာက္ဆံုး ျဖစ္လို႔လည္း မလွန္ႏိုင္ေအာင္ အႏိုင္က်င့္ ဖိႏွိပ္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ပင္ကိုယ္လကၡဏာ လည္းျဖစ္၊ ေသြးရူးေသြးတန္း ရူးသြပ္မႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မရပါဘူး။ လူထုႀကီးက အံုၾကြ တိုက္ပြဲ ၀င္လ်က္ပါ။ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲ ဦးေဆာင္သူေတြက လူထုကို မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ေပးရမွာပါ။ အဲဒီလို ဦးေဆာင္မႈေပးဖို႔ဆိုရင္ လူထုနဲ႔ တသားတည္းရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘယ္လို တသား တည္း ရွိေအာင္လုပ္ မလဲဆိုတာက ကိုယ့္ျပႆနာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြနဲ႔ ကန္႔ကြက္ဆႏၵမဲေပးၾကဖို႔ လူထုကိုေရာ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးကိုပါ တပ္လွန္႔ စည္းရုံးလိုက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ နအဖရဲ႕ အဓမၼဆႏၵခံယူပြဲမွာ နအဖ က တဘက္သတ္အႏိုင္ယူၿပီး ဘယ္သူကမွ လက္မခံတဲ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ရင္ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ၀င္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္မႈရွိဖုိ႔ကိုလည္း ေတာ္လွန္ေရး သတိ နဲ႔ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ ရွိရပါမယ္။ လူထုကို လက္ေတြ႔က်က် ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ဦးေဆာင္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ ခ်ီတက္သြားဖို႔က က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းက အညွာ အတာကင္းသလို သမိုင္းကိုညာလို႔လည္းမရပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ေရးဟာ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြရဲ႕ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လို တိုက္ပြဲ၀င္ၾကမလဲ ဆိုတာကေတာ့ နည္းနာပိုင္းပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ ေနတာျဖစ္လို႔ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု၊ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံနဲ႔ နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း လံုး၀လက္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီ လက္မခံႏိုင္မႈကို လက္ေတြ႔က်က် အေကာင္အထည္ ေဖၚရမွာပါ။ ဆႏၵခံယူပြဲကို သပိတ္ ေမွာက္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္၊ မျဖစ္ႏိုင္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရွိႏိုင္၊ မရွိႏိုင္ဆိုတာ အေရးႀကီးၿပီး အခ်ိန္မီဆံုးျဖတ္ အေကာင္ အထည္ေဖၚရမွာပါ။ ဒါကို ေျပာရတာဟာ လူထုနဲ႔ လူထုတိုက္ပြဲကို ယံုၾကည္လြန္းလို႔ ေျပာရတာပါ။ က်ေနာ္တို႔က လူထုအေပၚ ေတာင္းဆိုရံုသက္သက္နဲ႔ တာ၀န္မေက်ေသးပါဘူး။ လက္ေတြ႔ဦးေဆာင္ျပရမွာပါ။ ေတာင္းဆိုရာမွာ လည္း ဆႏၵစြဲနဲ႔ ေတာင္းဆိုလို႔ မရပါဘူး။ အခ်က္အလက္ခိုင္မာဖို႔လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္က ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးလုိ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ လူထုအံုၾကြမႈႀကီးလုိ လူထုတိုက္ပြဲမ်ဳိး (၃)လအတြင္းမွာ ေဖၚေဆာင္ ႏိုင္ပါသလား ဆိုတာ သိပ္ကိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကလည္း လူထုနဲ႔ တသားတည္းျဖစ္ေနတဲ့ လူထုလုပ္ငန္းကို စနစ္တက်လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အဖဲြ႔အစည္း၊ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အသိဆံုးပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူထုအေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵမဲ ေပးၿပီး နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကို ရိုက္ခ်ဳိးပစ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို လူထုအေနနဲ႔ မဲ႐ုံသြားၿပီး ကန္႔ကြက္ဆႏၵမဲ ေပးတာကို နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုကို အသိအမွတ္ျပဳသလို ျဖစ္တယ္၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကိုပစ္ပယ္ တာျဖစ္တယ္လို႔ တေၾကာင္းဆြဲ ေတြးၿပီး ယတိျပတ္ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ကန္႔ကြက္မဲေပးၿပီး လက္ေတြ႔က်က် သပိတ္ ေမွာက္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ စစ္အုပ္စုကလည္း သူ႔စစ္အာဏာရွင္ အက်ဳိးစီးပြားဘက္က နည္းေပါင္း စံုသံုးၿပီး အဓမၼ ေခ်မႈန္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူထုကလည္း တိုက္ပြဲကို အဆင့္ဆင့္ျမွင့္ၿပီး တိုက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အၾကားမွာ ညီညြတ္ေရးက အေရးႀကီးပါတယ္။ သမိုင္း၀င္ ေနသူရိန္ေခတ္က ညီညြတ္ေရးမ်ဳိး အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဘံုရန္သူ စစ္အာဏာရွင္ ကိုတိုက္ဖို႔ အနိမ့္ဆံုး ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ အခိုင္အမာေပၚလာႏိုင္ပါမယ္။ အဲဒီကေန တဆင့္ အဆင့္ဆင့္ျမွင့္လို႔ တိုက္ပြဲ၀င္လူထုႀကီးႏွင့္ အတူ ..............။


ရဲေဘာ္ကိုေပါက္

၆၊ ၃၊ ၂၀၀၈။