အေ၀းကေပးစာတေစာင္

၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၃။
ကိုဟိုဒင္းေရ-
က်ေနာ္တို႔ဗမာႏိုင္ငံသားေတြ အစြမ္းျပရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္ပါေပါ့လားဗ်ာ။
မ်က္စိလည္မသြားနဲ႔အုန္းေနာ္။ မိတ္ေဆြႀကီး၊ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက နအဖက်င္းပေတာ့ မယ့္ လူထုဆႏၵခံယူပဲြႀကီးကိုေျပာတာ။ ဘာတဲ့့၊ ေမလထဲမွာက်င္းပမယ္ဆို မဟုတ္လား။ နအဖ တို႔မ်ား လုပ္ခ်လိုက္တာ၊ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒဆိုတာကို ေၾကညာေတာင္ မေၾကညာရေသး ဘူး။ အတည္ျပဳဖို႔အစီအစဥ္ ေၾကညာေနၿပီီ။
ကေလးမေမြးခင္ကတည္းက သူ႔အတြက္ ပုခက္ တင္ပြဲဘိတ္စာကမ္းေန တာနဲ႔မတူဘူးလား။ တနည္းေျပာရရင္ ဗမာျပည္သားေတြဟာ သတို႔ သားမ်က္ႏွာေတာင္ မျမင္ရပဲ အေပးစားခံရမယ့္သေဘာဗ်။ ေနာက္ၿပီီး ဖြဲ႔စည္းပံုမွ အတည္မျပဳ ရေသးဘူး။ အဲဒီအထဲက ျပဌာန္းတဲ့အတိုင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ ရက္္သတ္မွတ္ေနၿပီီ။ ငါဘုရင္-ခုတင္ကိုဘယ္ႏွစ္ပတ္၊ ပတ္-ပတ္၊ ပတ္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီီး လုပ္ေနၾကတာေတြပဲ။ သူတို႔နဲ႔ အ က်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာလုိ႔မျဖစ္ပါဘူး။
ဒီတပြဲမွာနအဖဟာ ဘယ့္ကေလာက္ အပိုင္တြက္ထားသလဲဆိုရင္ လူထုကိုႏွစ္လပဲ အခ်ိန္ေပးၿပီီး အျပတ္လုပ္ဖို႔ ျပင္ထားယံုမက ေနာက္ေျခလွမ္းအတြက္ေတာင္ စီမံကိန္းကို ေၾက ညာလိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔ဖက္ကဘာေတြ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ထားတယ္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး။ လုပ္ပံုေတြကေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္တာအမွန္ပဲဗ်။ ဒီေန႔လိုလူတကာက သူတို႔ကုိ မုန္းတီးမွန္း သိရက္နဲ႔ အခုလို ေၾကညာလိုက္ေတာ့ လူထုအေပၚ အထင္ေသးလွခ်ည့္လားလို႔ ေတြးရေတာ့မွာ ေပါ့ဗ်ာ။
တကယ္က ဒီစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဗမာျပည္က ျပည္သူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို မသိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔ လက္ထဲမွာ ဘာ၀ွက္ဖဲရွိတာကို က်ေနာ္တို႔က မသိဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ သူတို႔ဖက္က တင္လာတဲ့ကိစၥဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ ကံၾကမၼာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြပါ စစ္သံဖေနာင့္ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္ေနရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္။ အရင္ကေတာ့ သူတို႔စစ္တပ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခတပ္သားေတြက အထက္အရာရွိေတြကို ဘာမွ လွန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ျပားျပား၀ပ္ေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးရွိခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုး ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို ျပန္မလွန္ဘဲ ျပားျပား၀ပ္ ေနရမယ့္ အေနအထားျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြအဖို႔ ေျပာရရင္ ဒီတပြဲဟာ အသဲခ်င္းေပါက္ရမယ့္ ပြဲပဲဗ်။ ဒီပြဲမွာ တခ်က္ေတြေ၀ရင္ တသက္ ေ၀ေလေလလုပ္ ေနရမွာ။ ေနာက္ၿပီီး ေနာင္လာေနာက္သားေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔တေတြ ဒီအခြင့္ အေရးရခဲ့ ရက္သားနဲ႔ သူတို႔ကိုပါ စစ္အုပ္စုရဲ႕ေက်းကၽြန္အျဖစ္ ထားခဲ့ရေကာင္းလားလို႔ အျပစ္တင္ၾကမွာ။ က်ေနာ္တို႔တေတြ သူတို႔ကို ေကာင္းေမြ ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီကိစၥကိုပါ ေျဖရွင္းေပးခဲ့ႏိုင္သင့္ တယ္ဗ်။
တကယ္ေတာ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ မဲထည့္တယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေတြ႔အၾကံဳလည္းရွိ၊ သတၱိလည္းရွိွိ၊ တီထြင္မႈလည္းရွိွိၾကပါတယ္။ အေရးႀကီးတာ သူတို႔ကို မွန္ကန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတခု၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေပးဖို႔ပဲဗ်။ က်န္တာကို သူတို႔ဖာသာသူတို႔ လုပ္တတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ယံုၾကည္တယ္။
ဗမာျပည္ရဲ႕ေခတ္သစ္သမိုင္းမွာ အင္မတန္အေရးပါၿပီီး ထူးျခားတဲ့ ၁၉၆၀ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တုန္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြကိုပဲ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ပါဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ပြဲစလံုးဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္နဲ႔ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုေတြ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေအာင္ပြဲခံ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ တကယ္ဆိုရင္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာကိုပဲ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔အစြမ္းကို ျပခဲ့ၿပီီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖဆပလ၊ စစ္တပ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးေတြကေန အမ်ိဳးမ်ိဳးညစ္ပတ္၊ သတ္ျဖတ္တဲ့ အၾကားကပဲ အတုိက္အခံေတြကို အင္တိုက္အားတိုက္ မဲေပးခဲ့ၾကသဗ်။ အမတ္အေရအတြက္ အေနနဲ႔ေတာ့ ဖဆပလက အမ်ားႀကီးသာတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ စုစုေပါင္းရတဲ့ မဲအေရအတြက္ က်ေတာ့ ဖဆပလက ၁၇သိန္းေက်ာ္၊ အတိုက္အခံေတြက ၁၅သိန္းေက်ာ္ ရခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ အမတ္အေရအတြက္မွာ ပမညတဆိုတဲ့ ့အဓိကအတိုက္အခံပါတီက ၄၆ ေနရာပဲ ရေတာ့ ၁၄၄ ေနရာရခဲ့တဲ့ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္ေတြက ဟားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဖဆပလကြဲလို႔ အစိုးရ ျပန္ဖြဲ႔ၾကေတာ့ အဲဒီ အမတ္ ၄၆ဦးကပဲ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တာဟာ သမိုင္းရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္မႈ တခုသဖြယ္ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။
ေနာက္တခါ ဖဆပလကြဲၿပီီးတဲ့ေနာက္ စစ္တပ္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းၿပီီး က်င္းပေပးတဲ့ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာက်ေတာ့ လူထုဟာ (အဲဒီတုန္းက အသံုးအႏႈန္းအတိုင္း ေျပာရ ရင္) အသဲၾကားကမဲျပားေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မလိုလားေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေဖာ္ျပလိုက္ၾကတယ္ဗ်။ တကယ္က်ေတာ့ အဲဒီတုန္းက တည္ၿမဲနဲ႔သန္႔ရွွင္းအၾကားမွာ မူ၀ါဒအရ တယ္ၿပီီး ကြာျခားလွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ဆိုတာလည္း ဘယ္ဖက္မွ သိပ္ကင္းၾကတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ (အဲဒီတုန္းက သူတို႔ခ်င္း ေညာင္ျမစ္တူးၾကတဲ့စာေတြ သတင္းစာေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတာကို ခင္ဗ်ားလည္းမွတ္မိမွာေပါ့) ဒါေပမဲ့ တည္ၿမဲ-ဆိုရွွယ္လစ္-ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္အုပ္စုဆိုတဲ့ ႀတိဂံဆက္စပ္မႈဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕အ႐ႈံးအႏိုင္ကို ျပဌာန္းသြားတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ အျပတ္အသတ္ပါပဲ။ အဲဒီ ီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္က ေသနတ္ေထာက္ မဲေပးခိုင္းမႈေတြအၾကားကပဲ ပထစ(သန္႔ရွင္း)က အမတ္ေနရာ ေပါင္း ၁၅၉ ေနရာ၊ ဖဆပလ (တည္ၿမဲ)က အမတ္ေနရာေပါင္း ၄၂ ေနရာရခဲ့ၾကၿပီီး ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက အဓိကအတိုက္အခံ အင္အားႀကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပမညတကေတာ့ တေနရာမွ မရခဲ့ဘူးဗ်။
က်ေနာ့္တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ အခု ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက တကယ္လို႔သာ ဖဆပလ(တည္ၿမဲ)ဟာ အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ရွိွိခဲ့ရင္ ဒီေလာက္ အျပတ္ အသတ္ ျဖစ္ေကာင္းမွျဖစ္မယ္၊တန္းတူေလာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိေနတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မဲေပးသူလူထုဟာ မဲအေရအတြက္ ျပားမထြက္ေအာင္ စုၿပီီးပံုေအာ တန္ရင္ ေအာရမယ္ ဆိုတာကို နားလည္ေနတာပဲဗ်။
ျပည္သူလူထုရဲ႕ အဲဒီလို တုန္႔ျပန္လုိက္မႈေၾကာင့္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္တဲ့ အလွည့္ အေျပာင္းႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခုက ဆိုရွယ္လစ္စစ္အုပ္စုနဲ႔ ဖဆပလကို လူထုအၾကားမွာ ပြင့္က်သြားေစခဲ့တယ္။ တခ်ိန္က အရွိွိန္ၾသဇာ အင္မတန္ႀကီးမားလွတဲ့ ဖဆပလဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီီး ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွာ အမည္းစက္ေတြနဲ႔ ေခ်ာင္ထဲေရာက္ သြားေတာ့တာပဲဗ်။ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလမွာ ျပန္ပြဲထုတ္လို႔ေတာင္ မရေတာ့ သေလာက္ပဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ စစ္အုပ္စုထဲမွာ ကြဲထြက္သြားတာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာကို တနည္းနည္းနဲ႔ ျပန္ယူအုန္းမယ္လို႔ သႏၷိဌာန္ခ်ထားတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ သူ႔အနာဂတ္အတြက္ကုိ ရွည္ေမွ်ာ္ၿပီီး တခိ်န္က သူ႔ကို ဒီေနရာေရာက္ေအာင္ ပုခံုးနဲ႔ ထမ္းတင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၀င္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို တပ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ သူ႔စစ္အုပ္စုအဖို႔ အရင္လူ၊ အရင္မူေတြနဲ႔ ဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီီး စစ္အုပ္စုထိပ္ပိုင္းမွာ မ်က္ႏွာသစ္အမ်ားအျပား တင္ၿပီီး ဆိုရွယ္လစ္ စကားေတြနဲ႔ စခန္းသြားေတာ့တာပဲေလ။
အလားတူပဲ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းေတာ့ အမ်ားသိၿပီီးလ႔ိုမို႔ က်ေနာ္ အက်ယ္မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒီမွာလည္း လူထုႀကီးက မဲေပးပစ္လိုက္တာ စစ္အုပ္စုထဲမွာ ကြဲထြက္သြားၿပီီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕အရွိွိန္ၾသဇာေတြ ေန၀င္သြားေတာ့တယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။
ဒီတခါ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲမွာလည္း လူထုဟာ မဲကေလးထည့္ရံုနဲ႔ စစ္အစိုးရကို တုန္ခါ သြားေစႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီီး အစြမ္းျပၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္ ကိုဟိုဒင္းေရ။ ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအသိနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တျခား ဘယ္ႏိုင္ငံသားေတြထက္မွ မနိမ့္ဘူးလို႔ က်ေနာ္မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိွိတယ္ဗ်။ ဒါဟာလည္း က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံကိုက လြတ္လပ္ေရး ရတယ္ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ အဆက္မျပတ္ဆင္ႏႊဲေနၾကရတာနဲ႔ တိုက္႐ိိုက္ ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ အခုတခါမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ႀကီးျမတ္၊ ဂုဏ္ေျပာင္မႈကို ေဖာ္ျပၾကအုန္းမယ္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္ မိတ္ေဆြႀကီးေရ။
ဘယာေဘး ကြာေ၀းၾကပါေစ။
ယာေတာကသာေျဗာ။